DEMOGRAPHIC, ANATOMICAL AND CLINICAL FEATURES OF PATIENTS WITH GLASS-PUNCHING INJURIES

Abstract

Objective: Glass-punching behavior may lead to simple injuries, or sometimes to permanent disabilities. The purpose of this study was to investigate the demographic, anatomical, and clinical features of patients presenting to the emergency department due to glass-punching, and to examine the relations between these factors. Material and Methods: This retrospective study was performed with patients presenting to the emergency department due to glass-punching. Patients’ demographic data, where the incident took place, its cause, patient’s alcohol and substance use, history of psychiatric disease, the scale of the resulting injury, its location, whether it occurred in the flexor or extensor zones, accompanying injuries, and treatments administered were recorded. The chi-square test was used for data comparisons. p values <0.05 were regarded as significant. Results: One hundred thirteen patents were included. Patients’ mean age was 25.39 ± 7.58 years and 88.5% were male. More than half of the patients (56.6%) were single, and 83.2% were injured on the right side. Alcohol consumption at time of injury was determined in 29.2%, and 12.4% of patients had a diagnosed psychiatric disease. The flexor zone 5 (33.6%) and zone 4 (18.6%), and the extensor aspect zone 5 (49.6%) and zone 6 (36.3%) were the most commonly injured regions. No correlation was determined between gender, marital status, or presence of psychiatric disease, and zone injuries (p>0.05). However, significant correlation was determined between extensor zone 4 injury and right-side injury, and alcohol use (p= 0.036; 0.014, respectively). Conclusion: Glass-punching behavior is commonly seen in males, in single subjects, and in the right hand. The most commonly affected regions in such injuries are extensor zones-5 and 6, and flexor zones-4 and 5. Extensor zone-4 injury is more common in right-handed subjects and those using alcohol.

Amaç: Cama yumruk atmaya (CYA) davranışı, bazen basit yaralanmalara bazen de kalıcı sakatlıklara yol açar. Bu çalışmanın amacı, cama yumruk atma sonucu acil servise başvuran hastaların; demografik, anatomik ve klinik özelliklerini araştırmak ve bu faktörlerin birbiriyle olan ilişkisini incelemektir. Gereç ve Yöntemler: Çalışma, acil servise cama yumruk atma nedeniyle başvuran hastalar üzerinde retrospektif olarak yapıldı. Hastaların demografik verileri, cama yumruk atma olayının gerçekleştiği yer, olay sebebi, olay tarihi, hastalardaki alkol ve madde kullanımı, psikiyatrik hastalık öyküsü, oluşan yaralanmanın boyutu, yeri, ekstansör ve fleksör zonda nerede bulunduğu, eşlik eden yaralanmalar ve tedaviler kaydedildi. Verilerin karşılaştırılmasında ki-kare testi kullanıldı. p<0.05 anlamlı kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya 113 hasta dahil edildi. Hastaların, yaş ortalaması 25.39 ± 7.58 /yıl olup %88.5’i erkek ve %56.6’sı bekar ve %83.2’sinin de sağ taraf yaralanması mevcuttu. Yaralanma anında %29.2’sinde alkol tespit edilirken, %12.4’ünün tanısı konmuş psikiyatrik bir hastalığı bulunmaktaydı. Hastalarda, fleksör tarafta zon-5 (%33.6) ve zon-4 (%18.6), ekstansör tarafta ise zon-5 (%49.6) ve zon-6 (%36.3) en fazla yaralanan bölgelerdi. Cinsiyet, medeni hal ve psikiyatrik hastalığı olma ile zon yaralanmaları arasında ilişki saptanmadı (p>0.05). Ekstansör taraf zon-4 yaralanması ile sağ taraf yaralanması ve alkol kullananımı arasında anlamlı ilişki saptandı (sırasıyla, p= 0.036; 0.014). Sonuç: Cama yumruk atma davranışı sıklıkla erkeklerde, bekârlarda ve sağ elde izlenmektedir. Bu tarz yaralanmalarda, ekstansör tarafta zon-5 ve 6, fleksör tarafta ise zon-4 ve 5 en fazla yaralanan bölgelerdir. Sağ elini kullananlarda ve alkol alanlarda ekstansör taraf zon-4 yaralanması daha sık izlenir.