Taşar, Alper2025-01-212025-01-2120231305-40742149-4185https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/1247004https://hdl.handle.net/20.500.12587/22180Non bis in idem ilkesi, kaynağını Roma ve Yunan hukuk metinlerinden alan evrensel bir hukuk ilkesidir. İlke temel olarak bir kişinin aynı fiil sebebiyle birden fazla yargılanmasıyla birden fazla cezalandırılmasını önleme amacı taşır. Bu sebeple de ilke uygulaması açısından devletlerle bireyler karşı karşıya bir görünüm sergilerler. Zira yargılama ve cezalandırma yetkisinin kaynağı esasen egemenlik kavramıdır. Devletlerin yargılama ve cezalandırma faaliyetlerine ilişkin yapılan müdahaleler esasen egemenlik yetkisinin kullanımını sınırladığından dolayı evrensel normlar veya uygulamalar zamanla değişime uğramaktadır. Çalışmada öncelikle non bis in idem ilkesinin özü ortaya konarak ilkenin anlamı, kapsamı ve unsurları tespit edilerek devamında ilkenin evrensel niteliği gereği Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi içtihatlarında ilke uygulamasına ilişkin ortaya konan gerekler incelenmiştir. Bu çerçevede yapılan tespitlere göre; Türk hukukunda ilkeye ilişkin verilmiş olan kararlar incelenerek Türk hukukunun ilkeye bakış açısı ortaya konmuş, evrensel uygulamaya uyum incelenmiş ve verilen kararların Türk hukukundaki uygulamaya uyumu değerlendirilmiştir. Son olarak ise çalışmanın genel değerlendirmesi yapılarak Türk hukukundaki mevcut duruma ilişkin görüşlerimize yer verilmiştir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessEtikKriminoloji ve Ceza BilimiKamu YönetimiSağlık Politikaları ve HizmetleriHukukArticle19223137514081247004