Güneydoğu Anadolu kırsalında yaşayan çocuklarda değişik koruyucu uygulamaların değerlendirilmesi: 24 aylık saha çalışması sonuçları

Abstract

Son yıllarda, değişik ülkelerde izlenen yaygın çürük azalımına rağmen, Türkiye gibi gelişmekte olan çoğu ülkelerde diş çürüğü hala önemli bir sağlık sorunu olarak devam etmektedir. Çok değişkenli bir hastalık olmasına rağmen, çürüğün kontrol altına alınmasındaki temel sorunlarda birisi de koruyucu-tedavi edici uygulamaların, toplumun değişik seviye­lerine ulaştırılmasındaki güçlüğüdür. Bu çalışmada; dişhekimiiği hizmetinin sınırlığı olduğu Güneydoğu Anadolu kırsalındaki çocuklarda değişik koruyucu uygulamalar incelenmiştir. Diyarbakır kentine 55 kilometre uzaklıktaki Eğil ilçesi yatılı bölge okulu çalışma alanı olarak seçildi. Yaşları 9-17 arasında değişen toplam 120 çocuk 3 gruba ayrıldı. Bunlar; grup 1: cam-ionomer fissür örtücü gurup, grup 2: kontrol grubu ve grup 3: florjel grup. Tüm koruyucu uygulamalar okul ortamında ve bir grup dişhekimi ve dişhekimiiği öğrencisi tarafından gerçekleştirildi. İki hekim tarafından gerçekleştirilen ilk muayenenin sonrasında çocuklar ikinci yılın sonunda tekrar muayene edildi. Grup 1A 2 ve 3 için iki yıllık ortalama çürük artışı sırasıyla 00.07±0.6, 0.82±0.95, 0.68±0.75 olarak belirlendi. Gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.0001). Sonuç olarak; sınırlı şartlara rağmen, ART yüzey örtücüler gibi basit koruyucu uygulamaların Güneydoğuanadolu uzak kırsalında yaşayan çocuklarda etkin olabileceği belirlendi.

Despite dramatic and common reduction in various countries, dental caries is still epidemic in various developing countries as seen in Turkey. Although it is a mult/factorial disease, one of the basic problems to fight with dental caries is the limitations of the preventive and operative treatment alternatives to attain to various part of the community. In this study, various preventive measures have been studied in a child group living in rural south-eastern Anatolia in where dental service is limited. A regional boarding school in Eğil district, 55 kilometers Diyarbakir city, was selected as study site. One-hundred-twenty children whose age range was 9 to 17 were divided 3 groups as follows; group 1- ART-glass-ionomer sealant group, group 2- control group, and group 3- fluoride gel group. Each preventive procedure was performed in the school promises by a group of dentist and dental students. After the baseline examination performed by two dentists using WHO caries criteria, re-examination was performed at 24* month. Mean caries increment for group 1, 2 and 3 were 0.07&plusmn;0.6, 0.82&plusmn;0.95, 0.68&plusmn;0.75, respectively. The differences were statistically significant (p&lt;0.0001). It was concluded from these results that although limited preventive opportunities, pragmatic preventive measures such as ART-fissure sealant, could be effective in the children living in far-rural of south-eastern Anatolia.