Turgut Uyar’ın Şiirinde Kent Yaşamı ve Birey

Abstract

Turgut Uyar, Cumhuriyet sonrası Türk şiirinin dikkate değer şiir akımlarından İkinci Yeni'nin akımının önemli isimlerinden biridir. Uyar'ın şiiri, 1952 yılında yayınladığı Dünyanın En Güzel Arabistanı adlı kitabı ile İkinci Yeni akımına evrilmiştir. İkinci Yeni akımına mensup bütün şairlerde mekân olarak kent önemli bir unsurdur. Anlattıkları kişisel dramlar daha çok kentli bireylerin, kent yaşamı içindeki uyumsuzlukları, kuşatılmışları ve bunalımları üzerinedir. Turgut Uyar'ın şiirinde de kent yaşamı ve bu yaşamın bireyler üzerindeki kuşatıcı etkisi başlıca temalardan biridir. Bu makalede Turgut Uyar'ın şiirinde ana mekân olarak kent ve kent yaşamı içindeki bireyin durumu, iletişimsizlik, kuşatılmışlık, kaçış ve yabancılaşma gibi kavramlar eşliğinde ana hatlarıyla ele alınmaktadır.

Turgut Uyar was a leading personality in the Second New, one of the most effective movements of post-Republic Turkish poetry. His poetry evolved into the Second New movement with his book, Dünyanın En Güzel Arabistanı (The World’s Most Beautiful Arabia), published in 1952. As a setting, the city is an important component of Second New poetry. The personal dramas explained by them focused mostly on urbanites’ senses of disharmony, claustrophobia and depression in urban life. In Turgut Uyar’s poetry as well, urban life and its effect on individuals are primary themes. This article outlines the city as the main setting and the situation of an urbanite in Turgut Uyar’s poem along with concepts such as lack of communication, claustrophobia, escape and alienation.