1.ve 2. trimesterde progesteron türevi ilaç kullanımının gestasyonel diyabetes mellitus oluşumu ve gebelik sonuçlarına etkisinin araştırılması

Abstract

Amaç: 01.01.2014-01.04.2016 tarihleri arasında kliniğimizde Gestasyonel Diabetes Mellitus tanısı almış olup 1. ve 2. trimesterdeki gebelik haftalarında progesteron kullanmayanlar ile en az 1 ay progesteron kullananların kullanım şekilleri, kullanım dozları, kullanım süreleri ve gebelik sonuçlarının karşılaştırılmasıdır. Yöntem: Çalışmaya, 17-46 yaş arasında, gebeliğinin erken döneminde progesteron tedavisi almış olan veya olmayan ama sonrasında GDM tanısı almış olan toplam 373 hasta alındı.Hastalar 2 farklı gruba ayrıldı ve insülin kullanıp kullanmama, progesteron türevi ilaç kullanıp kullanmama, kullanılan progesteron türevi ve kullanmamasına göre birbiriylekarşılaştırıldı. Bulgular: Hastaların %9 u 29.haftada ,%2.9 u 28.haftada %14.8 i 27.haftada %16.6 sı 26.haftada %33.2 sı 25.haftada %28.5 ide 24.haftada GDM tanısı almıştı.Gruplar arasında doğum haftası arasında ıstatıstıksel acıdan anlamlı bır fark bulunmamıstır. Yine gruplar arasıda hasta kilosu acısından anlamlı bir fark bulunmamıstır (p>0.05). Gruplar arasında HC,AC,FL,TFA,AFI açısından anlamlı bır fark bulunmamıstır (p>0,05). Hastaların %16.9 u gebeliklerinde insulin tedavisi almak zorunda kalmış.%83.1 i dietle regüle olmuslardı. Progestan turevı ilaç kullanmayn grup ile progestan,progynex, prolutan kulanan gruplar arasında OGGT 0, OGTT 1,OGGT 2. saat ortalama degerleri acısından ıstatıstıksel olarak anlamlı bır fark bulunmamıstır(p>0.05). Tartışma: Diabetes mellitus (DM) insülin eksikliği veya dokuların insüline duyarsızlığı sonucu organların uzun süre hiperglisemiye maruz kaldığı metabolik bir hastalıktır. Gestasyonel Diabetes Mellitus (GDM) ise ilk kez gebelik sırasında ortaya çıkan veya ilk kez gebelik sırasında tanı konulan glukoz intoleransıdır.Gebeliğin seyri esnasında anne karnındaki fetusun gelişmesini sağlamaya yönelik olarak glukoz metabolizmasında en önemli değişiklikartmış enerji ihtiyacını karşılamak amacıyla oluşan hiperglisemi eğilimidir.Bu eğilim bazen patolojik boyutlara ulaşarak gebede DM gelişimine sebebiyet verebilir. Hiperglisemi gebeliğin her döneminde görülebilirse de en fazla 24. gebelik haftasından itibaren rastlanmaktadır. Bu nedenle tüm gebelere 24. Haftadan itibaren 75gr OGTT yaptırılmalıdır. Abortus imminens ve tekrarlayan gebelik kayıplarının tedavisinde progesteron desteği obstetri pratiğinde uzun süredir yaygın olarak kullanılmakta olan bir tedavi seçeneği olmuştur. Ayrıca son zamanlarda özellikle son dekatta preterm eylemin önlenmesinde progesteron tedavisinin etkinliğini gösteren çalışmalar dikkat çekmektedir. Ancak yapılan pek çok çalışmalarda progesteron kullanımının, insülin duyarlılığını azalttığı, gebelikte GDM sıklığını arttırdığı, gebelik öncesi dönemde de tip 2 DM sıklığını arttırdığı saptanmıştır. Gebelikte sentezlenen çeşitli hormonlar örneğin Östrojen, plasental laktojen ve human koryonik somatomamotropin ve progesteron, insülin direnci gelişiminden ve hiperglisemiden sorumludur. Özellikle 17 hidroksi progesteron kaproatın insülin duyarlılığını azalttığı gösterilmiştir. Ancak biz yaptığımız çalışmada progesteron kullanımının 75 gr OGTT değerleri ve gebelik sonuçları açısından anlamlı fark oluşturmadığını tespit ettik. Sonuç: Sonuç olarak yaptığımız bu çalışmada, progesteron türevi ilaç kullanımı ile 75 gr OGTT değerleri ve gebelik sonuçları açısından anlamlı fark oluşturmadığını tespit ettik. Ayrıca tüm progesteron kullanımlarının da GDM tanısı almış olan hastalarda insüline geçişte etkisinin olmadığı sonucuna vardık.

Objective: The aim of this study is compare usage patterns, usage doses, duration of use and pregnancy outcomes of patients who did not use progesterone during 1 and 2 trimester with patients who use progesterone for at least 1 month between 01.01.2014-01.04.2016 in our clinic. All patients were diagnosed with gestational diabetes. Methods: A total of 373 patients with or without progesterone therapy in early period of pregnancy, then received GDM diagnosis were included. Patients were divided 2 groups and compared for whether or not use insulin, progesterone derivate drugs and used progesteron derivate. Results: GDM diagnosis rates according to pregnancy week are as follows: 9% in 29th week, 2.9% in 28th week, 14.8% in 27th week, 16.6% in 26th week, 33.2% in 25th week, 28.5% in 24th week. There was no statistically significant difference between the groups for week of birth. Also, mean patient weight not differ significantly between groups (p> 0.05). There was no significant difference between the groups in terms of HC, AC, FL, TFA, AFI (p> 0,05). 16.9% of the patients had to take insulin therapy in their pregnancies, 83.1% were regulated with the diet. The group with using progestin, progynex and prolutan not differ significantly from group without progestan derivate drugs in terms of mean OGTT 0, 1 and 2 hours values (p>0.05). Discussion: Diabetes mellitus (DM) is a metabolic disorder in which organs are exposed to hyperglycemia for a long time due to insulin deficiency or insulin insensitivity of tissues. Gestational Diabetes Mellitus (GDM) is the first glucose intolerance that occurs during pregnancy or is diagnosed during pregnancy for the first time. During the course of pregnancy, the most important change in glucose metabolism towards the development of the fetus is the tendency to hyperglycemia in order to meet the increased energy need. Sometimes, this tendency can lead to the development of DM if it reaches pathological levels. Hyperglycemia can be found in every period of pregnancy but mostly starts in 24th week. Therefore, 75 g of OGTT should be carried out in the 24th week of all the pregnancies. Progesterone supplementation has long been a widely used treatment option in the practice of obstetrics in the treatment of abortus imminence and recurrent pregnancy losses. In addition, especially in the last decade recent studies have shown the efficacy of progesterone treatment on prevention of preterm labor. However, many studies have revealed that the use of progesterone decreases insulin sensitivity, increases GDM frequency in pregnancy, and increases type 2 DM frequency in pre-pregnancy period. Various hormones synthesized in pregnancy, such as estrogen, placental lactogen and human chorionic somatomammotropin and progesterone, are responsible for the development and hyperglycemia. In particular, 17 hydroxyprogesterone caproate has been shown to reduce insulin sensitivity. However, in our study, we found that the use of progesterone did not make a significant difference in terms of 75 g OGTT values and pregnancy outcomes. Conclusion: In the present study, we found that the use of progesterone-derived drugs did not make a significant difference in terms of 75 g OGTT values of and pregnancy outcomes. We also found that all use of progesterone was not associated with insulin resistance in patients with GDM.