Effects Of Remover Techniques On Stress Distribution Of Implant Supported Fixed Partial Dentures And The Surroundıng Bone: A Finite Element Analysis

Abstract

Background & Aims: Implant retained restorations may be retrieved due to many reasons. However, implant retained restorations have many components which may be damaged during removal. The aim of this study is to observe stress concentrations in the surrounding bone, the implant and its components, during retrieval of a three-unit implant-supported fixed partial denture using two different removal techniques. Materials and Methods: One three-dimensional digital model of an implant-supported three-unit restoration was constructed. The implants’ dimensions were 3.7 mm x 10mm. A pull out force of 40 N was applied on a single support and on the connectors with a loop device. The stress values were calculated within the dental implant, abutment, abutment screw and surrounding bone. Results: The highest stress concentration was observed at the collar of the abutment during load on a single support (16.246 MPa). The stress concentrations at the cortical bone were lower than the stress concentration at implants, while the maximum stress concentration in bone structure was 1.175 MPa. The loop device technique was enabled to share the load through both implants and reduce the stress concentration levels (9.941 MPa). Conclusion: The pull-out force, did not show a great effect in bone structure. However, implant components were under higher stress and abutment screw was the weakest part of the system. During a crown removal, more attention is needed in order not to damage implant components rather than the bone.

Amaç: İmplant destekli restorasyonlar çeşitli nedenlerle çıkarılabilir. Ancak implant destekli restorasyonların söküm sırasında zarar görebilecek birçok parçası mevcuttur. Bu çalışmanın amacı, iki farklı çıkarma tekniğini kullanarak, üç üyeli implant destekli bir restorasyonun çkarılması sırasında; çevre kemik, implant ve bileşenlerindeki stres yoğunluklarını gözlemlemektir. Gereç ve Yöntem: Üç üyeli implant destekli bir restorasyonun üç boyutlu dijital modeli oluşturuldu. İmplantların boyutları 3.7 mm x 10 mm idi. 40 N’lık bir çekme kuvveti tek bir destek üzerinden ve konnektörlerden geçen bir tel ile uygulandı. Dental implant, abutment, abutment vidası ve çevre kemik içindeki stres değerleri hesaplandı. Bulgular: Tek bir destek üzerine uygulanan yük sırasında en yüksek gerilme konsantrasyonu abutment boynunda görülmüştür (16.246 MPa). Kemik yapısındaki maksimum stres konsantrasyonu 1.175 MPa iken, kortikal kemikteki stres konsantrasyonları, implantlardaki stres konsantrasyonundan daha düşük olarak gözlendi. Abutment vidalarındaki stres konsantrasyon seviyeleri benzer ancak lokalizasyonları farklıdır. Tel ile her iki konnektör üzerinden kuvvet uygulanması, yükün her iki implant tarafından paylaşlmasına ve stres konsantrasyon seviyelerinin (9.941 MPa) azalmasına olanak sağlamaktadır. Sonuç: Kron çıkarılması sırasında uygulanan çekme kuvveti, kemik yapısında büyük bir etki göstermemektedir. Bununla birlikte, implant bileşenleri daha yüksek gerilme konsantrasyonlarına maruz kalmıştır ve abutment vidası sistemin en zayıf bileşeni olmuştur. Bir kron sökümü sırasında, kemik yerine implant bileşenlerine zarar vermemek için daha fazla dikkat gerekir.