Patellofemoral ağrı sendromunda izokinetik ve klinik değerlendirme

Abstract

Patellafemoral ağrı sendromu (PFAS) özellikle genç erişkinlerde bireyin günlük yaşam aktivitelerini olumsuz yönde etkileyerek fonksiyonel yetersizliğe yol açan semptomlar bütünüdür. PFAS genellikle diz ağrıları içinde değerlendirilmektedir. Oysa toplumda görülme sıklığı yüksek ve tedavisi de zor bir sorundur. İlk kez 1928 yılında Aleman tarafında tanımlanmıştır. Toplumda görülme sıklığı %25 ve kadınlarda erkeklerden 1, 5 kat fazla görülmektedir. PFA?nın kas-iskelet sistemi yakınmalarının yaklaşık %10-40, diz ağrılarının da %20-40?ını oluşturduğu belirtilmiştir. Genç, fiziksel aktivitesi fazla olanlar, sporcular ve askerlerde daha fazla görülmektedir. Genellikle dizler fleksiyonda veya diz çömelerek uzun süreli oturma, merdiven çıkış ve inişlerinde diz kapağı altında ve çevresinde ağrı olmaktadır. Etyopatogenezi henüz tam olarak açıklanamamakla birlikte multifaktöriyel olduğu düşünülmektedir. Genetik yatkınlık, dizilim bozuklukları, anatomik yapı bozuklukları gibi statik bozukluklar, dinamik (diz eklem hareketi sırasında patellanın yer değiştirmesi) bozukluklar, travmalar, eklemin fazla yüklenmesi ve kullanımı, eklem içi kanamalar, sık yapılan eklem içi enjeksiyonlar gibi pek çok etken ve faktörün rol alabileceği kabul edilmektedir. Klinik tanısı için yardımcı olabilecek çok çeşitli yöntemler kullanılmıştır. Hastalarda PFAS tanısında; ağrı, patella alta, patella baja, kuadriseps kas güçsüzlüğü ve kuadriceps kas atrofisi değerlendirilmek için; VAS, Kujala skoru, radyolojik görüntüleme ve izokinetik dinamometre testleri gibi objektif yöntemler kullanılmaktadır. Bu çalışmada; PFAS tanısında kullanılan (bazıları pahalı, her zaman ve her yerde bulunamayan)yöntemleri kıyaslayarak, poliklinik düzeyinde, hızlı ve çabuk tanı koymaya yardımcı olabilecek, basit ve ekonomik olan bir yöntem belirlemeyi amaçladık.

Patellofemoral pain syndrome (PFPS) is a set of symptoms which affects activities of daily living adversely and leads to functional inabilities. PFPS is usually classified as a cause of knee pain. Although it is a common pathology, especially in young adults, it is very difficult to treat. It is first described in 1928 by Aleman. It is reported that the prevalance of PFPS is 25%and it is 1.5 times greater in females compared with males. PFPS generates 10-40%of musculoskeletal complaints and 20-40%of knee pain. It is more common among young, physically active individuals such as athletes and soldiers. Patients usually complain of retropatellar and peripatellar pain aggravated with activities like squatting, ascending or descending stairs and after prolonged sitting with the knees in flexion. Although etiopathogenesis is not well understood yet, it is thought to be multifactorial. Genetic predisposition, malalignments of lower extremities, static (anatomic) and dynamic (maltracking of patella during movement of the knee joint) abnormalities, traumas, overloading and overuse of the knee, intaarticular bleeding, frequent intraarticular injections are the factors that are thought to play role in etiopathogenesis. There are several methods which may be helpful for clinical diagnosis of PFPS. In this study it is aimed to evaluate patella alta, patella baja, quadriceps muscle weakness and quadriceps muscle atrophy that may seen in patients with PFPS with objective methods like VAS, Kujala score, radiologic assesment and isokinetic dynamometer and by comparing the methods using for PFAS diagnosis (some of them expensive and not found everywhere and every time) we aimed to define a simplistic and economical method in policlinic level that can help for diagnosing mercurially and fleetly.