Diyabetik Ratlarda Propofol ve C Vitamini Uygulamasının Karaciğer ve Böbrek Dokusu Üzerindeki Etkisinin Araştırılması

Abstract

Amaç: Diyabet komplikasyonları ile lipid peroksidasyonu arasında yakın ilişki olduğu bilinmektedir. Diyabetik ratlarda propofol farmako-dinamisi ve farmako-kinetiğinin değiştiği gösterilmiştir. Bu çalışmada diyabetik ratlarda propofol ve C vitaminin karaciğer ve böbrek dokusuna etkisini araştırmayı amaçladık. Yöntemler: Çalışmada 28 Wistar Albino sıçan kullanıldı. Hayvanlar randomize olarak 4 gruba ayrıldı. Kontrol (K) grubuna sadece intraperitoneal salin verildi. Diyabet oluşturulacak 3 gruptaki hayvanlara ise tek doz streptozotosin verilerek (60 mg/kg) deneysel diyabet oluşturuldu. Diyabet-propofol grubu (DP) için hayvanlara intarperitoneal olarak 150 mg/kg propofol verildi. Diyabet-propofol ve C vitamini (DP+Vit C) verilen gruptaki hayvanlara 150 mg/kg propofol verilmeden 30 dakika önce 100 mg/kg C vitamini verildi. Diyabet Kontrol (DK) grubuna ise diyabet oluşturulduktan sonra sadece intraperitoneal salin verildi. İlaç uygulamadan sonra hayvanlar sakrifiye edilerek karaciğer ve böbrek doku preperatları histolojik ve biyokimyasal değerlendirme için hazırlandı. Antioksidan enzimler süperoksit dismutaz (SOD), katalaz (CAT), glutatyon peroksidaz (GST) aktiviteleri ve malondialdehid (MDA) konsantrasyonları karaciğer ve böbrek dokusunda ölçüldü. Bulgular: Karaciğer MDA düzeyleri; Diyabet kontrol (DK) grubunda DP, DP+Vit C ve K gruplarına göre yüksek bulundu (p=0.024, p=0.008, p=0.016). Kontrol grubu ve DP+ Vit C grubunda karaciğer SOD aktivitesi DK grubundan anlamlı olarak daha düşük bulundu (p=0.011, p=0.038). Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında DP+ Vit C grubundaki karaciğer GST aktivitesi daha düşük olarak bulundu (p = 0.011). Karaciğer CAT aktivitesi açısından gruplar arasında anlamlı fark bulunamadı. DK grubundaki böbrek MDA düzeyleri DP+ Vit C ve K grubuna göre daha yüksek olarak bulundu (p=0.016, p=0.010). DK grubundaki böbrek SOD aktivitesi diğer üç gruba göre daha düşük bulundu (p=0.028, p=0.019, p=0.009). Böbrek dokusunda bakılan GST ve CAT aktiviteleri açısından gruplar arasında anlamlı fark bulunamadı. DP grubundaki histopatolojik hasarlanma düzeyi kontrol grubundan anlamlı olarak yüksek bulundu. Sonuç: Diyabet kliniğinde lipid peroksidasyonu artmakta ve antioksidan aktivite azalmaktadır. Bununla birlikte C vitamini uygulaması bu durumdaki lipid peroksidasyonunu azaltırken antioksidan aktiviteyi de artırmaktadır. Çalışmamızın sonuçlarının diğer deneysel çalışmalarla desteklenmesi gerekmektedir

Obective: A close relationship between diabetic complications and lipid peroxidation is known. It was shown that in diabetic rat pharmacodynamics and pharmacokinetics of propofol was changed. We aim to investigate effects of application propofol and vitamin C on liver and kidney tissue in diabetic rats. Method: Twenty eight wistar albino rats were randomly divided into 4 study groups. Rats in control group were treated only with saline intra peritonealy. Experimental diabetes was induced with a single dose of streptozotocin (60 mg/kg). In propofol adminastrated diabetic rat group (DP) 150 mg/kg propofol was given intraperitoneally. In both propofol and vitamin C adminastrated rats group (DP+Vit C), 100 mg/kg vitamin C was given before 30 minutes administration of 150 mg/kg propofol. In the diabetic control group (DC) administartion of intraperitoneally saline solution alone to the diabetic rats was achieved. Rats were sacrified and liver and kidney tissue were removed. Liver and renal tissue was obtained for histological and biochemical determination. Antioxidant enzymes SOD, CAT, GST activities and MDA concentration were determined in liver and renal tissue. Results: Liver MDA levels in group DC was found to be significantly higher than DP, DP+Vit C and C groups (p=0.024, p=0.008, p=0.016). Liver SOD activity in group 3 was found to be significantly lower in groups DP+Vit C and C (p=0.011, p=0.038). Liver GST activity in group DP+Vit C was found to be significantly lower when compared with group C (p = 0.011). Liver CAT activity showed no difference among groups. Renal MDA levels in group DC was found to be significantly higher in groups DP+Vit C and C (p=0.016, p=0.010). Renal SOD activity in DC was found to be significantly lower than groups DP, DP+Vit C and C (p=0.028, p=0.019, p=0.009). Renal GST and CAT activity showed no difference among groups. Histopathalogically group DP was more damaged than in group C. Conclusion: Diabetes increased lipid peroxidation and reduced the antioxidant activity. However, application of vitamin C reduced lipid peroxidation and increased antioxidant activity. Results of our study have to be supported other experimental studies