Ratlarda omurilik yaralanmalarında levetirasetamın etkilerinin araştırılması

Abstract

ÖZET Omurilik yaralanmaları hali hazırda tedavi edilmesi mümkün olmayan ancak rehabilite edilebilen bir hastalıktır. Omurga biyomekaniği araştırmalarında ve cerrahi tekniklerde ilerlemelere ve rehabilitasyon sürecindeki gelişmelere rağmen omurilik hasarını onaracak ve nörolojik iyileşme sağlayacak bir tedavi yöntemi konusunda henüz belirgin bir ilerleme sağlanamamıştır. Omurilik yaralanmalarında ortaya çıkan ikincil hasarın esas mekanizmaları tam olarak bilinmemekle birlikte akut hasar gören omurilikte erken inflamatuvar yanıtın ikincil doku hasarını tetiklediği düşünülmektedir. Yapılan bu çalışmada metilprednisolon ve levetirasetam isimli ilaçların omurilik hasarı üzerindeki potansiyel iyileştirici etkileri araştırıldı. Bu çalışmada 300-350 gram ağırlığında 54 adet erkek Wistar Albino rat kullanıldı. Ratlar Kontrol grubu, akut dönem ve subakut dönem olmak üzere üç ana gruba ayrıldı. Kontrol grubu dışındaki ratların omuriliğine T5-8 dorsal laminektomi yapıldıktan sonra 1 dakika süreyle "geçici vasküler anevrizma klibi" konularak omurilik hasarı oluşturuldu. Yaralanma oluşturulduktan ve beklenen süre tamamlandıktan sonra vasküler klip yerinden çıkarılıp cerrahi katlar anatomiye uygun olacak şekilde kapatıldı. Dört saat sonra kontrol ve SHAM grubu dışındaki ratlara metilprednizolon ve levetirasetam intraperitoneal yoldan uygulandı. Akut döneme ait ratlar 72 saat ve subakut döneme ait ratlar 7 gün sonunda sakrifiye edildi. Takiben hasarlı omurilik dokusu çıkarılarak histopatolojik inceleme (kanama şiddeti, vakuolizasyon, nekrotik nöron sayımı, aksonal fragmantasyon, dejenerasyon ve şişme) ve biyokimyasal inceleme (doku malondialdehit, insülin benzeri büyüme faktörü-1beta, interferon-gamma, süperoksit dismutaz, total nitrit/ nitrat ve tümör nekrozis faktör-alfa düzeyleri) yapıldı. Bu deneysel çalışmanın sonunda her iki farmakolojik ajanın da ratlarda oluşturulan omurilik yaralanmasının akut döneminde dokularda histopatolojik olarak iyileştirici etkinliğinin olduğu ancak bu etkinliği subakut dönemde devam ettiremediği saptandı. diğer yandan gerek akut ve gerekse subakut dönemde her iki farmakolojik ajanında biyokimyasal veriler üzerinde değiştirici etkinliğinin olmadığı bulundu. Tüm bu bulgular ışığında levetirasetam isimli farmakolojik ajanın omurilik yaralanmasının akut döneminde dokularda histopatolojik olarak iyileştirici etkilerinin hangi inflamatuar süreçler üzerinden ortaya koyduğuna yönelik ileri düzey deneysel çalışmaların yapılmasının gerekli olduğu düşüncesine ulaşıldı.

ABSTRACT Spinal cord injuries are a disease that still cannot be treated but just can be rehabilitated. Despite advances in spinal biomechanic researches and surgical techniques, and improvements in the rehabilitation processes, no significant improvement has been identified in the treatment of spinal cord injury and neurological recovery. Although the main mechanisms of secondary injury in spinal cord injuries are not fully understood, it is thought that the early inflammatory response in the acutely damaged spinal cord triggers the secondary tissue damage. In this study, the potential therapeutic effects of methylprednisolone and levetiracetam on spinal cord injury were investigated. In this study, 54 male Wistar Albino rats weighing 300-350 grams were divided into three main groups: CONTROL group, acute and subacute stage groups. The T5-8 dorsal laminectomy was performed to the spinal column of the rats except the control group, and a "temporary vascular aneurysm clip" was attempted to the spinal cord for 1 minute to create spinal cord injury. After the injury was established and the expected time was complete, the vascular clip was removed from the site and the surgical incisions were closed anatomically. Four hours from the clippage, methylprednisolone and levetiracetam were administered intraperitoneally to the rats except the CONTROL and SHAM groups. The rats of acute stage groups were sacrificed at 72 hours and the rats of the chronic stage groups were sacrificed at the end of 7 days. Subsequently, damaged spinal cord was removed and in the damaged spinal cord tissue, hemorrhage severity, vacuolization, necrotic neuronal cell count, axonal fragmentation, axonal degeneration and axonal swelling were examined histopathologically; and tissue malondialdehyde, insulin-like growth factor-1beta, interferon-gamma, superoxide dismutase, total nitrite / nitrate and tumor necrosis factor-alpha levels were measured by using enzyme linked immunoabsorbent assay biochemically. At the end of this preliminary experimental study, it was determined that both pharmacological agents improved the histopathological architecture in damaged neural tissues during acute period of spinal cord injury in rat, but could not sustain this activity in subacute period. On the other hand, any pharmacological agent affected the to biochemical data in both acute and subacute stages. In all these findings, it was considered necessary to carry out advanced studies to identify the effects of the levetiracetam to healing processes of on spinal cord injury.