Bruksizmi olan hastalarda nociceptive trigeminal inhibition tension suppression system (NTI-tss) splinti kullanımının kortikal aktivasyonda meydana getirdiği değişimin fonksiyonel manyetik rezonans görüntüleme ile değerlendirilmesi

Abstract

Diş hekimliği pratiğinde bruksizmin tedavisi amacıyla sıklıkla okluzal splintler kullanılmasına rağmen bu rahatsızlığın giderilmesine yönelik etkin bir tedavi metodu mevcut değildir. Bu çalışmanın amacı bruksimin etiyolojisinin santral sinir sistemi kaynaklı olduğu görüşünden yola çıkarak splint tedavinin beyin merkezlerinde meydana getireceği olası değişiklikleri gözlemlemektir. Ayrıca bruksizmi olan hastalar ve sağlıklı bireyler arasında diş sıkma fonksiyonu sırasında kortekste oluşan aktivite farklarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya Kırıkkale Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve Çene Radyolojisi Anabilim Dalına çeşitli şikayetlerle başvuran 15 bruksizmi olan ve 15 bruksizmi olmayan (kontrol grubu) toplam 30 birey katılmıştır. Bruksizm varlığının belirlenmesinde 2013 yılında uluslar arası otörler tarafından düzenlenen kriterler kullanılmıştır. Her birey için aynı deney protokolü uygulanmış; kontrol grubunda bir bruksizm grubunda iki kez fonrkiyonel manyetik rezonans görüntüleme (fMRI) gerçekleştirilmiştir. Görüntüleme sonrası elde edilen verilerin istatistiki değerlendirmesi Brain Voyager programı ile yapılmıştır. Sağlıklı bireyler ile bruksizmi olanlar arası diş sıkma görevi sırasında beyinde meydana gelen aktivasyon ortalaması karşılaştırıldığında bruksizm grubunda inferior parietal lob (Brodmann 39 ve 40) ve dorsal posterior cingulate area (Brodmann 31) bölgelerinde hipoaktivasyon gözlenmiştir. 11 günlük splint kullanımı sonrasında ise kontrol grubu ile bruksizm grubu arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Bir nörogörüntüleme tekniği olan fMRI tekniği yardımı ile NTI-tss splint kullanımının santral sinir sisteminde anlamlı değişim meydana getirdiği gözlenmiş; ayrıca hasta şikayetlerinde azalma meydana gelmiştir. Bruksizmin etkin tedavisi için önce hastalığın etiyolojisinin ve etki eden faktörlerin netleşmesi gerektiğini düşünmekteyiz.

In dental practice occlusal splints are frequently applied in bruxism cases even though an acurrate treatment of this parafunction is not exist to date. The aim of this study is to evaluate possible activation changes in releated cortical areas resulting from splint therapy; based on the idea that bruxism is modulated mainly centrally. Additionally we aimed to investigate the differences in cortical activation pattern of tooth clenching between bruxism patients and healy participants. 15 healty (control group) and 15 bruxism patient (experiment group) are participated in this study that attended to Kırıkkale University Faculty of Dentistry, department of Dentomaxillofacial Radiology. To determine the presence of bruxism we used the diagnostic criterias that suggested by an international concensus in 2013. For each participant the same experiment protocole is applied. Functional magnetic resonance imaging was carried out in control group once; in bruxism group two times (before and after splint therapy). The statistical analysis of functional data was made by Brain Voyager© program. The mean activation pattern differences between healty sunjects and bruxism patients are compared. In case group hypoactivation is observed in inferior parietal lobe (Brodmann 39 and 40) and dorsal posterior cingulate area (Brodmann 31). After 11 days of occlusal splint therapy no significiant differences of activation seen between control and case group. With the aid of the fMRI which is a neuroimaging technique; we observed significiant changes in central nerveous system with the use of NTI-tss splint; also reduction in patient complaints had occured. We think that an acurrate treatment for bruxism will be possible after a complete understanding of the aetiology and effecting factors of this parafunction.