Yazar "Alkan, Metin" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 10 / 10
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Assessment of the Effects of Levosimendan and Nigella Sativa on Myocardial Ischemia Reperfusion Injury in Rats(Gazi Univ, Fac Med, 2018) Ozer, Abdullah; Kilic, Yigit; Sezen, Saban Cem; Kucuk, Aysegul; Mardin, Baris; Alkan, Metin; Oktar, LeventObjective: Ischemia-reperfusion injury is a chain of events put in place by tissue ischemia. Reperfusion following the damage of cell causes an active inflammatory response. In our research we tried to evaluate the protective effect of Levosimendan and Nigella Sativa on myocardial ischemia-reperfusion injury in rats. Methods: We included twenty-four Wistar albino rats in our research. The rats were randomly divided into four experimental groups. The coronary arteries of rats in Group C (control group) were not occluded or reperfused. Left anterior descending coronary artery was ligated for 30 min to perform myocardial IR and then reperfused for 2 h in the IR (IR), IR-Levosimendan (24 mu g/kg) (IRL) and IR-Nigella Sativa (0.2 mL/kg) (IRNS) group. Results: Inflammation findings were significantly higher in the IR group compared with the C, IR-NS, and IR-L groups (p=0.001, p=0.019, p=0.019, respectively). Compared with the C, IR-NS, and IR-L groups, the microscopic myocardial disorganization was significantly higher among the IR group (p<0.0001, p=0.007, p=0.001, respectively). The light microscopic myocardial tissue interstitial fibrosis levels were significantly higher in the IR group than in the C, IR-NS, and IR-L groups (p<0.0001, p=0.044, p=0.003, respectively). Conclusion: Levosimendan and NS administration at the beginning of myocardial ischemia can provide varying degrees of protection against negative effects of variations in light microscopic inflammation findings, myocardial disorganization degrees and myocardial tissue interstitial fibrosis levels.Öğe Assessment of the effects of levosimendan and thymoquinone on lung injury after myocardial ischemia reperfusion in rats(Dove Medical Press Ltd, 2018) Sezen, Saban Cem; Kucuk, Aysegul; Ozer, Abdullah; Kilic, Yigit; Mardin, Baris; Alkan, Metin; Tosun, MuratAim: The aim of this study was to investigate the effects of levosimendan and thymoquinone (TQ) on lung injury after myocardial ischemia/reperfusion (I/R). Materials and methods: Twenty-four Wistar albino rats were included in the study. The animals were randomly assigned to 1 of 4 experimental groups. In Group C (control group), left anterior descending artery was not occluded or reperfused. Myocardial I/R was induced by ligation of the left anterior descending artery for 30 min, followed by 2 h of reperfusion in the I/R, I/R-levosimendan (24 mu g/kg) (IRL) group, and I/R-thymoquinone (0.2 mL/kg) (IRTQ) group. Tissue samples taken from the lungs of rats were histochemically stained with H&E and immunohistochemically stained with p53, Bcl 2, Bax, and caspase 3 primer antibodies. Results: Increased expression of p53 and Bax was observed (4+), especially in the I/R group. In IRTQ and IRL groups, expression was also observed at various locations (2+, 3+). H&E staining revealed that that the lungs were severely damaged and the walls of the alveoli were too thick, the number of areas examined was increased during the evaluation. Caspase 3 expression was observed to be at an (1+, 2+) intensity that was usually weak and diffuse in multiple areas. Bcl 2 was not found to be expressed in any of the tissues. H&E staining revealed that that the lungs were severely damaged in the I/R group, with the walls of the channels and alveoli thickened and edematous, and also an intense inflammatory cell migration was observed. Immunohistochemical staining was more prominent in inflammatory areas and structures around the terminal bronchioles. Conclusion: The findings in our study have shown that administration of levosimendan and TQ during I/R increases expression of caspase 3, p53, and Bax in lung tissue and has a protective effect on lung as distant organ. We suggest that findings of this study be elucidated with further large-scale clinical studies.Öğe Diyabetik Ratlarda Propofol ve C Vitamini Uygulamasının Karaciğer ve Böbrek Dokusu Üzerindeki Etkisinin Araştırılması(2015) Arslan, Mustafa; Bilge, Mustafa; Sezen, Şaban Cem; Öztürk, Levent; Işık, Berrin; Çomu, Faruk Metin; Alkan, MetinAmaç: Diyabet komplikasyonları ile lipid peroksidasyonu arasında yakın ilişki olduğu bilinmektedir. Diyabetik ratlarda propofol farmako-dinamisi ve farmako-kinetiğinin değiştiği gösterilmiştir. Bu çalışmada diyabetik ratlarda propofol ve C vitaminin karaciğer ve böbrek dokusuna etkisini araştırmayı amaçladık. Yöntemler: Çalışmada 28 Wistar Albino sıçan kullanıldı. Hayvanlar randomize olarak 4 gruba ayrıldı. Kontrol (K) grubuna sadece intraperitoneal salin verildi. Diyabet oluşturulacak 3 gruptaki hayvanlara ise tek doz streptozotosin verilerek (60 mg/kg) deneysel diyabet oluşturuldu. Diyabet-propofol grubu (DP) için hayvanlara intarperitoneal olarak 150 mg/kg propofol verildi. Diyabet-propofol ve C vitamini (DP+Vit C) verilen gruptaki hayvanlara 150 mg/kg propofol verilmeden 30 dakika önce 100 mg/kg C vitamini verildi. Diyabet Kontrol (DK) grubuna ise diyabet oluşturulduktan sonra sadece intraperitoneal salin verildi. İlaç uygulamadan sonra hayvanlar sakrifiye edilerek karaciğer ve böbrek doku preperatları histolojik ve biyokimyasal değerlendirme için hazırlandı. Antioksidan enzimler süperoksit dismutaz (SOD), katalaz (CAT), glutatyon peroksidaz (GST) aktiviteleri ve malondialdehid (MDA) konsantrasyonları karaciğer ve böbrek dokusunda ölçüldü. Bulgular: Karaciğer MDA düzeyleri; Diyabet kontrol (DK) grubunda DP, DP+Vit C ve K gruplarına göre yüksek bulundu (p=0.024, p=0.008, p=0.016). Kontrol grubu ve DP+ Vit C grubunda karaciğer SOD aktivitesi DK grubundan anlamlı olarak daha düşük bulundu (p=0.011, p=0.038). Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında DP+ Vit C grubundaki karaciğer GST aktivitesi daha düşük olarak bulundu (p = 0.011). Karaciğer CAT aktivitesi açısından gruplar arasında anlamlı fark bulunamadı. DK grubundaki böbrek MDA düzeyleri DP+ Vit C ve K grubuna göre daha yüksek olarak bulundu (p=0.016, p=0.010). DK grubundaki böbrek SOD aktivitesi diğer üç gruba göre daha düşük bulundu (p=0.028, p=0.019, p=0.009). Böbrek dokusunda bakılan GST ve CAT aktiviteleri açısından gruplar arasında anlamlı fark bulunamadı. DP grubundaki histopatolojik hasarlanma düzeyi kontrol grubundan anlamlı olarak yüksek bulundu. Sonuç: Diyabet kliniğinde lipid peroksidasyonu artmakta ve antioksidan aktivite azalmaktadır. Bununla birlikte C vitamini uygulaması bu durumdaki lipid peroksidasyonunu azaltırken antioksidan aktiviteyi de artırmaktadır. Çalışmamızın sonuçlarının diğer deneysel çalışmalarla desteklenmesi gerekmektedirÖğe Efect of Levosimendan and Nigella Sativa on Erythrocyte Deformability During Myocardial Ischaemia-Reperfusion Injury in Rats(Wiley, 2017) Ozer, Abdullah; Comu, Faruk Metin; Kucuk, Aysegul; Kilic, Yigit; Mardin, Baris; Alkan, Metin; Arslan, Mustafa…Öğe The effect of dexmedetomidine on myocardial ischemia reperfusion injury in streptozotocin induced diabetic rats(Anaesthesia Pain & Intensive Care, 2015) Arslan, Mustafa; Poyraz, Fatih; Kiraz, Hasan Ali; Alkan, Metin; Kip, Gülay; Erdem, Özlem; Çomu, Faruk MetinObjective: Ischemia/reperfusion (I/R) injury is an important cause of myocardial damage by means of oxidative, inflammatory, and apoptotic mechanisms. The aim of the present study was to examine the potential cardio-protective effects of dexmedetomidine in a diabetic rat model of myocardial I/R injury. Methodology: A total of 18 streptozotocin (55 mg/kg) induced diabetic Wistar Albino rats were randomly divided into three equal groups as follows: the diabetic I/R group (DIR) in which myocardial I/R was induced by ligating the left anterior descending (LAD) coronary artery for 30 min, followed by 2 hours of reperfusion following left thoracotomy, the diabetic I/R dexmedetomidine group (DIRD) which were given 100 mu g/kg dexmedetomidine intraperitoneally 30 min before I/R induction by the same method and the diabetic control group (DC) which underwent sham operations without tightening of the coronary sutures. As a control group (C), 6 healthy age-matched Wistar Albino rats underwent sham operations similar to DC group. After the operation the rats were sacrificied and the myocardial tissues were histopathologically examined. Results: Microscopic myonecrosis findings were significantly different among groups (p= 0.008). Myonecrosis findings were significantly higher in DIR compared to C, DC and DIRD groups (p= 0.001, p=0.007 and p=0.037 respectively). Similarly microscopic inflammatory cell infiltration degrees showed significant differences among groups (p<0.0001). Compared to C, DC and DIRD groups, the microscopic inflammatory cell infiltration was significantly higher among DIR group (p<0.0001, p<0.0001 and p=0.009 respectively). Also myocardial tissue edema was significantly different among groups (p=0.002). The microscopic myocardial tissue edema levels were significantly higher in DIR group than C and DIRD groups (p<0.0001 and p=0.022 respectively). Tissue edema was also more prominent in DC compared to C group (p=0.022) Conclusion: Taken together our data indicate that dexmedetomidine may be helpful in reducing myocardial necrosis, myocardial inflammation and myocardial tissue edema resulting from ischemia/reperfusion injury.Öğe Effect of Levosimendan and Nigella Sativa on Erythrocyte Deformability During Myocardial Ischaemia-Reperfusion Injury in Rats(2018) Özer, Abdullah; Çomu, Faruk Metin; Küçük, Ayşegül; Kılıç, Yiğit; Mardin, Barış; Alkan, Metin; Oktar, Gürsel LeventAmaç: İskemi-reperfüzyon (İR) hasarı, doku iskemisi sonucu gerçekleşen bir olaylar zinciridir. Hücresel hasarı takiben reperfüzyon, aktif bir inflamatuar yanıta neden olur. Eritrosit deformabilitesi ve plazma viskozitesi doku ve organ perfüzyonunda kritik bir rol oynar. Bu çalışmada, ratlarda miyokardiyal İR hasarı sırasında levosimendan ve nigella sativa'nın eritrosit deformabilitesi üzerine etkisini araştırmayı amaçladık. Yöntem: Yirmi dört adet Wistar albino rat çalışmaya dahil edildi. Hayvanlar rastgele dört deney grubuna ayrıldı. Grup K'daki (kontrol grubu) ratların koroner arterlerine oklüzyon veya reperfüzyon yapılmadı. Miyokardiyal İR, sol ön inen koroner arterin 30 dakika süreyle bağlanması, ardından İR (İR), İR-levosimendan (24 µg/kg) (İRL) ve İR-nigella sativa (0.2 mL/kg) (İRNS) gruplarında 2 saat reperfüzyon ile gerçekleştirildi. Deformabiliteyi ölçmek için% 5 htc içeren bir PBS tampon çözeltisi ile oluşturulan eritrosit süspansiyonları kullanıldı. Bulgular: Sonuç olarak, kontrol grubuna kıyasla İR, eritrosit deformabilitesinin bir belirteci olan nispi direnci artırdı (p<0.05). Gruplar arasında ANOVA testi ile yapılan karşılaştırmalara göre anlamlı fark vardı (p<0.0001). Bonferroni testi ile yapılan düzeltmelerden sonra elde edilen sonuçlar şu şekildedir: İRL ve İRNS gruplarının karşılaştırmaları benzer sonuçlar vermiştir (p=0.764). İR grubunun değerleri kontrol, İRNS ve İRL gruplarından anlamlı derecede yüksekti (sırasıyla p<0.0001, p=0.001, p=0.003). Sonuç: İskemi reperfüzyon hasarı olan ratlarda eritrosit deformabilitesi azaldı. Bu yaralanma mikrodolaşımda daha fazla sorun yaratabilir. Levosimendan ve nigella sativa, bu tip yaralanmaların olumsuz etkilerini azaltmada yararlı olabilirÖğe The effect of levosinnendan on myocardial ischemia reperfusion injury in streptozotocin-induced diabetic rats(Co-Action Publishing, 2015) Kiraz, Hasan Ali; Poyraz, Fatih; Kip, Gulay; Erdem, Ozlem; Alkan, Metin; Arslan, Mustafa; Comu, Faruk MetinObjective: Ischemia/reperfusion (I/R) injury is an important cause of myocardial damage by means of oxidative, inflammatory, and apoptotic mechanisms. The aim of the present study was to examine the potential cardio protective effects of levosimendan in a diabetic rat model of myocardial I/R injury. Methods: A total of 18 streptozotocin-induced diabetic Wistar Albino rats (55 mg/kg) were randomly divided into three equal groups as follows: the diabetic I/R group (DIR) in which myocardial I/R was induced following left thoracotomy, by ligating the left anterior descending coronary artery for 60 min, followed by 2 h of reperfusion; the diabetic I/R levosimendan group (DIRL), which underwent I/R by the same method while taking levosimendan intraperitoneal 12 mu g kg(-1); and the diabetic control group (DC) which underwent sham operations without tightening of the coronary sutures. As a control group (C), six healthy age-matched Wistar Albino rats underwent sham operations similar to the DC group. Two hours after the operation, the rats were sacrificed and the myocardial tissue samples were examined by light microscopy for evidence of myonecrosis and inflammatory cell infiltration. Results: Myonecrosis findings were significantly different among groups (p = 0.008). Myonecrosis was more pronounced in the DIR group compared with the C, DC, and DIRL groups (p = 0.001, p = 0.007 and p = 0.037, respectively). Similarly, the degree of inflammatory cell infiltration showed significant difference among groups (p < 0.0001). Compared with C, DC, and DIRL groups, the inflammatory cell infiltration was significantly higher among the DIR group (p < 0.0001, p < 0.0001, and p = 0.020, respectively). Also, myocardial tissue edema was significantly different among groups (p = 0.006). The light microscopic myocardial tissue edema levels were significantly higher in the DIR group than the C, DC, and DIRL groups (p = 0.001, p = 0.037, and p = 0.014, respectively). Conclusion: Taken together, our data indicate that levosimendan may be helpful in reducing myocardial necrosis, myocardial inflammation, and myocardial tissue edema resulting from ischemia reperfusion injury.Öğe Effect of Low and High Dose Sugammadex on Erythrocyte Deformability in Streptozotocin- Induced Diabetic Rats(2015) Kiraz, Hasan Ali; Turgut, Hüseyin Cihad; Kartal, Seyfi; Çomu, Faruk Metin; Kip, Gülay; Alkan, Metin; Aydın, Muhammed EnesAmaç: Eritrosit deformabilitesi eritrosit membranının özel yapısı ile ilgili bir fonksiyon olup, hücrenin dağılmadan oksijen taşımasına olanak sağlar. Diyabette görülen bozulmuş eritrosit deformabilitesi eritrosit agregasyonu ve mikrovasküler düzeydeki dolaşım bozukluğunun etkenlerinden biridir. Bu çalışmada sıçanlarda streptozosinle indüklenen diyabette yüksek ve düşük doz sugammadeksin eritrosit deformabilitesi üzerindeki etkisini araştırmayı amaçladık. Yöntemler: Ağırlıkları 225-300 gram arasında değişen 24 erkek Wistar albino sıçan rasgele 4 gruba ayrıldı. Grup K (kontrol; n=6), Grup DK (diyabet kontrol; n=6), Grup DR-16S (diyabet-rokuronyum-16mg sugamadeks; n=6) ve Grup DR96S (diyabet- rokuronyum-96mg sugammadeks; n=6). Kontrol ve diyabet gruplarındaki sıçanlara aynı hacimde %0.9 NaCl verildi. Diyabet oluşturmak için tek intraperitoneal enjeksiyonla 55 mg.kg-1 streptozosin (Sigma Chemical, St. Louis, MO, USA) uygulandı. Hayvanlar 30 gün süre ile izlendi ve takip süresinin sonunda kan örneklerinden eritrosit deformabilitesi ölçümü yapıldı. Bulgular: Kontrol grubundaki serum glukoz düzeyi DK, DR-16S ve DR-96S gruplarındakilerden anlamlı olarak düşük bulundu (p<0.0001). Diyabet oluşturulan sıçanlarda deformabilite indeksi anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p<0.0001). Eritrosit deformabilitesi DR-96S grubunda Kontrol ve DK gruplarındakinden anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0.0001 ve p=0.028). Sonuç: Bu çalışmada diyabetik sıçanlarda düşük doz sugammadeksin güvenli olduğunu gösterdik. Çalışmamazın sonuçları sugammadeksin eritrosit deformabilitesi ve mikro/makrosirkülasyon üzerindeki etkilerini araştıracak insan ve hayvan çalışmaları için yol gösterici olabilirÖğe The Effects of HES 130/0.4 Application on Erythrocyte Deformability in Ureteral Obstructed Rats(2018) Güneş, Işın; Küçük, Ayşegül; Çomu, Faruk Metin; Şıvgın, Volkan; Alkan, Metin; Arslan, Mustafa; Ünal, YusufAmaç: Plazma genişleticilerinin uygulanması, önemli cerrahi, hemorajik şok ve travmayı içeren çeşitli klinik koşullardaki kritik hastaları yönetmek için çok önemlidir. Bununla birlikte, hidroksietil nişastanın (HES) eritrosit agregasyonu üzerindeki etkileri tartışmalıdır. Bu nedenle, deneysel tek taraflı üreteral tıkanıklık ile oluşturulan böbrek yetmezliğinde HES 130/0.4'ün eritrosit deformabilitesi üzerindeki etkilerini araştırmayı amaçladık. Yöntem: Toplam 24 rat kontrol, HES 130/0.4, Üreter Obstrüksiyon (ÜO) ve ÜOHES 130/0.4 olmak üzere dört gruba ayrıldı. Üreteral tıkanıklık gruplarına ketamin anestezisi altında düşük abdominal insizyon yapıldı. Sağ üreterin distaline ulaşıldıktan sonra 2.0 mersilen ile bağlandı, daha sonra geç dönemde böbrek yetmezliği için 3 hafta bekledi. 20 mL.kg-1 HES 130/0.4 (Voluven), HES 130/0.4 ve ÜO-HES 130/0.4 grubuna intravenöz olarak verildi. 24 saat sonra ratlar sakrifiye edildi. Deformabilite ölçümleri bir fosfat tamponlu salin (PBS) tamponu içinde% 5 hematokrit kullanılarak gerçekleştirildi. Bulgular: Her grupta rölatif rezistans kontrol grubuna göre arttı (p<0.0001). Her grupta eritrosit deformabilite indeksi kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulundu (Grup K-Grup HES, p=0.023, Grup K-Grup ÜO, p<0.0001, Grup K-Grup ÜO-HES, p<0.0001) . ÜO-HES grubunda HES grubuna kıyasla eritrosit deformabilite indeksi önemli derecede arttı (p=0.031, p=0.021, sırasıyla). HES 130/0.4 uygulaması ile üreteral obstrüksiyon yapılmış sıçanlarda eritrosit deformabilitesinde herhangi bir değişiklik olmadığı belirlendi (p = 0.785). Sonuç: HES 130/0.4 kullanımı, üreteral obstrüksiyonu yapılan sıçanlarda eritrosit deformabilitesi üzerinde olumsuz bir etkiye sahip değildir. HES 130/0.4 kullanırken bu endikasyonların doğru kullanılması gerektiğini düşünüyoruzÖğe Effects of hydroxyethyl starch 130/0.4 on the kidney tissue of rats with ureteral obstruction(Dove Medical Press Ltd, 2018) Gunes, Isin; Sungu, Nuran; Kilicarslan, Aydan; Sivgin, Volkan; Alkan, Metin; Kucuk, Aysegul; Arslan, MustafaObjective: This study was conducted since the effects of colloid solutions on the renal system remain controversial and need to be adequately studied in animals. We aimed to evaluate the effects of hydroxyethyl starch (Voluven) on the kidney tissue of rats with late renal failure due to ureteral obstruction. Materials and methods: Rats were divided into four groups: Group C, control; Group HES, hydroxyethyl starch solution (HES) 130/0.4 (Voluven (R)); Group UUO, unilateral ureteral obstruction (UUO); and Group UUO-HES, UUO-HES 130/0.4 (Voluven (R)). In the groups with ureteral obstruction, the distal part of the right ureter was accessed and sutured through a lower abdominal incision under ketamine anesthesia. Any signs of late-stage renal failure were evaluated after three weeks. Rats in the HES group and the renal failure-HES group were administered with HES 130/0.4 as a single intravenous dose of 20 mL/kg. After a follow-up of 24 hours, intra-abdominal blood sample was collected, and the rats were sacrificed. Biochemical and histopathological parameters were then evaluated. Results: Ureteral obstruction significantly increased urea and creatinine levels. In addition, when the UUO-HES and HES groups were compared, the administration of HES increased urea and creatinine levels in the UUO-HES group. Nitric oxide enzyme activity and malondialdehyde levels have significantly increased in the UUO groups. In addition, HES significantly increased nitric oxide activity and malondialdehyde levels in the UUO-HES group, in comparison with the LIES group. The activity of caspases 3 and 8 was significantly increased in the UUO groups. In addition, HES significantly increased the activity of caspases 3 and 8 in the UUO-HES group, in comparison with the HES group. Light microscopy revealed significant changes in the UUO groups, especially in the obstructed kidneys. Conclusion: If indicated, HES should be used with caution in cases of UUO, but not in the cases of bilateral ureteral obstruction. Other aspects of these findings, including the clinical significance and practical applications, merit further experimental and clinical investigation.
