Çocukluk çağı hemanjiyomlarının tedavisinde topikal ve oral beta-blokerlerin etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

Giriş-Amaç: Hemanjiyomlar çocukluk çağının en sık vasküler tümörleri olup, tedavi yaklaşımları son yıllarda köklü değişimlere uğramıştır. Oral propranololün 2008 yılında rastlantısal olarak etkinliğinin tespit edilmesi ve topikal timololün de 2010 yılında etkinliğinin gösterilmesi hemanjiyom tedavisinde heyecan verici ve yenilikçi bir tedavi modeli olarak beta blokerleri ön plana çıkarmıştır. Oral beta blokerler hemanjiyom tedavisinde birinci basamak seçim haline gelmişken, güvenliği yüksek olan topikal beta blokerlerin etkinliği tam olarak aydınlatılamamıştır. Bu çalışma ile yüzeysel ve derin hemanjiyomlarda topikal beta bloker ve oral beta blokerlerin etkinliği ve güvenliğini karşılaştırmak amaçlanmıştır. Yöntem: Retrospektif yürütülen çalışma, 1 Ocak 2015 – 1 Haziran 2019 tarihleri arasında, Kırıkkale Üniversitesi Hastanesi Çocuk Hematoloji-Onkoloji Polikliniği'nde hemanjiyom tanısıyla izlenen çocukların kayıtlı verileri incelendi. Yüzeysel ve derin hemanjiyomlu olgular ilaçsız takip, topikal timolol ve oral propranolol ile tedavi olmak üzere 3 gruba ayrıldı. Tedavi gruplarının; yüzeysel ve derin hemanjiyomlardaki etkinliği değerlendirildi ve tedavi grupları etkinlik ve güvenilirlik açısından karşılaştırıldı. Tedavi etkinliğinde soluklaşma ve kabarıklıkta azalma değerlendirilirken, çalışma dışı klinisyenler tarafından verilen iyileşme puanları da karşılaştırıldı. Boyutta azalma için hemanjiyom alan ölçümleri dikkate alındı. Dosyalarda kayıtlı yan etkiler değerlendirildi. Bulgular: İnfantil hemanjiyomlu 53 olgunun 14'ünde (%26,4) yüzeysel hemanjiyom, 39'unda (%73,6) derin hemanjiyom tespit edildi. İlaçsız takip edilen grupta 17 olgu (%32,1), topikal timolol grubunda 19 olgu (%35,8) ve oral propranolol grubunda 17 olgu (%32,1) incelendi. Yüzeysel hemanjiyomlarda topikal timololün ilaçsız izleme göre iyileşme puanlarının daha yüksek, boyutta azalmanın daha belirgin olduğu saptandı. Derin hemanjiyomlarda; topikal ve oral beta bloker tedavilerin, ilaçsız izleme göre istatistiksel olarak anlamlı etkin oldukları tespit edildi. Derin hemanjiyomlarda; topikal timolol grubunda soluklaşma ve kabarıklıkta azalma için verilen iyileşme puanları ve hemanjiyom boyutunda gerileme miktarları oral propranolol grubu ile istatistiksel olarak farklı değildi. Topikal beta bloker kullanımında yan etki görülmezken, oral beta bloker grubunda 2 olguda uyku problemleri saptanmıştı. Sonuç: Topikal beta bloker tedavisinin oral tedavi kadar derin hemanjiyomlarda başarılı ve güvenilir olduğunu saptadık. Gelecekte topikal tedavinin, oral beta blokerlerin yerini alabileceğini ve daha az yan etki görülmesi nedeniyle klinisyenler ve aileler tarafından da daha çok tercih edileceğini düşünüyoruz. İnfantil hemanjiyomlarda, tedavinin; olgunun yaşına, hemanjiyom büyüklüğüne, komplikasyonlara, tedaviye bağlı fayda ve yan etki dengesine, ebeveyn endişe seviyesine bağlı olarak bireyselleştirilmesi gerektiğini vurgulamak istiyoruz.

Introduction-Purpose: Hemangiomas are the most common vascular tumors of childhood, and the treatment approaches have undergone profound changes in recent years. The detection of the efficiency of oral propranolol in 2008 and topical in 2010 brought beta blockers to the forefront as an exciting and innovative treatment model in hemangioma treatment. As oral beta blockers became the primary preference in hemangioma treatment, the efficiency and safety of topical beta blockers and oral beta blockers in superficial and deep hemangiomas. Methods: The present study, which was conducted retrospectively, examined the recorded data of the children who were monitored with hemangioma diagnosis at Kirikkale University Hospital Pediatric Hematology-Oncology Clinic between January 1, 2015 and June 1, 2019. The superficial and deep hemangioma patients were divided into 3 groups as Drug-Free Follow-Up, Topical Timolol and Oral Propranolol Treatment. The effectiveness of the treatment groups in superficial and deep hemangiomas was evaluated, and the treatment groups were compared in terms of efficiency and safety. In the evaluation of the efficiency, the fading in color and decrease in swelling were considered, and the improvement scores given by clinicians who were not involved in the study were compared. Hemangioma area measurements were considered for the reduction in size. The side effects recorded in the files were also evaluated. Results: Superficial hemangiomas were detected in 14 of the 53 cases (26.4%) who had infantile hemangiomas, and deep hemangiomas were detected in 39 (73.6%). A total of 17 cases (32.1%) were examined in the Drug-Free Group, 19 cases (35.8%) in Topical Timolol Group, and 17 cases (32.1%) in the Oral Propranolol Group. The improvement scores were higher and the size reduction was more significant with topical timolol in superficial hemangiomas compared to drug-free monitoring. In deep hemangiomas, it was found that topical and oral beta blocker treatments were statistically and significantly active compared to drug-free monitoring. In deep hemangiomas, the recovery scores for fading and reduction in swelling in the topical timolol group and the amount of reduction in hemangioma size were not statistically different from the oral propranolol group. Although there were no side effects in topical beta blocker use, sleep problems were detected in 2 patients in the oral beta blocker group. Conclusion: It was found that topical beta blocker treatment is as successful and reliable as oral treatment in deep hemangiomas. We believe that topical treatment can replace oral beta blockers in the future, and will be more preferred by clinicians and families because of their fewer side effects. We would like to emphasize that the treatment of infantile hemangiomas should be individualized depending on the age of the cases, the size of hemangiomas, complications, balance of benefit and side effects based on treatment, and parental anxiety levels.