Türkiye'de Kurum Bakımı Deneyimi Olan Bireylerin İş Ve Yaşam Doyumlarının İncelenmesi Üzerine Bir Araştırma: Ankara İli Örneği

Abstract

Bu araştırma ile kurum bakımı deneyimi olan bireylerin iş ve yaşam doyumlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma 2012 Ekim-2013 Aralık ayları arasında Ankara'da, kurum bakımı deneyimi olan 82 kişi ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın sonuçları genel olarak şöyledir: Araştırmaya katılanların %83'ü 19-34 yaş arası bireylerden oluşmaktadır, katılımcıların %31,7'si kadın, %68,3'ü erkek ve %40,2'si evlidir. Katılımcıların kurum (iş yeri) değişikliği sayılarına bakıldığında, 4-7 arasında kurum değişikliği yapanların, 1-3 arasında kurum değişikliği yapan katılımcılara göre yaşam doyumlarının daha yüksek olduğu görülmüştür. Katılımcılardan bir çocuk sahibi olanların ise iş doyumlarının ve dışsal doyumlarının yüksek olduğu, çocuk sahibi olmayanların ise iş doyumları ile dışsal doyumlarının düşük olduğu görülmüştür. Ekonomik durumunu yüksek olarak belirten katılımcıların, iş ve yaşam doyumu alt ölçeklerinden aldıkları puan, ekonomik durumu düşük olan katılımcıların iş ve yaşam doyumundan aldıkları puanlarından daha yüksek olduğu saptanmıştır.

This research aims to examine job and life satisfaction of people who have experienced institutional care. The research conducted between October 2012 and December 2013 in Ankara with 82 people. Results of this research are roughly as follows: 83% of participants are between 19-34 age and 31,7% of participants are women, 68,3% of participants are men and about 40,7% of participants are married. According to number of workplace changing, the participants who changed between 4-7 workplaces had higher scores than the participants who worked between 1-3 workplaces. It is seen that; job satisfaction and external satisfaction scores of the participants who have a child are higher than the participants who have no child. Additionally it is seen that the job and life satisfaction scores of the participants who identified themselves in higher economic status had higher scores in job satisfaction and life satisfaction subscales than the participants who identified themselves in a lower economic status.