Bilgin, AhmetÇağatay, Mustafa2025-01-212025-01-212021https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/TezGoster?key=5XiSE4yCP_gmnukpMEp65W54D1_uylddIezrzO3XgmQXg_6YlEltrMPpOFLPJK2ehttps://hdl.handle.net/20.500.12587/21039Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Hukuku Ana Bilim DalıKanunilik ilkesi, hukuk devletine egemen olan temel ilkelerden birisidir. Kanunilik ilkesinin ceza hukuku alanındaki ifadesi ise suç ve cezaların kanuniliği ilkesidir. Anılan ilke, suç oluşturan eylemlerin ve bu eylemler karşılığında verilecek cezaların kanunda açık ve seçik olarak belirtilmesi anlamına gelmektedir. Diğer bir ifadeyle ilke, suçta kanunilik (nullum crimen sine lege) ve cezada kanunilik (nulla poena sine lege) kurallarını içermektedir. Suç ve cezada kanunilik ilkesinin kendisi de birtakım gereklilikleri veya sonuçları içerir. Bu sonuçlar veya gereklilikler; suç ve cezaların kanunla konulması, kanunun belirli olması, kıyas yasağı, yürütme organının suç ve ceza ihdas edememesi, ceza kanunlarının geriye yürümemesi ile örf ve adetle suç ihdas edilememesi olarak özetlenebilir. Anayasa ve Türk Ceza Kanunu'nda yer alan bu ilkenin hayata geçirilmesinde Anayasa Mahkemesine doğal olarak büyük görev düştüğü unutulmamalıdır. Bu tez çalışması, Anayasa Mahkemesinin norm denetimi ve bireysel başvuru incelemesi sırasında ilkeye ilişkin verdiği kararlardaki temel yaklaşımını ve sorunlu alanları tespit etmek ve bunlara ilişkin çözüm önerilerini ortaya koymak amacını taşımaktadır. Nitekim, Tezde, Anayasa Mahkemesinin 1982 Anayasası döneminde ve norm denetimi ile bireysel başvuru sürecinde verdiği kararlar incelenmeye çalışılmıştır. Bu kapsamda, Anayasa Mahkemesinin norm denetimi sırasında ve özellikle suçun unsurlarının tespitinde idareye takdir hakkı veren düzenlemelere ilişkin verdiği bazı kararlarda sağlıklı bir yaklaşımın bulunmadığı gözlemlenmiştir. Anahtar Kelimeler: suç ve cezada kanunilik ilkesi, belirlilik, ceza kanunlarının geriye yürümemesi, kıyas yasağı, örf ve adetle suç ihdas edilememesi, yürütmenin düzenleyici işlemleriyle suç ihdas edilememesi.The principle of legality is one of the essential principles of the rule of law. The equivalent of the legality principle in criminal law is the principle of legality within crimes and punishments. According to this principle, conducts which consistitute elements of a crime and their punishment must be clearly and explicitly defined in acts. This principle involves the legality of both crime (nullum crimen sine lege) and punishment (nulla poena sine lege). The principle of legality leads to some consequences or requirements. Those consequences or requirements can be listed follows: crime and punishments must be prescribed by law, law must be certain, prohibition against interpretation by analogy, administrative bodies must not create crime and penalty, non-retroactivity of ciriminal codes and prohibition of creating crimes by customary law. The Turkish Constitutional Court plays major role to realize this principle which takes part in both The Turkish Constitution and Turkish Penal Code. This thesis aims to determine the essential approach of The Turkish Constitutional Court against that principle and problematical fields in its decisions given upon individual aplication and abstract- concrete review and to reveal of solution suggestions regarding those issues. In this study, decisions of The Turkish Constitutional Court in term of 1982 Constitution which were ruled upon individual applications and abstract- concrete review of norms were examined. In this context it is observed that The Turkish Constitutional Court, especially in its abstract-concretereviews, doesn'thave a consistent perspective on regulations which gives discretion power to the executive while determining of elements the elements of crime. Keywords: the principle of legality within crime and punishment, certainty, non-retroactivity of criminal laws, prohibition of analogy, crimes must not be created by customary law, executive bodies must not create crime and penalty.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessHukukLawDoctoral Thesis1359712561