Tip 2 diyabetli hastalarda kırılganlığın denge ve düşme riski üzerine etkisi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Tip 2 diyabetli bireylerde kırılganlığın denge ve düşme riski üzerine etkisini incelemektir. Çalışmaya Ankara Kahramankazan Devlet Hastanesi Dahiliye polikliniğine başvuran kırılgan olan 25 birey ve kırılgan olmayan 25 birey toplam 50 Tip 2 Diyabet tanılı birey dahil edildi. Bireylerin demografik bilgileri hazırlanmış olan olgu veri formu ile sorgulandı. Bireylerin kırılganlık durumu, Fried Kırılganlık İndeksi ile değerlendirildi. Bilişsel durumları Standardize Mini Mental Test (SMMT) ile; düşme riskleri Düşme Riski Öz-Değerlendirme Ölçeği (DRÖ-DÖ) ve Uluslararası Düşme Etkinlik Skalası ile değerlendirildi. Denge değerlendirmesi ise Tinetti Denge ve Yürüme Değerlendirmesi, Fonksiyonel Uzanma Testi ve Zamanlı Kalk ve Yürü Testi (ZKYT) ile yapıldı. Çalışmamız sonucunda Tip 2 Diyabetli kırılgan grubun yaş ortalaması 69,08±4,17 yıl, kırılgan olmayan grubun ise 67,96±3,41 yıl olduğu bulundu. Bireylerin ortalama VKİ değerlerinin 29,42±3,81 olduğu ve kırılgan grup ile kırılgan olmayan VKİ değerlerinin neredeyse birbirine eşit olduğu saptandı. Yapılan istatistiksel analiz sonucunda Uluslararası Düşme Etkinlik Skalası, DRÖ-DÖ, Tinetti Denge ve Yürüme Değerlendirmesi, Fonksiyonel Uzanma Testi ve ZKYT sonuçlarında Tip 2 diyabetli kırılgan ve kırılgan olmayan gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0,05). Sonuç olarak Tip 2 Diyabetli kırılgan bireylerin, kırılgan olmayanlara göre dengelerinin daha kötü ve düşme risklerinin daha yüksek olduğu saptandı. Tip 2 Diyabetli bireylerde kırılganlık denge ve düşme riskini önemli derecede etkileyebilmektedir. Anahtar Kelimeler: Diyabetes Mellitus, Denge, Düşme Riski, Kırılganlık

The aim of this study was to examine the effect of frailty on balance and fall risk in individuals with type 2 diabetes. A total of 50 individuals diagnosed with type 2 diabetes mellitus, including 25 frail and 25 non-frail individuals who presented to the Internal Medicine Clinic of Ankara Kahramankazan State Hospital, were included in the study. The demographic information of the individuals was collected using a prepared case data form. The frailty status of the individuals was evaluated using the Fried Frailty Index. Their cognitive status was assessed using the Standardized Mini-Mental Test (SMMT), fall risk was evaluated using the Self-Rated Fall Risk Questionnaire (FRQ) and the Falls Efficacy Scale-International. Balance assessment was conducted using the Tinetti Balance and Gait Assessment, Functional Reach Test and Timed Up and Go Test (TUG). The results of our study showed that the mean age of the frail group with type 2 diabetes was 69.08±4.17 years, while it was 67.96±3.41 years for the non-frail group. The average BMI of the individuals was found to be 29.42±3.81, and there was no significant difference in BMI values between the frail and non-frail groups. Statistical analysis revealed significant differences between the groups in Falls Efficacy Scale-International, FRQ, Tinetti Balance and Gait Assessment, Functional Reach Test, and TUG results (p<0.05). In conclusion, it was determined that individuals with type 2 diabetes who are frail have worse balance and a higher risk of falls compared to non-frail individuals. Fraility in individuals with Type 2 Diabetes can significantly affect balance and fall risk. Keywords: Diabetes Mellitus, Balance, Fall Risk, Frailty