Arşiv logosu
  • Türkçe
  • English
  • Giriş
    Yeni kullanıcı mısınız? Kayıt için tıklayın. Şifrenizi mi unuttunuz?
Arşiv logosu
  • Koleksiyonlar
  • Sistem İçeriği
  • Analiz
  • Talep/Soru
  • Türkçe
  • English
  • Giriş
    Yeni kullanıcı mısınız? Kayıt için tıklayın. Şifrenizi mi unuttunuz?
  1. Ana Sayfa
  2. Yazara Göre Listele

Yazar "Çakmak, Zeynep Aytül" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
  • Yükleniyor...
    Küçük Resim
    Öğe
    Kırıkkale’de Akraba Evlilikleri Sıklığının, Buna Etki Eden Parametrelerin Ve Kalıtsal Hastalıklara Olan Etkisinin Saptanması
    (2018) Erdem, Solmaz; Çakmak, Zeynep Aytül; Saygun, Meral; Kocakap, Derya Beyza Sayın; Bekmez, Sibel Alyılmaz; Arıkan, Funda Bulut
    AMAÇ: Türkiye yaklaşık 80 milyon nüfusa sahip olup, nüfusgençlerden oluşmaktadır ve doğum hızı orta yüksektir.Yapılan çalışmalara göre 2. kuzen gibi yakın akrabalararasındaki evlilikler ortalama %20 civarında iken bu oranbölgeler arasında %3 ile %40 arasında değişmektedir.Akraba evliliklerini yerel ve bölgesel düzeyde etkileyenfaktörler sosyal, kültürel ve ekonomik değişkenlerdir. Buçalışmada, bir orta Anadolu şehri olan Kırıkkale’deakraba evliliklerinin oranı, tipleri, evlilik yaşı ve eğitimdüzeyi ile ilişkisi ve tıbbi sonuçları incelenmiştir.GEREÇ VE YÖNTEM: Şehrin farklı sosyo-ekonomikbölgelerini temsil edecek şekilde 5 mahalle belirlendi.1000 aileye anket formları verilip doldurmaları istendi.691 hanede anne ya da baba ile yapılan görüşmelerdeevlilik yaşı, eğitim düzeyleri, aile üyelerinin sağlık bilgilerisorgulandı.BULGULAR: Kırıkkale’de akraba evlilik oranı %20.4 olarakbulundu. Bunların içinde %48.9 gibi yüksek bir oranda1. kuzenler arasındaki evlilikler tespit edildi. Akrabaevlilikleri ile evlilik yaşı, eğitim düzeyleri arasında terskorelasyon izlendi. Örneklemimizde kalıtsal hastalıkolgusuyla karşılaşılmadı.SONUÇ: Kırıkkale’de akraba evlilikleri oranı yüksektir. Bubağlamda, ülkemizde akraba evliliklerini önlemek içinulusal politikalar geliştirilmelidir.
  • Yükleniyor...
    Küçük Resim
    Öğe
    The prevalance of enuresis nocturna among 6-10 year-old primary school children in Kırıkkale
    (Logos Medical Publishing, 2011) Soyer, Tutku ; Boybeyi, Özlem; Aslan, Mustafa Kemal; Durmuş, Gül; Çakmak, Zeynep Aytül; Ensari, Cüneyt
    Objective: A cross-sectional study was performed to evaluate the prevalence of enuresis nocturna (EN) among 6-10 year-old primary school children in Kırıkkale. Material and Method: Children (n:1500) aged between 6-10 years were included in the study. Questionnaires were answered by the parents to evaluate the demographic and voiding characteristics, time of toilet training, dysfunctional voiding (DV) symptoms, prevalence of EN, methods and results of EN treatment. DV score (DVS) validated for Turkish children were surveyed and scores greater than 8.5 were considered significant. Results: Children (n:1372) who completed the questionnaire were included in the study. The mean age of students was 8.27 years (M: F: 707:659). EN was noted in 11.4 % (n:157, group 1) of children. EN history was noted in 37.5 % (n:515, group 2) of children, and 51.1 % (n:700, group 3) of them had never EN. Toilet training was completed after 5 years of age in 5.2 % of the students with EN and 1.3 % of the children without EN (p<0.05). The mean DVS was 8.8 (1-28), 3 (1-16) and 2 (1-16) in Groups 1,2, and 3, respectively. DVSs greater than 8.5 were noted in 45.2 %, 4.5 % and 1.6 % in these 2 groups (p<0.05), respectively. In Group 2, 42.9 % EN cases were cured spontaneously whereas 57.1 % of them were cured with treatment. Supportive treatment was recommended for 80.2 % of the children, while 19.1 % of the children had medical treatment. Desmopressin (30 %), oxybutinin (26.6 %) and imipramine (20 %) were used in 3.82 % of the children. The 24.4 % of the parents found supportive treatment effective. Parents found medical and alarm treatment effective in 20 % and 16.6 % of the cases, respectively. Conclusion: The prevalence of enuresis was 11.4 % among 6-10 year-old primary school children in our province. DV symptoms were more frequent in children with EN. Nearly half of the children with EN had been never consulted to a physician. No standard mode of follow-up and treatment was noted for these children. © 2011 Logos Medical Publishing. All right reserved.

| Kırıkkale Üniversitesi | Kütüphane | Rehber | OAI-PMH |

Bu site Creative Commons Alıntı-Gayri Ticari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile korunmaktadır.


Kırıkkale Üniversitesi, Kırıkkale, TÜRKİYE
İçerikte herhangi bir hata görürseniz lütfen bize bildirin

DSpace 7.6.1, Powered by İdeal DSpace

DSpace yazılımı telif hakkı © 2002-2025 LYRASIS

  • Çerez Ayarları
  • Gizlilik Politikası
  • Son Kullanıcı Sözleşmesi
  • Geri Bildirim