Le genie du lieu et la revelation d'un nouveau realisme: le pay san de paris de louis aragon

Abstract

Louis Aragon'un (1897-1982) gençlik yıllarının ürünü olan Paris Köyliisii (1926), gerçeküstücülük akımının birçok özelliğini bir arada bulundurmasının yanında, Fransız yazarın kendine özgü anlatım ve betimleme tarzıyla da dikkat çekmektedir. "Modern Mitolojiye Önsöz", "Opera Pasajı", "Buttes-Chaumont'da Tabiat Hissi" ve "Köylünün Düşü" adlı bölümlerden oluşan Paris Köylüsii'ndc, Paris kentinin somut gerçekçiliğinden hareketle metafizik imgesine doğru bir betimleme söz konusudur. Bu betimleme işinde imge ve imgelem bir arada bulunmakta; yazarın somut ile soyut arasındaki gelgitleri anlayış alarak simgeciliği ön plana çıkarmaktadır. Dünya savaşının getirdiği karmaşa ve değer yargılarındaki sarsılma, Aragon'un romanında mevcut düzenden -içinde her türlü önyargı ve dogmanın yer aldığı-dayatılmış gerçekçilikten bir kaçış olarak yansımaktadır. Bu kaçışta kentin görüntüsünden doğan fantezilere, aşkı simgeleyen kadın imgesi karışmaktadır; bir başka deyişle uzam ve kadın imgesinin bir arada olması yazarın kendisini fantastik bir uzamda hissetmesini sağlamaktadır. Bu bağlamda Aragon'un romanı klasik anlatının dışına çıkarak bir tür şiirsel anlatı biçimine dönüşmektedir. Gerçeğin ötesinde ya da bilinmeyenin peşinde bir anlayışı sergileyen bu anlatı biçimi aynı zamanda her bakımdan yeni bir gerçekliğe işaret etmektedir: İçinde somut ve soyut dünyaları barındıran bir gerçekçilik.

Le Paysan de Paris (The Peasant from Paris) (1926) written by Louis Aragon as a young writer (1897-1982) is a remarkable combination of many aspects of the Surrealist movement with the unique style of narration and description of the French author. Le Paysan cle Paris, consisting of "Preface to the Modern Mythology," "The Passage of the Opera," "Feeling Nature in Buttes Chaumont," and "The Peasant's Dream" is a description of the concrete realism of this city toward its metaphysical image. In his description, there is a co-existence of image and imagination. The author's movement between the concrete and the abstract reflects his understanding of symbolism. The change in his understanding of value judgment caused by the turmoil of World War II is reflected in his novel as an escape from the imposed realism and current system where all kinds of prejudice and dogma exist. In this escape the image of a woman representing love is mixed with the fantasies brought about by the view of the city. In other words, the combination of space and the woman image makes the writer feel in a fantastic realm. In this context, rather than a classical narrative form, Aragon's novel becomes kind of poetic narrative. Demonstrating a surrealistic understanding in the pursuit of the unknown, this narrative form indicates a new reality in every aspect: a reality that embodies the concrete and abstract worlds together in it.