Hiperemezis gravidarumlu ve normal gebelerde serum ykl-40 ve iskemi modifiye albumin (İMA) düzeylerinin karşılaştırılması

Abstract

AMAÇ: Çalışmanın, inflamatuar bir belirteç olarak kullanılan YKL-40 proteininin ve oksidatif bir belirteç olan İMA düzeylerinin hiperemezis gravidarumlu ve sağlıklı gebelerde karşılaştırılmasıdır. YÖNTEM: Çalışmamız, Kırıkkale Üniversitesi Etik Kurulu Başkanlığı'ndan onay alınarak Nisan 2015-Aralık 2015 tarihleri arasında vaka kontrol çalışması olarak planlandı. Toplam 35 sağlıklı ve 35 hiperemezis gravidarumlu gebe çalışmaya dahil edildi. Çalışmaya, polikliniğimize başvuran 6-14. gestasyonel hafta aralığında, tekil, normal fetal anatomiye sahip, kronik ilaç kullanımı ve ek hastalığı bulunmayan gebeler dahil edildi. Olguların hepsinin demografik verileri (yaş, gravida, parite, abortus ve kürtaj), şikayetleri, boy ve kiloları, ultrasonografik olarak ölçülen baş-popo mesafesi (CRL), gebelik sırasındaki kilo kayıpları, önceki gebelik öyküleri kayıt altına alındı. Her hastadan laboratuar tetkikleri olarak hemogram, tam idrar tetkiki, biyokimyasal testleri, tiroid fonksiyon testleri istendi. Çalışmaya dahil edilen tüm gebelerden İMA ve YKL-40 ölçümü için alınan venöz kanlar non-heparinize tüplere alınarak santrifüj edildi. Santrifüj sonrası kanlar -20 C° de saklandı. Hedeflenen hasta ve kontrol grubu sayısına ulaşıldıktan sonra numuneler oda ısısına getirilerek İMA ve YKL-40 serum düzeyleri hazır ticari kit kullanılarak ölçüldü. Tüm bulgularla ilgili istatistiksel analiz yapıldı, p değeri < 0,05 anlamlı olarak kabul edildi. BULGULAR: Olguların temel demografik özellikleri (yaş, gravida, parite, gebelik haftası ve vücut kitle indeksi) arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Grupların temel laboratuar tetkikleri karşılaştırıldığında, serum kan üre azotu (BUN), kreatinin ve potasyum değerleri hiperemezis gravidarumlu gebelerde yüksek bulundu ancak istatistiksel anlamlılık yaratacak farklılık saptanmadı. Grupların İMA değerlerinde istatistiksel anlamlılık yaratacak fark saptanmadı (p>0,05). YKL-40 değerlerinde ise, ortanca YKL değeri hiperemezisli gebelerde daha yüksek saptansa da, istatistiksel anlamlılık yaratacak farklılık gözlenmedi (p>0,05). SONUÇ: Serum YKL-40 ve İMA seviyelerinin hiperemezis gravidarumun öngörülmesinde hatta tedavinin erken planlanmasında kullanılabilirliğini kanıtlamak için daha geniş hasta gruplarını kapsayan yeni çalışmalara ihtiyaç vardır. ANAHTAR KELİME: Hiperemezis gravidarum, iskemi modifiye albumin, YKL-40, oksidatif stres, inflamasyon

AIM: Aim of this study is to compare the levels of YKL-40 protein as an inflammatory marker and IMA as an oxidative marker among pregnants with hiperemesis gravidarum and normal pregnants METHOD: Our study was designed as a case-control study, with Kırıklale University Presidency of Ethics Committee approval, between April 2015-December 2015. Totally 35 pregnants, healthy and with hiperemesis gravidarum, were included to study. Pregnants between 6+0 week and 13+6 weeks of gestation, singleton pregnancy, with normal fetal anatomy, no chronic use of drug and concomitant medication were included to study. Demographical data (age, gravidity, parity, abortion and curretage), complaints, weight and height, crown-lump length measured sonographically, weigth loss during pregnancy, previous pregnancy history of the all pregnants were recorded. Complete blood count, complete urine analyse, biochemical tests and thyroid function tests were taken. All blood samples of the pregnants who were included to the study which taken to non-heparinased tubes were centrifuged. Centrifuged blood samples were stored at – 20 ° C. After reaching adequate case and control patinent number blood samples were melt to room temperature and measured by commercial instant kits.All data used for statistical analyse, p < 0,05 was considered significant. FINDINDGS: There was no significant demographical feature (age, gravidity, gestational age, body mass index) diffrerence between cases. Blood urea nitrogen (BUN), creatinine and potassium levels were higher among pregnants with hiperemesis gravidarum but this was not statistically significant. No statistical significant difference was detected at IMA levels between the groups (p>0,05). Median level of YKL-40 was higher among pregnants with hiperemesis gravidarum but there was no statistical difference (p>0,05). RESULTS: More comprehensive studies with more number of patients needed to prove the efficacy of YKL-40 and IMA levels in order to predict hipremesis gravidarum and even early planning of the treatment KEY WORDS: Hipremesis gravidarum, ischemia modified albumin, YKL-40, oxidative stres, inflammation.