Farabi'de Rasyonel Siyaset ve Akıl İnancı

Abstract

Fârâbî'nin felsefesinde din, toplum ve siyaset felsefesinin bir türevi olarak ele alınır. Felsefî olarak aydınlanmış yönetici veya yöneticiler, bir yandan siyasal düzen anlamında dini toplumsal yaşam ve istikrar için vazgeçilmez kılarken, öte yandan dini rasyonel temelde siyaset ve pratik felsefeye bağlayarak teokratik yapılanmanın yolunu keserler. Fârâbî, güncel deyişle, ne "siyasal bir din/dini bir devlet" ne de "seküler bir toplum/dinden soyutlanmış bir devlet" öngörmektedir. O, içerisinde dini de sekülerliği de içeren bir toplumsal yapı sunar bize.

In the philosophy of Fârâbî, religion (millah) is considered as derivation of socio-political philosophy. Within his system, leaders, who are philosophically enlightened, give religion an indispensable status for the life and order of society on the one hand, and close the way for theocratic structure by depending religion on political-practical philosophy on the other. To say it with current popular discourse, Fârâbî proposes neither "political religion/religious state" nor "secular society/state deprived of religion". He presents rather a structure of society which includes both religion and secularity.