Sabit ortodontik tedavi gören hastalarda propel cihazı ile diş hareketinin hızlandırılması ve oluşturulan mikro-osteoperforasyonların (MOP) bakteriyemi açısından değerlendirilmesi

Abstract

Çalışmamızın amacı, Propel cihazı ile keratinize dişetini doğrudan atravmatik şekilde perfore edip, alveolar kemiğin mikro-yaralanmasını sağlayarak diş hareketini hızlandırmak ve oluşturulan mikro-osteoperforasyonların (MOPs) bakteriyemiye yol açıp açmadığının değerlendirmektir. Çalışmaya, 4 adet 1. premolar diş çekim endikasyonu bulunan, 30 (17 kız, 13 erkek) birey dahil edilmiştir. Çalışmaya katılan bireylerin ortalama yaşı 16,1±1,9'dur. Bakteriyemi tespiti için işlem öncesi, işlemden 30-60 saniye ve 5 dakika sonrası toplam 3 kez, 20'şer ml kan örneği alınmıştır. Kan örnekleri BacT/ALERT® 3D (bio Merieux, French) aerobik ve anaerobik kan kültür tüplerine inokule edilmiş ve BacT/ALERT® 3D analizöründe mikrobiyolojik değerlendirmesi yapılmıştır. Split-mouth dizayn edilen çalışmada kanın dişin hareket miktarını değerlendirmek için, deney grubuna ortodontik kuvvet ve mikro-osteoperforasyon, kontrol grubuna sadece ortodontik kuvvet uygulanmıştır. Hem maksiller, hem de mandibular kanın dişlere bukkal ve palatinalden uygulanan elastomerik power chain ile toplam 150 gr kuvvet uygulanmıştır. Kanın dişlerin hareket miktarı tedavi öncesi ve mikro-osteoperforasyon uygulamasından 28 gün sonra elde edilen çalışma modellerinde değerlendirilmiştir. İşlem öncesi ve işlemden 30-60 saniye sonrasında alınan kan örneklerinde herhangi bir bakteri üremesi olmamıştır. Mikro-osteoperforasyondan 5 dakika sonra alınan kan örneklerinde 1'inde (%3,6) yüksek mortalilite ve morbidite oranı gösteren bir patojen olan Stestenotrophomonas maltophilia üretilmiştir. Bakteriyemi sonuçları p=0.05 anlamlılık düzeyinde Mc nemar testi ile değerlendirilmiştir. Preoperatif ve post operatif kan örnekleri arasındaki fark istattistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır(p=1). Maksiller kanın dişlere uygulanan mikro-osteoperforasyon uygulaması deney grubunda kontrol grubuna göre insizal, orta ve servikal üçlüde sırasıyla 2,02, 1,82, ve 1,65 kat diş hareketini arttırmıştır. Mandibulada yapılan ölçümlerde insizal, orta ve servikal üçlüde sırasıyla 1,81, 1,90 ve 1,76 kat diş hareketini arttığı görülmüştür. İstatistiksel analizler için Wilcoxon signed rank testi uygulanmıştır. Analizler sonucunda insizal, orta ve servikal üçlüde sırasıyla p değeri maksilla için 0.000, 0.000, ve 0.009; mandibula için 0.000, 0.000, ve 0.001 bulunmuştur (p=0,01). Maksiller ve mandibular kanın retraksiyonunda propel kullanımı istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Mikro-osteoperforasyon uygulaması diş hareketini arttırmak için güvenilir, konforlu ve etkin bir yöntemdir. İstatistiksel olarak anlamlı olmasa da oral floradan kan dolaşımına bakteri geçişine neden olabilir. Ortodontistler enfektif endokardit için yüksek risk grubundaki bireylerde çalışırken bu riski göz önünde bulundurmalılar ve mukozal bütünlüğü bozan tüm uygulamalarda antibiyotik profilaksisi uygulamalılardır.

This study aims to investigate the acceleration of the tooth movement through an atraumatic perforation of the keratinized gingiva by Propel device that ensures the micro-injury of alveolar bone, and to evaluate bacteremia as a result of the micro-osteoperforations (MOPs). A total of 30 subjects (17 women and 13 men), which indicated 4 first premolar extraction, were included in the study. The mean age of the patients is 16.1±1,9 years. In order to determine the bacteremia, three 20-mL venous blood samples were collected 30 to 60 seconds before and 5 minutes after the micro-osteoperforationsby using an aseptic technique. The samples were inoculated into BacT/ALERT® 3D (bio Merieux, French) aerobic and anaerobic blood culture bottles separately, and then assessed in the BacT/ALERT® 3D blood culture analyzer. In a split-mouth study designed to evaluate the canine movement, the experimental group received both micro-osteoperforations and orthodontic force on one side of the maxilla and mandible while the control group received only orthodontic force. Both maxillary and mandibular canines were retracted by using elastomeric chains on both the labial and palatal sides, with a total force of 150 g. The extent of canine movement was measured by the help of the study cast models 28 days after the micro-osteoperforations. In both the pretreatment samples and the posttreatment samples that are taken 30-60 seconds after the micro-osteoperforations, no transient bacteremia was detected. In the second group of samples that are taken 5 minutes after the micro-osteoperforations, only one sample (3.6% of the total) was detected with Stestenotrophomonasmaltophilia, a nosocomial pathogen which has a high mortality and morbidity rate. The results regarding the bacteremia were statistically analyzed by applying the McNemar test with a significance level of 5 percent (p=0.05). According to the test results, no significant difference is found between the preoperative and postoperative samples in terms of transient bacteremia (p=1). The measurements reveal that micro-osteoperforations increase maxillary canine retraction by 2.02, 1.82, and 1.65-fold at incisal, middle, and servical locations, respectively. For the mandible canines, the improvementwas found to be 1,81, 1,90 ve 1,76 fold at incisal, middle, and servical locations, respectively. In order to determine whether micro-osteoperforations make a statistically significant difference in terms of canine movement, a Wilcoxon signed rank test is carefully conducted. According to the results, the improvement achieved both in the maxillary and mandibular canine movement is statistically significant with observed p-values for maxilla, 0.000, 0.000, and 0.009, for mandible 0.000, 0.000, and 0.001, at incisal, middle and servical, respectively for a significance level of 1 percent (p=0.01). Both the mandibular and maxillary canine retraction is accelerated by using Propel device, the amount of improvement is found statistically significant at all three localities of the canine. The procedure of micro-osteoperforation is an effective, safe and somewhat comfortable procedure that significantly improves the rate of tooth movement. But it may cause the bacteria to transit from oral flora to blood streameven though the risks seem to be insignificant. Therefore, orthodontists should consider the possibility of infective endocarditis when applying micro-osteoperforation to the patients in high-risk group.