Ortaçağ felsefesinde ahlaki bir problem olarak "dünya -algısı"

Abstract

Ortaçağ felsefesi modern dönemlerde hala tartışılmaya devam etmektedir. Rasyonalistler ortaçağları, bilim sanat ve felsefe bakımından karanlık çağlar olarak kabul etmekte ve insanın kendisi ve dünya hakkında tasarrufta bulunma hakkının olmadığını söylemektedirler. Buna karşılık , bazıları da aydınlanmanın getirmiş olduğu ve insanın, bilimsel ve düşünsel bakımdan ilerlemesini sağlayan değerlerin ilk kökenlerinin ortaçağlarda olduğunu savunmuşlardır. Bu çalışmada ortaçağ İslam ve Hıristiyanlık felsfesinde dünya algısı ve bu algının ahlaki boyutları ele alınacaktır. El-Kindi, Farabi, İbn-i Sina , Gazali ve İbn Miskeveyh gibi Müslüman filozoflarla, Aziz Augutine ve Thomas Aquinas gibi Hısritiyan felsefesinin temsilcileri ortaçağlardaki dünya algısının oluşmasında etkili olan filozofların görüşleri bu bağlamda tartışılacaktır.

Ethics and the religion are the two importent aspects of the philosophies that had emerged at the medieval ages. Natuarally, Philosophers have dealt with other problems, like , knowledge, language, being and time. But they have given them a religios flavor. İn this paper paper ı will demonstrate how mode of world-perception of the mediaval Muslim and Christian philsophers impact their thoughts on ethics. Muslim philosophers like El-Kindi, al-Farabi, Avicenna , al-Ghazzali and İbn Miskeveyh, Rumi as well as the Christian Philsophers like St. Augsutine and St. Thomas.