Yazar "Altuncu, Damla" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • [ X ]
    Öğe
    Post-İnsan, Ergonomi ve Tasarım: Yok-Yerde Tasarımın İmkânı Üzerine Bir Değerlendirme
    (Kırıkkale Üniversitesi, 2023) Altuncu, Damla
    ‘Merkezsizleşme’ düşüncesi, modernitenin insanı merkeze alan antroposantrizm anlayışına karşın, 20. yy’da ortaya çıkan post- modernizmin bir ürünüdür. Ergonomik tasarım ölçütleri, post-modern tasarımlarda ‘kullanılamaz’ hale gelmişlerdir. Çalışmada insandan bağımsız olan ‘üst-modernite’ ürünü yok-yer (non-lieu) tasarımları, kamusal alanda post-insan ve yeni mekân konusu özelinde tartışılmıştır. Bu ilişki, örnek bir mekân üzerinden araştırılmıştır. ‘Yok-yerlerde, post-insan anlayışının gelişmesiyle kamusal alanda ergonomik ilkeler işlevsiz hale gelir’ araştırmanın hipotezidir. Çalışmada, merkez-merkezsizleşme kavramları, post-insan, tasarım ve ergonomi konuları diyalektik bir yaklaşımla tartışılmıştır. Araştırma, bir mekânın ergonomik özelliklerini sosyolojik yapıyla ilişkilendirip tartışması nedeniyle açıklayıcıdır. Araştırmanın kapsamı, yok-yerleri temsilen ‘The Terminal’ (Terminal) filmindeki mekân ve mobilya görselleriyle sınırlandırılmıştır. Araştırmanın yöntemi, nitel araştırma için uygun olan dokümana dayalı içerik analizidir. Çalışmanın metodolojisi iki aşamalıdır. Birinci aşamada mevcut kavramlar incelenerek konuyla ilgili tanımlamalar karşılaştırılmıştır. İkinci aşamada ise filmde yer alan mekân ve mobilyalara ait görseller incelenmiştir. Sonuç olarak yok-yerde ergonomik ilkeler dahilinde insan ölçeğini merkeze alan mimari uygulamaların sınırlı olduğu ancak ‘yer kurmak’ amacındaki kullanıcıların, halen mevcut mekânı dönüştürme potansiyeline sahip oldukları belirlenmiştir.
  • [ X ]
    Öğe
    Sosyo-Mekânsal Ayrımcılık: Dışlayıcı Mimarlık-Örtük Yaşçılık İlişkisi
    (Kırıkkale Üniversitesi, 2023) Altuncu, Damla
    Bir ayrımcılık türü olarak yaşçılık, 21. yy’da kamusal mekanların tasarımında etkili olan neo-liberal politikalara bağlı olarak yaygınlaşan ‘dışlayıcı mimarlık’ yaklaşımıyla ilişkili sosyo-mekânsal bir sorundur. Bu bakımdan çalışma, kamusal mekânda ergonomik ilkeler özelinde sosyo-mekânsal ayrımcılık anlayışını, dışlayıcı mimarlık ve örtük yaşçılık ekseninde güncel kamusal mimari mekân organizasyonları üzerinden tartışmaktadır. Araştırmanın hipotezi, kamusal alanda dışlayıcı mimarlık uygulamalarının evsizler gibi norm dışı aktörler yanında, yaş almış bireyler için de bir ayrımcılık sorunu olduğudur. Araştırmanın kapsamı, farklı dijital veri tabanları üzerinden elde edilen çeşitli kamusal alanlara ait mekân ve mobilya görselleriyle sınırlandırılmıştır. Sosyo-kültürel ve ekonomik özellikler kapsam dışında bırakılmıştır. Çalışmada araştırma yöntemi olarak, mevcut durumun gözden geçirilmesi için nicel araştırma yöntemlerinden tarama modeli tercih edilmiştir. Betimleyici çalışmanın araştırma evrenini oluşturmak için tercih edilen genel tarama modelinde iki aşamalı metodoloji uygulanmıştır. Birinci aşamada konuya içkin kavramlara ait tanımlamalar netleştirilmiştir. İkinci aşamada ise mevcut kamusal mekân ve mobilya uygulamalarına ait görseller, teorik altyapıya uygun biçimde içerik analizi yöntemiyle değerlendirilmiştir. Sonuç olarak; kamusal alanda dışlayıcı mimarlık uygulamalarının henüz sınırlı olduğu ancak uygulamaların yaygınlaşma potansiyeline sahip olduğu belirlenmiştir.