Arapçanın Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Yazınsal Metin Türleri: Fabl

Abstract

Yabancı dil öğretimi alanında her geçen gün yenilikler yaşanmaktadır. Bu yenilikler, ders içeriklerinin güncellenip düzenlenmesi, hedeflere göre farklılık gösteren ve değişen dil öğretim yöntemleri ile kullanılan araç-gereç bakımından kendini göstermektedir. İçerik olarak gözlemlenen değişikliklerden biri de ders kitaplarında yer alan yapay metinlerin yerini yazınsal türlere bırakmasıdır. Edebiyatın, yabancı dil öğretiminde, bir eğitim aracı olarak önemi ve gerekliliği yadsınamaz bir gerçektir. Edebî ürünler, yabancı dil öğretiminde hedef dili ve kültürü ilk elden öğrenme hususunda eşsiz kaynaklardır. Yabancı dil öğretiminde toplumlar ve kültürler arasında bir aktarım aracı olması nedeniyle yazınsal metinler, hedef dili ve kültürünü öğrenmede en temel kaynak konumundadırlar. Bu çalışmanın odağını Arap edebiyatının temel kaynaklarından biri olan Kelîle ve Dimne oluşturmaktadır. Bu eserin edebî bir materyal olarak Arapçanın yabancı dil olarak öğretiminde kullanılabilirliği incelenecektir. Eserin aslı Sanskritçedir ve Abbasiler döneminde Abdullah İbn-i Mukaffa‘ (142/759) tarafından çevirisi yapılarak Arap edebiyatına kazandırılmıştır. Politika, ahlak ve devlet idaresi gibi konularda birbirinden farklı metinler içermektedir. Ayrıca, dilin kullanımı bakımından da Arapçanın en iyi örneklerinden biri sayılmaktadır. Yazılı kültürün aktarılmasında önemli bir yer tutan bu eser fabl türünde yazılmıştır. Fabl, hayvanların konuşturulması ile okuyucuya bir ders vermeyi amaçlayan masalsı didaktik eserlerdir. Yabancı dil öğretiminde kullanılan fabllar, hedef dilin günlük kullanımlarına örnekler vermesi, dilin kültürünü yansıtması ve kısa hikâyeler olması bakımından bir materyal özelliği taşımaktadır. Bu çalışmada literatür taraması yapılmıştır. Yabancı dil öğretiminde roman, hikâye, şiir, tiyatro gibi türlerin yanı sıra fablların da öğretim sürecinde öğrenciye olumlu katkılar yaptığı sonucu elde edilmiştir.

New methods are being discovered every day in the field of foreign language teaching. These methods manifest themselves in terms of updating and editing course content, and tools that used with varying language teaching methods which differ according to the targets. One of the changes observed in the context is that the artificial texts in the textbooks leave their place to the literary genres. The importance and necessity of literature as an educational tool, especially in foreign language teaching, is an indisputable fact. Literary products, even if sometimes neglected, are the unique sources of learning target language and culture from first-hand. In this study, we will examine the usefulness of Kelile and Dimne, one of the important sources of Arabic literature, as a literary material in teaching Arabic as a foreign language. This work, which was originally written in Sanskrit and translated into Arabic by Abdullah Ibn Mukaffa‘ (142/759) during the time of Abbasids, contains different texts such as politics, morality and state administration. This work has also been one of the best examples of Arabic in terms of language usage. This work, which holds an important place in the transmission of written culture, is written in form of fable. Fable is a storylike didactic work which, aims to teach readers a lesson by making animals talk. Fables used in foreign language teaching can be used for giving examples of daily language, reflecting the target language's culture and as short stories. In this study, literature scanning method was used. As a result, we conclude that fables also made a positive contribution to the students in the teaching process besides novels, stories, poetry and theater.