Birinci Dünya Savaşı'nda(1914-1918) Hicaz'da Osmanlı idaresi ve ordusu

Abstract

Osmanlı Devleti'nin Birinci Dünya Savaşı'na girmesi İngiltere'nin savaş planlarını kısmen de olsa değiştirdi. Mısır'daki askerî gücünü teyakkuz durumuna getirdiği gibi, Arabistan'daki yerel liderlerle görüşmelerini yoğunlaştırdı. Bu görüşmeler sonucunda Şerif Hüseyin'e bağımsız bir Arap devleti vaat ederek, onu Osmanlı Devleti'ne karşı isyan etmeye ikna etti. İngilizler Şerif Hüseyin'e Arap krallığı vaat ettikleri dönemde diğer Arap liderleri ile de benzer görüşmeler yapmışlar, Yahudilere ise Filistin'de yurt sözü vermişlerdir.Güneydeki tüm birliklerini Süveyş Cephesi'ne yönlendirmesi gereken Osmanlı Dev-leti, yerel liderlerin Türk ordusuna karşı tutumlarından dolayı, Arabistan'da yirmi dört bine yakın askerini bırakmıştır. İngilizlere göre, Süveyş Kanalı'nda aktif bir biçimde kullanılabilecek binlerce Türk askeri Arabistan'da esir kalmıştır adeta.Şerif Hüseyin, başlattığı isyanda İngiliz paraları ile ikna edilmiş, sayıları birkaç bini geçmeyen bedevileri yanına almıştır. Bölgenin önde gelen yerel liderleri olan İbn Suud, İmam Yahya, Seyyid İdris ve İbn Reşit'i ikna edememiştir. Etrafına topladığı bedeviler Türk ordusuna karşı başarılı olabilmesi için yeterli olmadığından, İngilizlerin doğrudan desteğini de almak zorunda kalmıştır. Bölgenin en önemli yerleşim yerlerinden biri olan Medine'yi ise alamamıştır. Medine, ancak Mondros Mütarekesi'nden sonra, 1919 yılın-da Türkler tarafından terk edilmiştir.Hicaz'ı tali bir cephe olarak görmüş olan Osmanlı Devleti, bölgedeki birliklerini Şerif Hüseyin'den saldırı gelmedikçe harekete geçirmemiştir. Cephe Haziran 1916'da isyankârların Mekke'ye saldırısı ile açılmış ve mücadeleler değişik aralıklarla Medi-ne'nin Araplara teslimine, Ocak 1919'a kadar devam etmiştir.

The fact that Ottoman Empire got involved in World War I led to, though partly, some changes in the war plans of the British. Alerting the troops in Egypt, it also speeded up the negotiations with the Arab leaders in the region. As a result of such efforts such as promising an independent Arab Kingdom, it persuaded Sheriff Hussain to rebell against the Ottoman State. Similarly, at the same period, the English promised land from Palestine to the Israeli people.The Ottoman State should have dragged the troops to the South but had to leave almost 24 thousand soldiers in Arabia considering the Arab leaders? suspicious attitudes towards them. According to the English, thousands of Ottoman soldiers which can be very active and more useful in the Suveish Channel were almost trapped and caged in the Arabia.Sheriff Hussein was financially supported by the British from the start of Arab revolt, yet allied by less than a few thousand of Badawis. In fact, İbn Suud, İmam Yahya, Sayyid Idris and İbn Reşit, the leading figures of the region, did not support him. Since those badawis were not strong enough to confront Ottoman forces, he needed also British military aid. He could not achieve controlling Medine, one of the most important settlements in the region. It was left by Turks only after Mondros ceasefire aggreement.Ottoman State, which regarded Hijaz as a secondary front, did not move the troops into action unless Sheriff Hussein had attacked. This front was opened with their attack to Mekke in June 1916 and war carried on intermittently until January 1919.