Orhan Pamuk'un romanlarında kurucu bir unsur olarak yalan fenomeni

Abstract

Bu çalışmanın amacı postmodernist anlatılar üreten Orhan Pamuk'un, romanlarında yalanın bir fenomene dönüşerek kurucu unsur olarak kullanımını tespit edip, yalanın gerçeğin karşıtı olarak değil onun bir parçası şeklinde kendine bulduğu yeri saptamaktır. Bu amaç doğrultusunda roman kişilerinde, metnin yapısında ve olayların kurgulanmasında yalanın sıradan bir eyleme dönüşmesindeki sebepler incelenmeye çalışılmıştır. Çalışma sırasında Orhan Pamuk'un Cevdet Bey ve Oğulları, Sessiz Ev, Beyaz Kale, Kara Kitap, Yeni Hayat, Benim Adım Kırmızı, Kar, Masumiyet Müzesi, Kafamda Bir Tuhaflık, Kırmızı Saçlı Kadın adlı romanları ele alınmıştır. Anahtar Sözcükler: Yalan, kurucu unsur, fenomen, roman, Orhan Pamuk

The purpose of this study is to determine the use of the lie in Orhan Pamuk's novels as a phenomenon that turns into a phenomenon. However, in the postmodernist accounts, the lies are not antagonistic to the truth, but the place they find themselves as part of it. Towards this aim, attempts have been made to examine the reasons for the transformation of the lie into an ordinary act in novel persons, in the structure of the text and in the construction of events. During the study, Orhan Pamuk's novels titled Cevdet Bey and His Sons, Silent House, The White Castle, The Black Book, The New Life, My Name is Red, Snow, The Museum Of Innocence, A Strangeness in My Mind, The Red-Haired Woman were discussed. Key words: Lie, founding element, phenomen, novel, Orhan Pamuk