The Effects Of Bisphosponates Therapy In Patients With Postmenapousal Rheumatoıd Arthritis

Abstract

INTRODUCTION: Bisphosphonates therapy may be potentialadjunctive therapy agents of synthetic disease modifying antirheumaticdrugs in rheumatoid arthitis patients who have contraindications andwho are intolerant to biologics. The aim of this retrospective study wasto evaluate the effects of adjunctive Bisphosphonates on disease activityof our patients with rheumatoid arthitis who underwent the syntheticdisease modifying antirheumatic drugs therapy.MATERIAL AND METHOD: Retrospective data were collectedfrom patient records of our Rheumatology department outpatientclinic. Files of 207 patients who are over 45 years old and whose bonemineral density were evaluated in the previous year were screened forthe study. Patients demographics, medications, disease duration, theage of disease onset, anti-Cyclic Citrullinated Peptid, Rheumatoid factorpositivily, Disease activity scores positivity were recorded. Bone mineraldensitometry analyses were performed in patients by Dual EnergyX-ray Absorptiometry. 106 patients (89 women, 17 men) who receivedbisphosponates therapy for 1 year constituted group1 and 101 patients (81women 20 men) who did not receive bisphosponates constituted group 2.RESULTS: The mean age of group 1 was 65.02 11.14 years and group2 was 63.649.1 years (p 0.05). There was no statistically significantdifference between groups in terms of age, gender and disease durationparameters. There were no statistically significant difference according todisease modifying antirheumatic drugs type and dosages between groups(p 0.05) but in group 1, prednisolone users were more than group 2(p 0.001). The mean tender joint count changes were -0.640.63 ingroup 1 and 0.420.62 in group 2 (p0.001). There were no significantdifference according to bone mass density values of prednisolone usersand nonusers at baseline and after 1 year.DISCUSSION: For patients who cannot be treated with biological agents,effective prevention of focal bone damage and generalized bone losswill require new treatment strategies, like concomitant administrationof drugs with specific effects on bone metabolism. Bisphosponates canprevent generalized bone loss and therapies may yield both medical andeconomic benefits in patients with rheumatoid arthritis.CONCLUSION :We think that adjunctive bisphosponates may provideadditional benefits in older rheumatoid arthritis patients with systemicand regional bone loss. However, further studies are needed to determinewhether bisphosphonate therapies must be administered routinely with thedisease modifying antirheumatic drugs and biologics.

GİRİŞ: Bifosfonat tedavileri, biyolojik ajanlara intoleransı veyakontreendike durumu olan romatoid artrit hastaları için sentetikhastalık modifiye edici ajanların etkisini tamamlayan ajanlar olabilir. Buretrospektif çalışmanın amacı bifosfonat tedavisinin sentetik modifiyeedici ajan kullanan romatoid artrit hastalarındaki hastalık aktivitesiüzerine etkisini incelemektir.MATERYAL VE METHOD: Veriler kliniğimizin romatolojidepartmanındaki hasta kayıtlarının retrospektif olarak incelenmesiile elde edilmiştir. Çalışma için, 45 yaş üstü ve ardışık yıllarda kemikmineral yoğunluğu değerlendirilen 207 hasta dosyası tarandı. Hastalarındemografik bilgileri, ilaçları, hastalık süreleri, hastalığa yakalandıklarıyaş, anti-siklik sitrullin peptit, romatoid faktör pozitifliği, hastalık aktiviteskorları gibi bilgiler kayıt edildi. Kemik mineral dansitesi analizleri dualenerji x-ray absorptiometri ile yapıldı. Bir yıldır bifosfonat tedavisi alan106 hasta (89 kadın, 17 erkek) grup1, bifosfonat tedavisi almayan 101hasta (81 kadın, 20 erkek) ise grup 2 olarak ayrıldı.BULGULAR: Grup 1 hastaların yaş ortalaması 65.02 11.14 yıliken, grup 2 hastalarınki 63.649.1 yıl idi (p0.05). Gruplar arasındayaş, cinsiyet, hastalık süresi açısından istatistiksel olarak anlamlı farkyoktu. Gruplar arasında kullanılan hastalık modifiye edici ilaç tipleri vedozajları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p0.05), fakatgrup 1'de prednizolon kullanımı grup 2'den daha fazlaydı (p0.001).Ortalama hassas nokta sayısındaki değişimler grup 1'de -0.640.63,grup 2 ise 0.420.62 idi (p0,001). Bir yıl sonunda prednizolon kullananve kullanmayan hastalar arasında kemik mineral dansitesi değerleriaçısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu.TARTIŞMA: Biyolojik ajanlarla tedavi edilemeyen hastalar için, fokalkemik hasarının ve genel kemik kaybının etkili bir şekilde önlenmesi,kemik metabolizması üzerinde belirli etkilere sahip ilaçların eşzamanlıuygulanması gibi yeni tedavi stratejileri gerekmektedir. Bisfosfonatlar,jeneralize kemik kaybını önleyebilir ve romatoid artritli hastalarda hemtıbbi hem de ekonomik yararlar sağlayabilir.SONUÇ: Bifosfonatların, sistemik ve bölgesel kemik kaybı olandaha yaşlı romatoid artritli hastalarda ek yararlar sağlayabileceğinidüşünüyoruz. Bununla birlikte, bifosfonat tedavilerinin, rutin olarakantiromatizmal ilaçlar ve biyolojik maddeleri modifiye eden hastalıklarlabirlikte uygulanmasının gerekip gerekmediğini belirlemek için daha ileriçalışmalara ihtiyaç vardır.