Bispektral indeks monitorizasyonunun end-tidal desfluran konsantrasyonu ve desfluran tüketimi üzerine etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, genel anestezi uygulamalarında BIS monitorü kullanımı ile end-tidal desfluran konsantrasyonlarındaki değişimlerin araştırılması planlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya ASA I-II grubunda 40 hasta dahil edildi. Anestezi indüksiyonu tüm hastalarda 5 mg kg-1 tiyopental sodyum ve 1 µg kg-1 fentanil ile gerçekleştirildi. Kas gevşemesi ve entübasyon, 0.1 mg kg-1 veküronyum kullanılarak sağlandı. Anestezi idamesinde, 1 L dk-1 oksijen ve 1 L dk-1 nitröz oksit karışımı içinde desfluran kullanıldı. Hastalara entübasyon sonrasında 5 dk. süre ile % 4-6 desfluran verildi. Cilt insizyonu öncesinde ek olarak 1 µg kg-1 fentanil yapıldı ve ameliyat süresince başka opioid kullanılmadı. Desfluran konsantrasyonu; Grup I’de, hastalarda yetersiz anesteziyi gösteren klinik bulgular oluştuğunda, inspire edilen desfluran konsantrasyonu % 1 artırıldı veya azaltıldı. Grup II’de desfluran konsantrasyonunu BIS değerini 50±5 düzeylerinde tutacak şekilde ayarladı. Bulgular: BIS indeksi ortalama değerleri Grup I’de 35.98±2.3 ve Grup II’de 45.68±5.3 idi. Grup I’de BIS değerleri anlamlı derecede düşük bulundu. Grup I’de end-tidal desfluran konsantrasyonları, Grup II’ye göre anlamlı derecede yüksek bulundu (Grup I: 4.61±0.48, Grup II: 3.92±0.61, p=0.007). Total desfluran tüketimi Grup I’de 917.84±14.08 mL iken, Grup II’de 838.02±11.73 mL olarak hesaplandı. Sonuç: Bu çalışmada, genel anestezi alan hastalarda BIS monitörü kullanımının, desfluran konsantrasyonlarını ve tüketimini azaltmanın yanında, anestezi derinliğini ölçmede güvenilir bir yöntem olduğu sonucuna varıldı.

The Effects of Bispectral Index Monitoring on End-Tidal Desflurane Concentration and Desflurane Consumption Aim: The aim of the study is to assess whether the concentration of end-tidal desflurane decreases or not with the use of bispectral index (BIS) monitoring to standard anesthetic practice. Materials and Methods: In all patients anesthesia was induced with thiopental sodium 5 mg kg-1 and fentanyl 1 µg kg-1. The trachea was intubated using vecuronium 0.1mg kg-1. Anesthesia was maintained with desflurane, in a mixture of nitrous oxide 1L min-1 and oxygen 1 L min-1. Desflurane with 4-6 % concentration was administered to patients for 5 min after tracheal intubation. Additional fentanyl 1 µg kg-1 was given before skin insicion and no more was given. The desflurane concentration was then changed as follows: In Group I; if the patients displayed clinical signs consistent with inadequate anesthesia, the inspired desflurane concentration was increased or decreased by 1 %. In Group II, the anesthesiologist adjusted the concentration of desflurane to achieve a target BIS in the range of 50±5. Results: The mean BIS value was 35.98±2.3 and 45.68±5.3 in Group I and II, respectively. BIS levels in Group I were significantly lower during surgery (p=0.001). The end tidal desflurane concentrations in Group I were significantly higher than Group II (Group I: 4.61±0.48, Group II: 3.92±0.61) (p=0.007). The desflurane consumption was total 917.84±14.08 mL and 838.02±11.73 mL in Group I and II, respectively. Conclusion: These findings indicate that the use of BIS, as it decreases the end-tidal concentration of desflurane and desflurane consumption, has become a technique which determines the depth of anesthesia safely.