Kuzu besisinde probiyotik olarak saccharomyces cerevisiae'nin rasyonlara ilavesinin karkas performansı, randımanı ve bazı kan parametreleri üzerine etkileri

Abstract

Bu çalışmanın amacı yoğun besiye alınan kuzu rasyonlarına probiyotik olarak Saccharomyces cerevisiae'i eklenmesinin kuzularda besi performansı, karkas ağırlıkları ile randımanı ve kan biyokimya parametreleri üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla hayvan materyali olarak, 3,5 aylık (105 günlük) yaşta, 32 adet merinos ırkı erkek kuzu kullanıldı. Bu hayvanlar her biri 4 hayvandan oluşan, ortalama ağırlıkları eşit olacak şekilde, 8 alt gruba dağıtıldı. İlk dört alt grup kontrol, sonra ki dört alt grup ise deneme grubu olarak kullanıldı. Denemde her bir 1 kg kuru maddesi; 0,34 kg kuru yonca, 0,27 kg arpa ezmesi, 0,42 kg öğütülmüş mısır, 0,1 kg AÇK ve 30 gr sodadan oluşacak şekilde bir bazal rasyon hazırlandı. Kontrol grubuna bu bazal rasyon ad-libitum şekilde verildi. Deneme grubuna ise bu rasyona ilaveten 1 gr/kg KM'de Saccharomyces cerevisiae (canlı maya) eklendi ve aynı şekilde besleme yapıldı. Deneme toplam 60 gün sürdü. Deneme başlangıcında ve her 15 günde bir hayvanların canlı ağırlıkları, yem tüketim miktarı belirlendi. Deneme sonunda karkas parametrelerini belirlemek için her alt gruptan 2, toplamda ise 16 hayvan kesildi ve karkas parametreleri için kullanıldı. Deneme başı ve deneme sonunda tüm hayvanlardan kan alınarak, kan analizleri için kullanıldı. Denemenin ilk 30 günü gruplar arasında canlı ağırlık, canlı ağırlık artış ve günlük canlı ağırlık artışları arasında istatistiksel farklılık oluşurken (P<0,05), ? denemenin kalan kısmı ve deneme genelinde bir farklılık görülmemiştir (P>0,05). Deneme genelinde, rasyona Saccharomyces cerevisiae ilavesi KM ve OM tüketimlerini rakamsal olarak (P>0,05) artırırken NDF, ADF ve nişasta tüketimlerinin önemli ölçüde artırdığı gözlemleniştir (P<0,05). Kuzuların yemden yaralanma oranlarında denemenin hiçbir evresinde önemli farklılık tespit edilmemiştir (P>0,05). Rasyona Saccharomyces cerevisiae ilave edilmesi hayvanların sıcak karkas, soğuk karkas ve karkas randımanları üzerine pozitif bir etkisi gözlemlenmemiştir (P>0,05). Deneme sonunda kontrol grubunda yer alan kuzuların kanlarında glikoz ve albümin değerleri önemli düzeyde değişkenlik gösterirken, canlı maya katkılı grupta yer alan kuzuların kan glikoz ve albümin değerlerine ek olarak, LDL, kolesterol ve total protein değerlerinde de önemli farklılıklar oluşmuştur (P<0,05). Sonuç olarak, yoğun besiye tabii tutulan kuzu rasyonlarına canlı maya ilavesi besi performansında sınırlı düzeyde bir katkı sunduğu, bu katkının NDF, ADF ve nişasta gibi bazı besin madde tüketimlerinde bir artış şeklinde olduğu görülmüştür. Diğer performans parametrelerinde yalnızca çok az rakamsal artışlara neden olmuştur. Bu nedenle, farklı rasyon kombinasyonları daha fazla hayvan sayıları ve farklı canlı maya dozları kullanılarak bu tür çalışmaların yapılması gerektiği kanaatine varılmıştır.

The aim of this study was to determine the effects of adding Saccharomyces cerevisiae as a probiotic to the diets of lambs fed high concentrated diet on fattening performance, carcass weights and yields and blood biochemistry parameters in lambs. For this purpose, 32 merino male lambs aged 3.5 months (105 days) were used as animal material. These animals were divided into 8 sub-groups of 4 animals each, with equal mean weight. The first four sub-groups were used as the control group, and the next four sub-groups were used as the experimental group. A basal ration was prepared in the experiment, each 1 kg of dry matter consisting of 0.34 kg of alfalfa hay, 0.27 kg of mashed barley, 0.42 kg of ground corn, 0.1 kg of sunflower meal and 30 g of soda. This basal ration was given to the control group ad libitum. In addition to this ration, Saccharomyces cerevisiae (live yeast) at 1 gr/kg DM was added to the experimental group and fed in the same way. The trial lasted a total of 60 days. At the beginning of the experiment and every 15 days, the live weight of the animals and the amount of feed consumption were determined. At the end of the experiment, 2 animals from each subgroup and 16 animals in total were slaughtered to determine the carcass parameters and used for the carcass parameters. Blood was taken from all animals at the beginning and end of the experiment and used for blood analysis. While there was a statistical difference between the groups in body weight, body weight gain and daily body weight gains in the first 30 days of the experiment (P<0.05), there was no difference in the rest of the experiment and throughout the experiment (P>0.05). Throughout the experiment, it was observed that the addition of Saccharomyces cerevisiae to the diet numerically increased KM and OM consumptions (P>0.05), while NDF, ADF and starch consumptions significantly increased (P<0.05). There was no significant difference in feed efficiency values of lambs at any period of the experiment (P>0.05). The addition of Saccharomyces cerevisiae to the diet did not have a positive effect on the hot carcass, cold carcass and carcass yields of the animals (P>0.05). While glucose and albumin values in the blood of the lambs in the control group showed significant differences, there were significant differences in LDL, cholesterol and total protein values in addition to the blood glucose and albumin values of the lambs in the live yeast supplemented group (P<0.05) at the end of the experiment. In conclusion, it has been observed that the addition of live yeast to diet of lambs fed high concentrated feed provided a limited contribution to the fattening performance, and this contribution was in the form of an increase in the consumption of some nutrients such as NDF, ADF and starch. There was only slight numerical increases in other performance parameters. For this reason, it was concluded that such studies should be carried out by using different diet combinations, higher numbers of animals and different doses of live yeast.