Radius distal uç kırıklarında teardrop açısı ve yükseklik restorasyonun fonksiyonel sonuçlara etkisi

Abstract

Giriş ve Amaç: Distal radius kırıkları ortopedi ve travmatoloji pratiğinde en sık görülen kırıklar arasında yer almaktadır. Genç yaş grubunda yüksek enerjili, ileri yaş grubunda osteoporoza bağlı düşük enerjiyle meydana gelir. Distal radius kırıklarının yarısı stabildir ve konservatif tedavi edilebilir. Diğer yarası instabildir ve cerrahi tedaviye ihtiyaç duyulabilir. Distal radius kırıklarının takip ve tedavisinde direkt grafide ölçülen parametreler sıklıkla kullanılır. Bu çalışmada radius distal uç kırığı geçiren hastalarda ön arka ve yan grafilerde ölçülen radial yükseklik, volar tilt ve gözyaşı damlası açısının restorasyonun fonksiyonel sonuçlara etkisini saptamak amaçlanmıştır. Gerekçe ve Yöntem: Çalışmamızda, Şubat 2012-Ağustos 2021 tarihleri arasında Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji kliniğinde radius distal uç kırığı nedeniyle cerrahi ya da konservatif tedavi edilen 15-85 yaş arası hastalar dahil edilmiştir. Bu hastalarda klinik olarak el bilek hareketleri, DASH ve hasta bazlı el bileği değerlendirme skorları, JAMAR dinamometre ile kaba kavrama gücü ölçümleri yapılmıştır. Çekilen el bilek grafilerinde kaynamış kırığın nihai radial inklinasyon, radial yükseklik, teardrop ve volar tilt açıları ölçülmüştür. Çalışmanın ilk aşamasında teardrop açısının, volar tiltin ve radial yüksekliğin kaba kavrama gücü ve el bilek hareketleri üstüne etkisine bakılmıştır. Çalışmamızın ikinci aşamasında ise teardrop açısının, volar tiltin ve radial yüksekliğin el bilek fonksiyonlarının üstüne etkisi karşılaştırmış olup hangi değerin daha duyarlı olduğu tespit edilmiştir. Bulgular: Çalışmamızda cerrahi ve ya da konservatif tedavi uygulanan hasta grupları arasında hasta yaşı, cinsiyet, tutulan taraf, dominant taraf, kırık tarihi, açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Katılımcıların etkilenen tarafında tedavi öncesi TDA değeri cerrahi yapılanlarda konservatif tedavi edilenlere göre istatistiksel anlamlı derecede düşükken (p=0.024) tedavi sonrası bu değer cerrahi yapılanlarda istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek ölçülmüştür (p=0.036). Tüm hasta grupları değerlendirildiğinde etkilenen tarafın tedavi sonrası TDA'sı ile HGST değişimi (r=0.342, p=0.041) arasında pozitif korelasyon ortaya konmuştur. Cerrahi yapılan hastalarda da tedavi sonrası TDA'sı ile HGST puanı arasında pozitif korelasyon olduğu görülmüştür (r=0.805, p=0.002). Konservatif yöntemle tedavi edilen hastlarda tedavi sonrası TDA değeri ile HGST değişimi açısından istatiksel anlamlı fark tespit edilmemiştir. Hastaların cerrahi ya da konservatif tedavi sonrası ölçülen volar tilt, TDA, radial yükseklik, radial inklinasyon ve tedavi öncesi TDA değerlerinin hiçbirinin DASH puanı üzerine etkisi istatiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p=0.154 p=0.370, r=-0.11 p=0.499, r=0.22 p=0.186, r=-0.69 p=0.691, r=-0.251 p=0.14). Sonuç: Çalışmamızda, distal radius kırıklarında kırık redüksiyonu değerlendirilmesinde en fazla kullanılan ölçümler olan volar tilt ve radial yükseklik değerlerinin, tedavi yönteminden bağımsız olarak el bilek fonksiyonlarının geri kazanılmasında önemli bir etkiye sahip olmadığını tespit edilmiştir. Fakat TDA'nın karşı tarafla kıyaslandığında normal değerlere yakın restore edildiğinde kaba kavrama gücünün de o oranda iyi restore edildiği tespit edilmiştir. TDA üç kolon teorisine göre yük taşıyan alan olan ve sigmoid çentik aracılığıyla distal radiulnar eklemi ilgilendiren lunat faset bölgesinin restorasyonu açısından volar tilt açısına göre çok daha önemli bilgiler vermektedir. Anahtar kelimeler: Distal radius kırığı, TDA, kaba kavra gücü, volar tilt

Introduction and Aim: Distal radius fractures are among the most common fractures in orthopedics and traumatology practice. They occur with high energy in the young age group and low energy due to osteoporosis in the older age group. Half of distal radius fractures are stable and can be treated conservatively. The other half is unstable and surgical treatment may be required. Parameters measured on direct radiography are frequently used in the follow-up and treatment of distal radius fractures. In this study, it was aimed to determine the effect of restoration of radial height, volar tilt and teardrop angle measured on anterior posterior and lateral radiographs on functional results in patients with distal radius fracture. Rationale and Method: In our study, patients between the ages of 15-85 who were treated surgically or conservatively for radius distal end fractures in Kırıkkale University Medical Faculty Hospital Orthopedics and Traumatology clinic between February 2012 and August 2021 were included. Clinical wrist movements, DASH and patient-based wrist assessment scores, and coarse grip strength measurements were made with JAMAR dynamometer on these patients. Final radial inclination, radial height, teardrop and volar tilt angles of the fused fracture were measured on wrist radiographs. In the first phase of the study, the effects of teardrop angle, volar tilt and radial height on hand grip strength and wrist movements were examined. In the second phase of our study, the effects of teardrop angle, volar tilt and radial height on wrist functions were compared and it was determined which value was more sensitive. Results: In our study, no statistically significant difference was found between the patient groups who underwent surgery or conservative treatment in terms of patient age, gender, involved side, dominant side, and fracture history. In the affected side of the participants, while TDA value was statistically significantly lower in those who underwent surgery compared to those treated conservatively in the pre-treatment (p=0.024), this value was statistically significantly higher in those who underwent surgery in the post-treatment (p=0.036). When all patient groups were evaluated, a positive correlation was revealed between the post-treatment TDA of the affected side and the change in HGST (r=0.342, p=0.041). Similarly, a positive correlation was observed between TDA and HGST score after treatment in patients who underwent surgery (r=0.805, p=0.002). No statistically significant difference was found in terms of TDA value and HGST change in the post-treatment in patients treated with conservative method. None of the volar tilt, TDA, radial height, radial inclination and pre-treatment TDA values measured after surgery or conservative treatment had a statistically significant effect on DASH score (p=0.154 p=0.370, r=-0.11 p=0.499, r= 0.22 p=0.186, r=-0.69 p=0.691, r=-0.251 p=0.14). Conclusion: In our study, it was determined that volar tilt and radial height values, which are the most used measurements in the evaluation of fracture reduction in distal radius fractures, do not have a significant effect on the recovery of wrist functions, regardless of the treatment method. However, it was determined that when TDA is restored close to normal values compared to the opposite side, the rough grip strength is restored equally well. TDA gives much more important information than the volar tilt angle in terms of restoration of the lunate facet region, which is the load-bearing area according to the three-column theory and concerns the distal radiulnar joint via the sigmoid notch. Keywords: Distal radius fracture, TDA, hand grip strength, volar tilt