Mikozis fungoides etyopatogenezinde makrofaj hürelerinin rolü

Abstract

Tümör dokusundakimakrofajlar, klasik yoldan aktive olan (M1)veyaalternatif yoldan aktive olan (M2)fenotipler olarak sınıflandırılmaktadır. Tümör dokusundaki M1 ve M2 makrofajların sayısının tedavi ile azaldığına dair kanıtlar vardır. Bu çalışmanın amacı, MF olgularında uyguladığımız tedavinin M1 ve M2 makrofaj sayıları üzerine etkisinin olup olmadığını saptamaktır. Bu çalışmaya, yaşları 42-73 arasında olan ve MF tanısı ile izlenen 21 olgu (8 kadın, 13 erkek)dahil edildi.Doku örnekleri, immünohistomyasal değerlendirme için hazırlandı. İkili immünohistokimyasal değerlendirme yardımıyla, makrofaj M1 (belirteçler:iNOS ve CD68) ve M2 (belirteçler: CD163 ve CD206)fenotipleri saptandı ve hücre sayımı yapıldı. Sekizolgu (% 38.1) evre 1a ve 13 olgu (% 61.9) evre 1b olarak sınıflandı. Olguların 6'sında (% 28.6) plak ve 15'inde (% 71.4) yama tipi lezyon vardı. Olguların tedavi sonuçları; üç hastada (% 14.3) kısmi kür, 16 hastada (% 76.2) tam kür ve iki hastada (% 9.5) rekürrens biçiminde değerlendirildi. Yirmi bir olgunun tedavi sonrası M1 sayısı tedavi öncesi M1 sayısından anlamlı düzeyde düşüktü (p=0.007). M2 sayısında tedavi ile azalma olmakla birlikte anlamlı değişim olmadı (p=0.239). Rekürrens gelişen olgular (n=2) dışlandıktan sonra, analiz 19 olgunun sonuçlarının benzer olduğunu gösterdi (sırasıyla p=0.002 ve p=0.107).M1 ve M2 sayılarında tedavi ile değişim (?) açısından; evreye (sırasıyla p=0.210 ve p=0.697), lezyon tipine (sırasıyla p=0.066 ve p=0.132) veya tedavi sonucuna (sırasıyla p=0.343 ve p=0.247) göre oluşturulan gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklılık göstermedi. Sonuçlarımız, MF olgularının tümör dokusundaki M1 ve M2 makrofaj sayısının tedavi ile azalma eğiliminde olduğunu; M1 veya M2 sayısındaki değişimin evre, lezyon tipi veya tedavi sonucundan etkilenmeyebileceğini düşündürmektedir. Anahtar Sözcükler:Mikozis fungoides, tümör dokusu, makrofaj fenotipi, tedavi.

Macrophages in tumor tissue, are classified as activated through the classical pathway (M1) or activated through the alternative pathway (M2) fenotypes. It is evident that the number of M1 and M2 macrophages in tumor tissue are reduced by treatment. The aim of the study was to determine whether the treatment have an effect on the number of M1 and M2 macrophages. Twenty-one patients diagnosed with MF, aged between 42-73 years (8 females, 13 males) were enrolled in the study. Tissue samples were prepared for immunohistochemical evaluation. By the dual immunohistochemical evaluation, we determined M1 macrophages (markers: iNOS and CD68) and M2 macrophages (markers: CD13 and CD206) phenotypes and cell counting were performed. Eight cases (38.1%) were classified as stage 1a and 13 cases (61.9%) as stage 1b. Six cases (28.6%) had plaque type and 15 cases (71.4%) had patch type lesions. The results of treatment of patient: partial cure was achieved in three patients (14.3%), complete cure in 16 patients (76.2%) and two patients (9.5%) had recurrences. In 21 patients, number of post-treatment M1 was significantly lower than number of pretreatment M1 (p=0.007). The number of M2 was also reduced by treatment but it was no significant (p=0.239). After the exclusion of the patients who had recurrences (n=2), analysis showed that results of the19 patients were similar. (respectively p=0.002 ve p=0.107). The groups formed according to stages (p=0.210 and p=0.697) or lesion types (p=0.066 and p=0.132) or treatment outcomes (p=0.343 and p=0.247) were not showed significant differences in terms of the number of M1 and M2 changes by the treatment Our results suggest that the number of M1 and M2 macrophages in tumor tissue of patients with MF, tended to decrease by treatment and changes in the number of M1 or M2, may not be affected by the stages, types of lesions or treatment outcomes. KeyWords