Kan glukoz, HbA1C, kortizol düzeyi ve strokun erken prognozu arasındaki ilişki

Abstract

Amaç: Stroklu hastalarda kan glukoz ve kortizol düzeyleri ile strokun lezyon tipi, şiddeti, prognozu ve nörolojik iyileşmesi arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla planlandı. Metod ve Materyal: 51 akut iskemik veya hemorajik stroklu hasta prospektif olarak çalışmaya alındı. GİA, subaraknoid kanamalı ve bilgi alınamayan hastalar çalışma grubu dışında tutuldu. Sonuç: Hiperglisemik diabetik olmayan ve diabetik hastalarda, sağ kalım oranı normoglisemik hastalardan anlamlı olarak daha düşüktü. Yüksek serum kortizol düzeyi, hiperglisemik diabetik olmayan, diabetik, klinik durumu kötüleşen ve exitus olan hastalarda yüksek olarak tespit edildi. Strokun natürü, lezyonun büyüklüğü ve arter alanı incelendiğinde başvuru ortalama kan glukoz ve kortizol düzeyinde farklılık saptanmadı. HbA1c düzeyi ile klinik durumun ağırlığı ve sağkalım arasında ilişki saptanmadı. Başvuru değerlendirmesinde şiddetli nörolojik defisit en sık hiperglisemik diabetik olmayan grupta gözlendi. Strok sonrası nörolojik iyileşmenin, normoglisemik diabetik olmayan hastalarda diğer gruplardan belirgin olarak daha iyi olduğu saptandı. Lezyon genişliği ve strok risk faktörlerinde gruplar arasında farklılık saptanmadı. Sonuç: Sonuç olarak akut hipergliseminin diabetik hastalarda nondiabetik hastalardan daha fazla zarar verici olduğu kabul edilebilir. Bu sebeple strok sonrası prognozu olumsuz yönde etkileyen bir faktör olduğu ve hastaların tedavilerinin ve takiplerinde bu durumun göz önüne alınması gerektiği görüşündeyiz.

Objective: This study was designed as prospectively to investigate the relationship of the blood sugar and cortisol with nature, severity, prognosis and recovery of stroke. Material and Method: 51 patient were included into the study. Patients with ischemic and hemorrhagic stroke were included. Patients with transient ischemic attack, subarachnoid hemorrhage, and unavailable history were excluded. Results: Mortality was higher in diabetic and nondiabetic hyperglycemic group than normoglycemic nondiabetic. The mortality, serum cortisol levels and initial stroke severity scores were significantly higher in hyperglycemic non-diabetic and diabetic patients. The nature of stroke, localization and size of lesion were not different between groups. The relationship between hbAlc and mortality, severity of clinical status was not determined in our study. The severity of clinical status was higher in nondiabetic hyperglycemic patient. The recovery of stroke was much better in normoglycemic than others. The size of lesion and risk factors for stroke was not differrent between groups. Conclusion: As a conclusion, it is presumed that acute hyperglicemia is more harmful in nondiabetics than diabetics. Therefore, it should be considered as a poor prognostic factor and the situation should be take into account in the treatment and follow-up.