Er: Yag lazerin farklı atım sürelerinin üniversal bir adeziv sistemin dentine mikrogerilim bağlanma dayanımı üzerine etkisi

Abstract

Amaç: Bu in vitro tez çalışmasının amacı; Er: YAG (Erbium:yttrium-aluminium-garnet) lazerin farklı atım su?relerinin, üniversal bir adezivle kullanılan bir mikrohibrit kompozit rezinin dentine mikro gerilim bağlanma dayanımı u?zerine etkisinin değerlendirilmesi, kırılma tiplerinin, lazer uygulanan yüzeylerin ve bağlanma ara yüzeylerinin incelenmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışma kapsamında 42 adet çekilmiş insan üçüncü molar dişin okluzal mine dokusu kaldırılarak dentin yüzeyi düzleştirildi ve örnekler uygulanacak kavite preparasyon yöntemine göre rastgele yedi gruba ayrıldı (n=6). Grup 1: Elmas Frez, Grup 2: Er:YAG-SSP, Grup 3: Er:YAG-MSP, Grup 4: Er:YAG-SP, Grup 5: Er:YAG-LP, Grup 6: Er:YAG-VLP, Grup 7: Er:YAG-QSP. Er:YAG lazer 1,75 W güç ayarında, 10 Hz frekans, 40 sn uygulama süresi, 10 mm çalışma mesafesi ile kullanıldı. Örnekler öncelikle akrilik rezin içerisine gömüldü. Ardından 4x4x1 mm boyutlarında kaviteler hazırlandı ve hazırlanan kavitelere bir üniversal adeziv uygulandıktan sonra bir mikrohibrit kompozit rezin ile restore edildi. Örnekler, hassas bir kesme cihazı ile su soğutması altında kesilerek 1x1x8 mm boyutlarında çubuk şeklinde örnekler elde edildi (n=20). Çubuk örneklerin bağlanma yüzeyinin kesitsel alanı dijital bir kumpas ile ölçüldükten sonra, her bir örneğe 1 mm / dk'lık bir hızda mikrogerilim bağlanma dayanımı testi uygulandı. Kırılmanın gerçekleştiği değerler Newton (N) cinsinden kaydedildi. Daha sonra, Megapaskal (MPa) = kuvvet/alan (N/mm2) formu?lu? ile Newton cinsinden MPa'ya dönu?ştu?ru?lu?p her bir örnek için kaydedildi. Her örneğin kırılma yüzeyi stereomikroskop ile incelendi ve başarısızlık tipleri (adeziv, koheziv, karışık) belirlendi. Her gruptan rastgele seçilen birer örnek, kavite preparasyon tekniklerinin oluşturduğu yüzey karakteristiğinin incelenmesi için temassız optik profilometre ve taramalı elektron mikroskobu ile değerlendirildi. Veriler Bonferroni düzeltmeli Kruskal Wallis testi ile analiz edildi (p<0.05). Bulgular: Grupların ortalama mikrogerilim bağlanma dayanımları istatistiksel olarak birbirlerinden farklı bulundu (p<0,05). Gruplar arasında en yüksek mikrogerilim bağlanma dayanımı değerleri LP (23,66±6,30 MPa) grubunda görülürken, en düşük bağlanma dayanımı değeri VLP (15,85±5,44 MPa) grubunda görüldü. Sonuç: Sonuç olarak farklı atım sürelerinin mikrogerilim bağlanma dayanımını değiştirebileceği ve uygun lazer parametreleri kullanıldığında dentin dokusunda klinik olarak kabul edilebilir bağlanma dayanım değerlerine ulaşılabileceği sonucuna varıldı. Anahtar Kelimeler: Er:YAG Lazer, Atım Süresi, Üniversal Adeziv, Mikrogerilim Bağlanma Dayanıklılığı

Aim: The purpose of this in vitro study is to evaluate the microtensile bond strength of a resin composite applied with a universal adhesive system in dentin surfaces using different pulse modes of Er: YAG laser. Materials and methods: Extracted human third molars were flattened to obtain dentin surfaces. Specimens were randomly divided into seven groups according to the cavity preparation technique(n=6). Group 1: Diamond Bur, Group 2: Er: YAG-SSP, Group 3: Er: YAG-MSP, Group 4: Er: YAG-SP, Group 5: Er: YAG-LP, Group 6: Er: YAG- VLP, Group 7: Er: YAG-QSP. Er:YAG laser were used at 1.75 W power setting, 10 Hz frequency, 40 second application time, 10 mm working distance. Specimens were embedded to acrylic resin. After preparing the 4x4x1 mm cavities, a universal adhesive was applied to the treated dentin surface and restorations were performed with a microhybrid composite resin. The specimens were divided into 1x1x8 mm bar-shaped samples with a micro cutting device (n=20). After measuring the cross-sectional area with a digital caliper, a microtensile bond strength test was applied with at a speed of 1 mm / min. The microtensile bond strength values were recorded in Newton (N). Then, these values were converted to Megapascal (MPa) according to following formula: MPa = force / area (N / mm2) and recorded for each specimen. Then, the surface of each specimen was examined by a stereomicroscope and the failure modes (adhesive, cohesive, mixed) were determined. Representative specimens of each group were evaluated with a non-contact optical profilometer and a scanning electron microscope to determine the surface characteristics cavity preparation techniques. Data were analyzed by Kruskal Wallis test with Bonferroni correction (p <0.05). Results: The mean microtensile bond strengths of the groups were statistically different from each other (p<0.05). While the highest microtensile bond strength values were observed in the LP (23.66±6.30 MPa) group among the groups, the lowest bond strength values were observed in the VLP (15.85±5.44 MPa) group. Conclusion: Laser treatment could enhance or impaire the microtensile bond strength to dentin depending on the pulse mode. Keywords: Er:YAG Laser, Pulse Duration, Universal Adhesive, Micro Tensile Bond Strength