Deneysel Tek Taraflı Üreter Obstrüksiyonu Oluşturulan Ratlarda Dimetilsülfoksit Ve Pirasetam’ın Böbrek Hasarına Etkisi

Abstract

Amaç: Dimetil Sülfoksit (DMSO) ve Pirasetam’ın deneysel unilateral üreter obstrüksiyonu (UÜO) oluşturulan ratlarda böbrek hasarını azaltıcı etkilerinin incelenmesi. Gereç ve Yöntem: Çalışma her biri 6 Sprague-Dawley rattan oluşan 4 deney grubunda yürütüldü. Grup 1: sham, Grup 2: UÜO (kontrol grubu), Grup 3: UÜO DMSO 3.8 g/kg grubu, Grup 4: UUO Piracetam 500 mg/kg grubu olarak tanımlandı. Total antioksidan kapasite (TAK) ve total oksidan seviye (TOS) ölçümleri ve histopatolojik inceleme için doku ve kan örnekleri alındı. Doku örnekleri histopatolojik olarak da incelendi. Bulgular: Biyokimyasal ve histopatolojik böbrek hasarı incelendi. Doku Total Antioksidan Kapasite (TAK) düzeyleri değerlendirildiğinde Grup 1 ve Grup 2’ye göre Grup 3 ve 4’de istatiksel olarak anlamlı bir artış olduğu görüldü. Grup 3 ve Grup 4 arasında ise istatiksel olarak anlamlı bir artış olduğu saptandı (p0.001). Doku Total Oksidan Seviye (TOS) değerleri incelendiğinde Grup 1 ve Grup 2’ye göre Grup 3 ve Grup 4’de oksidan düzeyinde istatiksel olarak anlamlı bir azalma olduğu; aynı zamanda Grup 3 ve Grup 4 arasında da istatiksel olarak anlamlı bir azalma olduğu saptandı (p0.001). Doku Oksidatif Stres Indeksi (OSI) parametresi incelendiğinde Grup 1 ve Grup 2’ye göre Grup 3 ve 4’de OSI değerlerinde istatiksel olarak anlamlı bir azalma olduğu tespit edildi. Histopatolojik inceleme de böbrek dokusunda Grup 2’ye göre Grup 3 ve 4’te histopatolojik olarak istatistiksel olarak bir fark saptanmadı. Sonuç: Dokuda biyokimyasal düzeyde DMSO ve Pirasetam’ın antioksidan etkili olduğu aynı etkinin histolojik olarak koruyucu etkinlik oluşturmadığı saptanmıştır. Bununla birlikte bu ilaçların farklı doz ve sürelerle yapılacak çalışmalar ile doku antioksidan özelliklerinin saptanabileceği düşünülmektedir.

Objective: The aim of this study was to investigate the effects of Dimethyl Sulfoxide (DMSO) and Piracetam on experimental renal injury in a rat model of unilateral uretheral obstruction (UUO). Material and Methods: A total of 24 Sprague-Dawley rats were divided into 4 groups with 6 rats each as Group 1: sham group, Group 2: UUO (control group), Group 3: UUO DMSO 3.8 g/kg, Group 4: UUO Piracetam 500 mg/kg. Total antioxidant capacity (TAC), and total oxidant statüs (TOS) were analyzed biochemically in tissue and blood samples. Tissue samples were also examined histopathologically. Results: Biochemical and histopathological renal injury were evaluated. When the tissue total antioxidant capacity was measured, there was a statistically significant increase in Group 3 and 4 compared to Group 1 and Group 2. There was a statistically significant increase (p 0.001) between Group 3 and Group 4. When the tissue total oxidant status was examined, the oxidant level in Group 3 and Group 4 was significantly decreased compared to Group 1 and Group 2. Also, there was a significant decrease between Group 3 and Group 4. A statistically significant decrease in OSI values was observed in Group 3 and 4 when compared to Group 1 and Group 2. Histopathologic examination showed no significant difference in Group 3 and 4 when compared with Group 2 in kidney tissue. Conclusion: Antioxidant effects of DMSO and piracetam were determined on biochemical level of tissue. However, it has not been found to be protective histologically. Therefore, it is thought that antioxidant properties of tissues can be determined by studies to be performed with different doses and durations of these drugs.