Kalp yetersizliğinde demir eksikliği ve anemi

Abstract

Kalp yetersizliği, insidans ve prevalansı giderek artan önemli bir toplum sağlığı problemidir. Tedavide sağlanan ilerlemelere rağ- men halen yaşam kalitesi düşük, hastaneye yatış oranları yüksek ve prognoz kötüdür. Kalp yetersizliğine eşlik eden hastalıklar klinik seyri olumsuz etkilemekte, prognozu kötüleştirmekte, tedaviyi güçleştirmekte ve klinik tablonun kontrolünü zorlaştırmaktadır. Bu nedenle kalp yetersizliğine yönelik tedavi ile birlikte komorbid durumların tedavisi ve kontrolünün sağlanması önemle vurgulanmaktadır. Kalp yetersizliğinde en sık rastlanan komorbid durumlardan biri demir eksikliği ve anemidir. Mevcut veriler demir eksikliği ve aneminin hem düşük ejeksiyon fraksiyonlu hem de korunmuş ejeksiyon fraksiyonlu kalp yetersizliğinde yaygın olduğunu göstermektedir. Aynı zamanda kalp yetersizliğinde demir eksikliği ve anemi kötü prognoz için bağımsız prediktörler olarak bulunmaktadır. Ayrıca demir eksikliği ve aneminin klinik tablonun ciddiyeti ile güçlü bir ilişkisi söz konusudur. Son yıllarda komorbid durum olarak demir eksikliği ve/veya aneminin eritropoietin, oral demir veya intravenöz demir ile tedavisiyle kalp yetersizliğinde klinik yarar sağlanıp sağlanamayacağına ilişkin çalışmalar yapılmıştır. Eritropoietin ve oral demir ile yapılan çalışmalarda beklenen klinik yararlar sağlanamamış ve istenmeyen olaylarda artış gözlenmiş- tir. Anemi olsun olmasın demir eksikliği bulunan kalp yetersizliği olgularında intravenöz demir tedavisi ile yapılan çalışmalarda mortalitede olmasa bile klinik sonuçlarda anlamlı yararların gösterilmesi kalp yetersizliğinde demir eksikliğini tedavi hedefi konumuna getirmiştir. Rehber niteliğinde hazırlanan bu belgenin amacı, kalp yetersizliğinde demir eksikliği ve anemiye yaklaşımı güncel kanıtlar eşliğinde değerlendirmektir.

Heart failure is an important community health problem. Prevalence and incidence of heart failure have continued to rise over the years. Despite recent advances in heart failure therapy, prognosis is still poor, rehospitalization rate is very high, and quality of life is worse. Co-morbidities in heart failure have negative impact on clinical course of the disease, further impair prognosis, and add difficulties to treatment of clinical picture. Therefore, successful management of co-morbidities is strongly recommended in addition to conventional therapy for heart failure. One of the most common co-morbidities in heart failure is presence of iron deficiency and anemia. Current evi- dence suggests that iron deficiency and anemia are more prevalent in patients with heart failure and reduced ejection fraction, as well as those with heart failure and preserved ejection fraction. Moreover, iron deficiency and anemia are referred to as independent predic- tors for poor prognosis in heart failure. There is strong relationship between iron deficiency or anemia and severity of clinical status of heart failure. Over the last two decades, many clinical investigations have been conducted on clinical effectiveness of treatment of iron deficiency or anemia with oral iron, intravenous iron, and erythro- poietin therapies. Studies with oral iron and erythropoietin therapies did not provide any clinical benefit and, in fact, these therapies have been shown to be associated with increase in adverse clinical out- comes. However, clinical trials in patients with iron deficiency in the presence or absence of anemia have demonstrated considerable clinical benefits of intravenous iron therapy, and based on these positive outcomes, iron deficiency has become target of therapy in management of heart failure. The present report assesses current approaches to iron deficiency and anemia in heart failure in light of recent evidence