Efficacy of amphotericin-b, clinicopathologic variables and oxidative stress markers in three staffordshire bull terrier dogs with visceral leishmaniasis

Abstract

Bu çalışmada visseral Leishmaniasis li (VL) üç Staffordshire Bull Terrier köpekte Leishmania enfeksiyonu ve AMB (amfoterisin-B) tedavisinin hematolojik, biyokimyasal ve oksidatif stres parametreleri üzerine etkilerini değerlendirmek amaçlandı. Bu köpekler kilo kaybı, halsizlik ve deri lezyonları ile kliniğe getirildi. Kanin kala-azar test kiti VL li köpeklerde pozitifti. Visseral Leishmaniasis li olgulara AMB 0.6-1.5 mg/kg/hafta dozunda 4 ay süre ile uygulandı. Leishmania etkenleri olgu 1 ve 2 de ALT düzeyinde artışa bağlı olarak karaciğer hasarına, olgu 3 te eritrosit, hemoglobin ve hematokrit düzeyde azalmaya ve MDA da artışa ve GSH-Px de azalmaya neden oldu fakat VL li köpeklerde normal üre ve kreatinin düzeyine bağlı olarak böbrek fonksiyonlarını etkilemedi. AMB tedavisine kademeli yanıt gözlendi. Tedavi seyrinin sonunda VL li olgular klinik olarak iyileşti. Sonuç olarak 6 ay süre ile takipte klinik nüks olmamasına bağlı olarak visseral Leishmaniasis i tedavi etmek için 4 ay süreli AMB uygulamasının etkili olabileceği kanısına varıldı.

This study was aimed at evaluating the effects of Leishmania infection and AMB (amphotericin-B) treatment on hematological, biochemical and oxidative stress parameters in three Staffordshire Bull Terrier dogs with visceral leishmaniasis (VL). These dogs were presented with weight loss, weakness, and cutaneous lesions. Canine kala-azar detection kit was positive in dogs with VL. AMB was administered to cases with VL at a dose of 0.6 to 1.5 mg/kg/week for 4 months. Leishmania agents caused the liver injury due to increase in the ALT level in cases 1 and 2, decrease in erythrocyte, hemoglobin, and hematocrit level and increase in the MDA, and decrease in the GSH-Px in case 3, but Leishmania agents did not affect the kidney functions due to normal urea and creatinine level in the dogs with VL. A gradual response to the AMB treatment was observed. At the end of treatment course, cases with VL were treated clinically. It was concluded that the AMB administration for 4 months might be effective to treat VL due to no clinical recurrence for 6-month follow-up period.