A study on the relationships of salinity and endemism ratios in the surrounding of Salt Lake (Inner Anatolia, Turkey)

Abstract

Tuz Gölü çevresinde tuzlu stepler, tatlı su kaynakları bulunan bataklıklar ve tatlı su kaynaklan bulunmayan tuzlu bataklıklar olmak üzere üç farklı habitat tipi yayılış gösterir. Bu vejetasyon tiplerine ait endemik takson oranları ile toprak tuzluluğu karşılaştırıldı. Toprak tuzluluğuna etki eden iyonlardan Mg, Na ve SO4 miktarları ile endemik takson oranları arasında güçlü bir parabolik ilişki olduğu tespit edildi. Mg (18.3 me/1), Na (8.6 me/1) ve.SO4 (14.8 me/1) iyonlarının en düşük değerlerde bulunduğu tuzlu step vejetasyonunda endemik takson oranının 21.8%, bu iyon değerlerinin biraz daha arttığı (Mg: 24'me/l, Na: 121.8 me/1, SO4: 134.1 me/1) tatlı su kaynaklarının bulunduğu tuzlu bataklıklarda endemik takson oranının 29.1% ve tatlı su kaynaklarının bulunmadığı tuzlu bataklıklarda ise bu iyon miktarlarının en yüksek değerde bulunmasına rağmen (Mg: 31.4 me/1, Na: 375.8 me/1, SO4: 362.9 me/1) endemik takson oranının 20.7%'ye düştüğü tespit edilmiştir.

Three habitat types are seen in the surroundings of Salt Lake, salt steppes, marshes with and without freshwater sources. The ratios of endemic taxa belonging to those three vegetation types are compared to their soil saltinities. A strong parabolic relation was detected between the ions Mg, Na and SO4 effective on soil salinity and the ratio of endemic taxa. The ratio of endemic taxa is 21.8% in the salt steppes with Mg: 18.3me/l, Na: 8.6 me/1, SO4: 14.8 me/1 ions levels, 29.1% in the marshes with freshwater sources where these ions have somewhat higher concentration (Mg: 24me/l, Na: 121.8 me/1, SO4: 134me/l). Despite the fact that the ions reach their uppermost levels (Mg:31.4 me/1, Na: 375.8 me/1, SO4: 362.9 me/1) in the marshes without freshwater sources, the ratio of endemic taxa decreases to 20.7 me/1.