Yapısal ve psikolojik güçlendirmenin sağlık krizlerine hazırlık algısına etkisinin değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışmada, sağlık çalışanlarının sağlık krizlerine hazırlık algısı ile yapısal ve psikolojik güçlendirme durumları ve bu değişkenler arasındaki ilişkiyi değerlendirmek amaçlanmıştır. Araştırmada, çalışanların mesleki ve sosyo demografik özelliklerinin hazırlık algısı, yapısal ve psikolojik güçlendirme durumlarında farklılık yaratıp yaratmadığı değerlendirilmektedir. Çalışmanın evrenini Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesindeki 1350 sağlık çalışanı oluşturmaktadır. Çalışma kapsamında örneklem seçilmemiş olup evrenin tamamına ulaşılmaya çalışılmış ve toplam 255 anket formu elde edilmiştir. Krize hazırlık algısı, yapısal ve psikolojik güçlendirme düzeyinin cinsiyet açısından farklılık gösterip göstermediği bağımsız örneklem t- testi ile değerlendirilirken; eğitim ve görev değişkenleri açısından farklılık gösterip göstermediği ise tek yönlü anova analizi ile değerlendirilmiştir. Krize hazırlık algısı, yapısal güçlendirme ve psikolojik güçlendirme arasındaki ilişki ise pearson korelasyon analizi ile değerlendirilmiştir. Yapısal ve psikolojik güçlendirmenin sağlık krizlerine hazırlık algısı üzerindeki etkisi doğrusal regresyon analizi ile değerlendirilmiştir. Cinsiyet değişkeni açısından, yapısal güçlendirme düzeyinin farklılaştığı ve erkeklerin ortalamasının kadınların ortalamasından anlamlı şekilde yüksek olduğu görülmüştür. Eğitim düzeylerine göre, psikolojik güçlendirme düzeyinin farklılaştığı görülmüştür. Daha önce bir sağlık krizi sürecinde çalışma deneyimi olanların olmayanlara yapısal ve psikolojik güçlendirme düzeylerinin daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Regresyon analizi sonucunda yapısal ve psikolojik güçlendirme sağlık krizlerine hazırlık algısını etkilemektedir. Sağlık krizlerinde yönetilmesi zor olan insan kaynağının bu tür krizlere hazırlık durumlarının tespit edilmesi, krize hazırlık algısı, yapısal ve psikolojik olarak güçlü olması kriz sürecinin en az hasarla giderilmesinde büyük katkı sağlayacaktır. Sağlık çalışanlarının yaşanabilecek olumsuzluklara karşı gerekli hazırlık ve güçlendirme yapıldığı zaman kriz anında yaptıkları işlerde daha başarılı olabilecekleri düşünülmektedir. İlgili yöneticilerin sağlık krizlerine ilişkin planlamaları yaparken bu ilişkileri göz önünde bulundurması daha sağlıklı kararlara yardımcı olabilecektir.

The aim of this study is to evaluate the perception of health care workers' preparedness for health crises and their structural and psychological empowerment and the relationship among these variables. In the research, it is evaluated whether the occupational and socio-demographic characteristics of the employees make a difference in the perception of preparedness, structural and psychological empowerment. The population of the study consists of 1350 health workers in Ankara Training and Research Hospital. The sample was not selected within the scope of the study, it was tried to reach the entire universe and a total of 255 questionnaires were obtained. While the perception of crisis preparedness and whether the level of structural and psychological empowerment differ in terms of gender is evaluated with the independent sample t-test; whether it differs in terms of education and task variables was evaluated with one-way anova analysis. The relationship between perception of crisis preparedness, structural empowerment and psychological empowerment was evaluated with Pearson correlation analysis. The effect of structural and psychological empowerment on the perception of preparedness for health crises was evaluated by linear regression analysis. It was observed that the level of structural empowerment differed in terms of gender variable and the mean of men was significantly higher than the mean of women. It was observed that the level of psychological empowerment differed according to education levels. Structural and psychological empowerment levels were found to be higher among those who had previous work experience during a health crisis compared to those who did not. The determination of the preparedness of the human resources, which is difficult to manage in health crises, the perception of crisis preparedness, structural and psychological strength will make a great contribution to the elimination of the crisis process with the least damage. When the necessary preparations and reinforcements are made against the negativities that may be experienced, healthcare professionals will be more successful in their work during the crisis. It will be helpful for the relevant managers to take these relationships into account when planning health crises.