Diyabetik polinöropati tanılı hastalarda femoral kartilaj kalınlığının ultrasonografi ile değerlendirilmesi

Abstract

Giriş: Diyabetes mellitus (DM) ve osteoartrit (OA) prevelansları artış gösteren yaygın izlenen hastalıklardandır. DM hastalarının yaklaşık yarısında artrit formlarından birisi izlenmektedir. DM varlığı OA progresyonu, şiddetli klinik semptomlar ve eklemde yapısal değişiklikler ile ilişkiliyken, DM tedavisi diz OA progresyonunu yavaşlatmaktadır. Diyabetik periferal polinöropati (PNP) DM'nin en yaygın izlenen, en yüksek mortalite ve engelliliğe neden olan kronik komplikasyonudur. DM ve OA ilişkisi uzun süredir bilinmektedir. Ancak diyabetik PNP'nin OA gelişimindeki rolü tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada diyabetik PNP hastalarında femoral kartilaj kalınlıklarının ölçülerek OA patogenezinin aydınlatılması amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Çalışmaya EMG ile tanı koyulmuş 25 diyabetik PNP hastası, yaş ve cinsiyete göre eşleştirilmiş 25 kontrol dahil edildi. Sağ ve sol medial, interkondiler ve lateral bölgeden femoral kartilaj ultrason ile değerlendirildi. Katılımcıların fizik muayenesinde hafif dokunma, diz-eklem pozisyon, sıcak-soğuk, propriosepsiyon, kas güçleri, diz fleksiyon ve ekstansiyon eklem hareket açıklıkları değerlendirildi. Yaşam kalitesinin değerlendirilmesinde Kısa Form-36 (SF-36), yürüme hızının değerlendirilmesinde Zamanlı Kalk Yürü Testi, dengenin değerlendirilmesinde Tek Ayak Üzerinde Durma Testi kullanıldı. Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 56,0 ± 6,4 yıl, kontrol grubunun ise 56,1 ± 6,0 yıl idi. kadın/erkek oranı her iki grupta aynıydı (15/10). Diz fleksiyon derecesi, hafif dokunma, sıcak-soğuk duyusu, diz-eklem pozisyon duyusu, sol diz fleksiyon ve sol ayak inversiyon kas gücü PNP hastalarında daha kötüydü (tüm analizlerde p<0,05). PNP hastalarının yaşam kalitesi, Zamanlı Kalk Yürü Testi ve Tek Ayak Üzerinde Durma Testi sonuçları daha kötüydü (tüm analizlerde p<0,05). PNP grubunda femoral kıkırdak kalınlığı, ölçümün yapıldığı sağ medial (p=0,008), sağ interkondiller (p=0,028), sağ lateral (p=0,013), sol medial (p=0,001), sol interkondiller (p=0,019) ve sol lateral (p=0,019) bölgede daha inceydi. PNP grubunda sağ (p=0,040) ve sol (p=0,028) rektus femoris kesit alanı kontrol grubundan anlamlı derecede daha düşüktü. Benzer şekilde, PNP grubunda rektus femoris kas kalınlığı hem sağda (p=0,011), hem de solda (p=0,012) kontrol grubuna kıyasla daha inceydi. Rektus femoris kas kalınlığı ile SF-36 alt skorları koreleydi. Sonuç: Diyabetik PNP OA gelişiminde rol oynayabilir. Diyabetik hastalarda OA gelişimine sinir hasarı ve PNP aracılık ediyor olabilir.

Introduction: Diabetes mellitus (DM) and osteoarthritis (OA) are common diseases that are predicted to increase in prevalence. Nearly half of patients with DM have some form of arthritis. The presence of DM is associated with OA progression, severe clinical symptoms, and joint structural changes, while treatment of DM may reduce the progression of knee OA. Diabetic peripheral polyneuropathy (PNP) is the most frequent chronic complication and is that which generates the highest disability and mortality in diabetes mellitus. The relationship between DM and OA has been known for a long time. However, the effect of diabetic PNP on the development of OA is not completely understood. The aim of this study is to elucidate the pathogenesis of OA by examining the thickness of the femoral cartilage in patients with diabetic PNP. Material and methods: 25 patients with diabetic PNP diagnosed with electromyography and 25 age- and sex-matched controls were included in the study. The ultrasonographic evaluation of the femoral cartilage was performed from the right and left medial, lateral condyle, and intercondylar area. In the physical examination of the participants, light touch, knee-joint position, hot-cold sense, proprioception, muscle strength, knee flexion and extension range of motion were evaluated. The quality of life was evaluated with Short Form-36 (SF-36), walking speed with the timed up-and-go test (TUG), and balance with the one-leg stance test. Results: The mean age of the patients was 56.0 ± 6.4 years, the control group was 56.1 ± 6.0 years. The female/male ratio was the same in both groups (15/10). The range of knee flexion, light touch, hot-cold sensation, knee-joint position sense, left knee flexion and left foot inversion muscle strength were worse than the control group (p<0,05 in all analyses). PNP patients had poorer quality of life, TUG and one-leg stance test results (p<0,05 in all analyses). The cartilage of the right medial (p=0.008), intercondylar (p=0.028), lateral (p=0.013), left medial (p=0.001), intercondylar (p=0.019) and lateral (p=0.019) thicknesses of the PNP group were thinner than the control group. Right (p=0.040) and left (p=0.028) rectus femoris cross-sectional area of the PNP group was lower than that of the control group. Similarly, the right (p=0.011) and left (p=0.012) rectus femoris muscle thickness of the PNP group was lower than that of the control group. Rectus femoris muscle thickness was correlated with SF-36 subscores. Conclusion: Diabetic PNP may play a role in the pathogenesis of OA. Nerve damage and PNP may mediate the development of OA in diabetic patients.