Rat abdominal fıtkı modelinde basit dikiş ve modifiye 8 dikişinin iyileşme üzerine etkilerinin araştırılması

Abstract

Fıtık, tarih boyunca hem beşeri hekimlikte hem de veteriner hekimlikte, bilim insanlarının tedavisi üzerinde sürekli düşündüğü bir hastalıktır. Vücudun çeşitli yerlerinde görülen fıtık, bulunduğu bölgeye, çeşidine ve içerisindeki dokuya göre tedavi şekli değişiklik arz eder. Tedavi yöntemleri üzerine çok çeşitli çalışmalar mevcuttur. Veteriner hekimlikte özellikle ruminantlarda ve ağır cüsseli hayvanlarda sıkça görülen abdominal fıtıklarda nüks olaylarına oldukça fazla rastlanılmaktadır. Bu araştırmada ratlarda deneysel oluşturulmuş abdominal fıtığın modifiye 8 dikiş tekniğiyle standart dikiş tekniği arasındaki farkların ortaya konulması amaçlanmıştır. Bu çalışmada kullanılan 14 adet 250-300 gr ağırlığında yetişkin erkek Albino Wistar Rat kullanıldı. Çalışmada kullanılan hayvanlar control grubu ve deney grubu olmak üzere rastgele iki gruba ayrıldı. İlk olarak deneysel abdominal fıtık oluşturuldu. Deri ensizyon bölgesi olarak paramedian hat seçildi. Deri ensizyonundan sonra derialtı bağdoku sıyrılarak karnın ventralinde kaslar küt diseksiyonla açılarak 3 cm lik fıtık deliği oluşturuldu. Fıtık onarımı için kontrol grubuna standart basit ayrı dikişler konuldu. Çalışma grubuna ise fıtık deliğine modifiye 8 tekniği uygulandıktan sonra deri basit ayrı dikişlerle kapatıldı. Postoperatif 21. gün hayvanlar CO2 kullanılarak ötanazi uygulandı. Histopatolojik incelemeler için operasyon bölgesinden dikiş hattının tamamını içeren 5x5 cm ebatında doku örnekleri alındı. Her iki dikiş tekniğinin rejeneratif değişiklikler yönünden enine ve boyuna kas telleri arasında anlamlı bir fark göstermediği belirlenmiştir. Histopatolojik açıdan, modoifye 8 dikiş tekniğinde yangısal değişiklikler, doku kaybı bulunan nekrozlu alanlar ve bölge çevresindeki bağ doku artışına ilişkin fibrozisin daha az şiddette olduğu, kollajen gelişiminin daha fazla olduğu kaydedilmiştir. Fibrozis oluşumuna ilişkin değişikliklerin normal dikiş konan olgularda daha belirgin ve daha yaygın olduğu ancak kollajenasyonun daha az olduğu görülmüştür. Bu durum dokular arası iyileşme imkanının kontrol grubu ile kıyaslandığında modifiye 8 dikiş tekniğinde daha belirgin olduğunu ortaya koymaktadır. Sonuç olarak çalışma sonrası elde edilen veriler karşılaştırıldığında yeni dikiş tekniğinin basit ayrı dikişe göre daha etkili bir fıtık deliği kapatma imkanına sahip olduğu ve rejenerasyon sürecinin standart dikişe göre daha kısa olduğu tespit edilmiştir. Bu tekniğin yara hattını karşı karşıya getirebilecek büyüklükte fıtıklar için klasik dikiş uygulamalarına alternatif bir teknik olarak önerilebileceği kanaatine varılmıştır.

Hernia is a disease that scientists have consistently considered in the treatment of both human and veterinary medicine throughout history. The treatment of the hernia, which is seen in various parts of the body, varies according to the region, type and tissue. There are many studies on treatment methods. In veterinary medicine, recurrent incidents are frequently encountered especially in abdominal hernias which are frequently seen in ruminants and heavy animals. Abdominal hernia was created experimentally in rats. In this study was aimed to find out the differences between the modified 8 suture technique and standard techniques. In this study, 14 adult male Albino Wistar rats weighing 250-300 gr were used. The animals used in the study were randomly divided into two groups as control group and experimental group. First, experimental abdominal hernia was created. Paramedian line was chosen as the skin incision site. After the skin incision, the subcutaneous connective tissue was stripped and the muscles of the ventral abdomen were opened by blunt dissection to create a 3 cm hernia hole. Standard simple separate sutures were placed in the control group for hernia repair. In the study group, after the modified 8 technique was applied to the hernia hole, the skin was closed with simple separate sutures. On the 21st postoperative day, the animals were euthanized using CO2. For histopathological examination, 5x5 cm tissue samples were taken from the operation site. Both suture techniques showed no significant difference between the transverse and longitudinal muscle wires in terms of regenerative changes. Histopathologically, it was noted that fibrosis related to inflammatory changes, necrosis areas with tissue loss and increase in connective tissue around the region was less severe and collagen development was higher in modify 8 suture technique. Changes in fibrosis formation were more prominent and more common in patients with normal sutures but less collagenation. This suggests that the possibility of healing between tissues is more evident in the modified 8 suture technique compared to the control group. Consequently, when the data obtained after the study were compared, it was found that the new suture technique had a more effective hernial ring closure than the simple suture and the regeneration process was shorter than the standard suture. It was concluded that this technique can be proposed as an alternative technique to classical suture applications for hernias that are large enough to confront the wound line.