İnsülin direncinde polinöropati varlığının klinik ve elektrofizyolojik parametrelerle incelenmesi

Abstract

Periferik polinöropati (PNP) genellikle uzun süreli tip II diyabetle ilişkilidir. Ancak nöropati bozulmuş glukoz toleransı, bozulmuş açlık glukozu ve hatta insülin direncinde de görülebilir. Bu çalışmada insülin direnci ile PNP arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlandı. Çalışmaya prediyabeti olmayan 30 insülin dirençli hasta (grup 1), 30 prediyabetik hasta (bozulmuş açlık glukozu veya bozulmuş glukoz toleransı olanlar, grup 2) ve 30 kontrol hastası dahil edildi. Prediyabet WHO kriterlerine göre belirlendi. İnsülin direnci HOMA-IR formülüyle hesaplandı. Nöropatik ağrı LANSS (The Leeds assessment of neuropathic symptoms and signs), NSS (Neuropathy Symptom score) ve NDS (Neuropathy Disability Score) skalaları ile değerlendirildi. PNP ve diğer periferik nöropati tipleri; siniri ileti çalışmaları, SRAR(Sural/Radial sinir amplitüd oranı) ve sempatik cilt yanıtı gibi parametrelerin kullanıldığı elektrofizyolojik incelemelerle değerlendirildi. Gruplar arasında VKİ, cinsiyet, yaş, sistolik ve diastolik kan basıncı açısından farklılık yoktu. PNP prevelansı grup 1 ve 2'de sırasıyla %3,3, %6,7 bulundu, 3. grupta PNP saptanmadı. PNP açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p=0,355). Grup 1 ve 3, LANSS, NDS ve NSS skorları açısından değerlendirildiğinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı (p=0,428, p=0,592, p=0,638, sırasıyla). Anormal ENMG bulguları açısından değerlendirildiğinde (Karpal tünel sendromu, sensörimotor-aksonal PNP vb.) ENMG anormalliği yüzdesi 1. Grupta 3. gruptan yüksek (%26,6, %13,3) olmasına rağmen bu farklılık istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,33). Sağ el, sol el, sağ ayak ve sol ayak sempatik cilt yanıtları değerlendirildiğinde grup 1 ve grup 3 arasındaki farklılığın istatistiksel olarak anlamlı olduğu görüldü (p=0,009, p=0,003, p=0,030, p=0,019). Grup 1 ve 3 arasında sol SRAR oranı açısında farklılık tespit edildi (p=0,03). Çalışmamızda insülin direnci olan grupta periferik polinöropati sıklığı kontrol grubundan istatistiksel olarak anlamlı olmasa da yüksek bulunmuştur. Bu bulgular insülin direncinin periferik polinöropati gelişiminde önemli bir role sahip olduğunu düşündürmektedir. Fakat hasta sayısının daha fazla olduğu geniş çaplı çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar kelimeler: İnsülin direnci, polinöropati, LANSS, NDS, NSS, metabolik sendrom.

Peripheral polyneuropathy (PNP) is often an associated feature with long-standing type II diabetes mellitus. Neuropathy may occur even in subjects with impaired glucose tolerance or impaired fasting glucose (prediabetes) and also insuline resistance. In our study we aimed to evaluate the relationship between insulin resistance and PNP. The study was conducted on 30 subjects with insuline resistance without prediabetes (Group 1), 30 subjects with prediabetes (impaired glucose tolerance or impaired fasting glucose, Group 2), and 30 controls (Group 3). Prediabetes was defined using World Health Organization (WHO) criteria. Insuline resistance was defined using HOMA-IR formulation. Neuropathic pain was evaluated by LANSS (The Leeds assessment of neuropathic symptoms and signs), NSS (Neuropathy Symptom Score) and NDS (Neuropathy Disability Score) scales. PNP and other peripheral neuropathy subtypes were evaluated by electrophysiological evaluation using various parameters including nerve conduction studies, SRAR (Sural/radial nerve amplitude ratio) and sympathetic skin response. There were no significant differences between Group 1, 2 and 3 in the following variables: Body mass index, gender, age, sistolic and diastolic blood pressure. The results showed that the prevalence of PNP in Group 1 and 2 was 3.3%, 6.7%, respectively, PNP was not observed in group 3. There were no statistically significant difference between the groups in PNP frequency (p=0.355). There were no significant differences between Group 1 and 3 in LANSS, NDS, and NSS scales (p=0.428, p=0.592, p=0.638 respectively). In the evaluation of abnormal ENMG findings (carpal tunnel syndrome, sensory motor-axonal PNP i.e.), the percentage of ENMG abnormalities were higher in group 1 than group 3 (26.6% vs 13.3%, respectively) although this difference did not reach statistical significance (p=0.33). In the right and left hand, right and left foot sympathetic skin response latencies, there were significant differences in group 1 and 3 (p=0.009, p=0.003, p=0.030, p=0.019, respectively). In the left SRAR ratio, there were differences in group 1 and 3 (p=0.03). Our study show that the frequency of PNP is slightly higher in individuals with insülin resistance than control group but this difference did not reach statistical significance. This findings suggest that insulin resistance might play an important role in the development of peripheral polyneuropathy. More extensive studies with larger cohort are needed. Key words: Insuline resistance, polyneuropathy, LANSS, NDS, NSS, metabolic syndrome