Yazar "Başar, Hülya" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 13 / 13
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Comparison of hemodynamic effects with thoracic electrical bioimpedance monitoring in desfiumne anaesthesia applied with low and high flow(2007) Kaymak, Çetin; Başar, Hülya; Tekin, Özlem; Sert, Özgür; Apan, AlparslanBackground and Goal of Study: After the removal of exhaled CO2, rebrcathing of 50% or more of exhaled gases is possible during low flow anaesthesia. The purpose of this study is to compare the thoracic electrical bioimpedancc (TEB) method for hcmodynamic monitoring under low flow and high flow desfluranc anaesthesia. Material and Methods: After Institutional Ethics Committee approval, 40 ASA I-II patients scheduled for elective surgery were included into the study. For all patients, anaesthesia was induced with 1.5 ?g kg-1 fentanyl and 5-7 mg kg-1 thiopcnthal. The trachea was intubated after 0,1 mg kg-1 vecuronium, Patients were randomly divided into two groups to receive low flow (1 L min-1 50% N2O+O2) in group I or high flow (4 L min-1 50% N2O+O2) in group II with 4-6%. Ejection fractions (EF), end-diastolic indexes (EDI), cardiac indexes (CI), stroke indexes (SI) were monitored and recorded with noninvasivc TEB for basal, induction, intubations and 15 min. intervals. The level of anaesthesia was adjusted by the concentration of dnsflurane to achieve a target BIS in the range of 40-60. Postoperative Aldrete Recovery Score (ARS) was recorded. Student-t test and repeated measures of variance were used to statistical analysis. p<0.05 was accepted statistiealy significant. Results: The concentrations of end-tidal desfluranc in group II were significantly higher than group I at the 45 th and 60th minutes (p<0,05). The EDI at 45 th and 60th minutes in group I were significantly higher than group II (p<0.05). The values of CI, SVI and EF were similar in group I and II. The ARS at 5th and 10th minutes were significantly higher in group I. Conclusion: We concluded that low flow or high flow anaesthesia technique by desfluranc has similar hemodynamic effects by using TEB method.Öğe Düşük akım ve yüksek akımla uygulanan desfluran anestezisinde hemodinamik etkilerin torasik elektriksel biyoempedans monitorizasyon ile karşılaştırılması(2007) Kaymak, Çetin; Başar, Hülya; Tekin, Özlem; Sert, Özgür; Apan, AlpaslanAmaç: Expiratuar CO2 uzaklaştırıldıktan sonra ekspire edilen gazın % 50 veya daha fazlasının yeniden solutulması düşük akımlı anestezi ile mümkündür. Bu çalışmanın amacı, hemodinamik monitorizasyon amacıyla noninvaziv torasik elektriksel biyoempedans (TEB) metodu kullanılarak, düşük ve yüksek akımlı desfluran anestezisinin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Hastane etik kurul onayı alındıktan sonra, ASA I-II sınıfındaki elektif cerrahi planlanan 40 olgu dahil edildi. Tüm hastaların anestezi indüksiyonu 5-7 mg kg-1 tiopental ve 1,5 µg kg-1 fentanil ile yapıldı. 0.1 mg kg-1 veküronyum iv ardından trakeal entübasyon gerçekleştirildi. Hastalar, % 4-6 desfluran anestezisi altında düşük akım (Grup I, 1 L dk-1 % 50 N2OO2) ve yüksek akım (Grup II, 4 L dk-1 % 50 N2OO2) olmak üzere randomize edilerek iki gruba ayrıldı. Noninvaziv TEB kullanılarak ejeksiyon fraksiyonu (EF), end-diastolik indeks (EDI), kardiyak indeks (CI) ve strok volüm indeks (SVI) bazal, indüksiyon, entübasyon ve 15 dk. aralıklarla kaydedildi. Anestezinin derinliği, BIS değerleri 40-60 arasında hedeflenerek şekilde, desfluran konsantrasyonlarıyla ayarlandı. Postoperatif dönemde Aldrete Derlenme Skoru (ARS) kaydedildi. İstatistiksel analiz için student-t testi ve tekrarlayan ölçümlerde varyans analizi kullanıldı. p0.05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: End-tidal desfluran konsantrasyonları, Grup II'de, 45. ve 60. dk. değerlerinde, Grup I'e göre anlamlı olarak yüksekti (p0.05). Grup I'deki 45. ve 60. dk. EDI, Grup II'ye göre anlamlı olarak yüksekti (p0.05). CI, SVI ve EF değerleri, her iki grup arasında benzer bulundu. Grup I'de 5. ve 10. dakikalardaki ARS anlamlı olarak yüksekti. Sonuç: Desfluran ile düşük ve yüksek akımlı anestezi tekniğinde, TEB metodu kullanılarak benzer hemodinamik etkiler olduğu sonucuna vardık.Öğe The effects of perioperative low- moderate doses of dexmedetomidine infusion on hemodynamic and neuroendocrine parameters(2008) Kaymak, Çetin; Başar, Hülya; Doğancı, Nur; Sert, Özgür; Apan, AlpaslanAmaç: Bu çalışmanın amacı elektif transuretral cerrahi yapılan hastalarda, orta ve düşük doz dexmedetomidin infüzyonunun, hemodinamik ve nöroendokrin parametrelere olan etkisinin incelenmesidir. Yöntem ve Gereç: Randomize olarak 50 hasta, anestezi indüksiyonundan 10 dakika önce 0.45 (Grup 1) veya 0.6 ug/kg/saat (Grup 2) dexmedetomidin infüzyonu aldılar. Kalp hızı, kan basıncı, end-tidal CO2, oksijen satürasyonu, ve noninvaziv kardiyak output parametreleri monitorize edildi. Ölçümler, bazal (I), dexmedetomidin infüzyonu sonrası (II), tiyopental sonrası (III), entübasyon sonrası (IV) ve desfluran anestezi uygulaması boyunca her 10 dakikada bir gerçekleştirildi. Anestezi idamesi (2L dak"1, % 50 N2002), BİS değeri 40-60 olacak şekilde, % 4-6 desfluran kullanılarak sağlandı. Plazma adrenalin ve noradrenalin seviyelerinin belirlenmesi için venöz kan örnekleri, entübasyondan önce (I), intraoperatif dönemin 30. dakikasında (II) ve ekstübasyondan sonra (III) alındı. İstatistiksel analizde Chi- Square, Student-t test ve tekrarlı ölçümlerde varyans analizi kullanıldı. Bulgular: Her iki dexmedetomidin infüzyonu benzer hemodinamik değişiklikler oluşturdu. Kardiyovasküler ve nöroendokrin değereler ise, Grup 2'de; Grup l'den daha fazla baskılandı. Sonuç: Bu bulgularla, intraoperatif 0.45 ve 0.6 ug kg"1 saat"1 doz dexmedetomidin benzer hemodinamik yanıt oluşturmuştur. Kardiyovasküler ve nöroendokrin parametreler, orta doz dexmedetomidin ile daha fazla hastalanmaktadır.Öğe The evaluation of Qtc interval, Qtc dispersion, dysrhythmia and heart rate variability undergoing sevoflurane and desflurane anesthesia in laporoscopic surgery(2007) Kaymak, Çetin; Doğru, T.; Başar, HülyaIntroduction: The aim of the present study was to asses the effects of sevoflurane and desflurane as inhalational anaesthetics on heart rate variability, dysrhythmias, QT interval and QT dispersion in patients who will undergo laporoscopic cholecystectomy under general anaesthesia. Material and Methods: 34 patients who will undergo elective laparoscopic cholecystectomy are enrolled in the study. The patients were monitored with Holter device 15 minutes before the anaesthesia induction till 30 minutes in recovery room. Anaesthesia was induced using 4-7 mg kg-1 thiopental sodium, l ?g kg -1 fentanyl and 1 mg kg-1 vecuronium for muscle relaxation. Cases were randomized into 2 groups; Group 1 Sevoflurane, Croup 2 Desflurane. End tidal CO2, O2, N2O were monitorized and ventilation were maintained to Keep EtCO2 between 30-40 mmHg. Minimum, maximum, mean heart rates and heart rate variability parameters included low frequency (LF), high frequency (HF) values which are heart rate variability Parameters, LF/HF ratio, Global Sympathetic Index (GSI), R-R intervals were measured in preoperative, intraoperative periods and 2 nd, 10th and 30th minutes after extubation. Atrial and ventricular dysrhythmias (AES, VES) were determined. QT interval was corrected using Bazett's formula (QTc=QT?RR). QT dispersion was calculated by finding shortest and longest QT interval. Results: Assessing data from Holter Monitor maximum heart rates values were significantly higher in Desflurane group (p=0.049). LF/HF ratio, GSI values were higher in Desflurane group in perioperative period except in induction-extubation events. Maximum R-R intervals in Sovoflurane group in perioperative period were significantly higher. In desflurane group QT intervals were significantly longer and QT dispersion was significantly more frequent. Positive correlation between sympathetic tonus increase and YES was recognized in both groups. Conclusion: In this study sympathetic activation was frequently seen in desflurane group, Severe dysrhythmias did not occur in both groups. Although both desflurane and sevoflurane increased the rate of QT, the increased of QTc and QTd in desflurane anesthesia were significantly higher than sevoflurane anesthesia.Öğe An intraoperative unexpected respiratory problem in a patient with Apert syndrome(Edizioni Minerva Medica, 2007) Başar, Hülya; Büyükkoçak, Ünase; Kaymak, Çetin; Akpinar, S.; Sert, O.; Vargel, İbrahimWe present a case of a 5-year-old child who underwent four operations (three for syndactyly of the hands and one for craniofacial corrections). At the third hour of his craniofacial operation, his EtCO, started to increase and airway resistance was encountered during manual ventilation. The position of the head and neck was checked. An increase in secretion with oral and endotracheal aspiration and a decrease in saturation were observed. When breath sounds disappeared, the patient was reintubated orally. The nasal tube was obstructed with a mucolytic plug. There was no problem during the other operations. This case is presented since anaesthesiologists should be aware of the high incidence of respiratory complications in Apert syndrome.Öğe Laparoskopik kolesistektomi cerrahisinde sevofluran ve desfluran anestezisinin Qtc intervali, QT dispersiyonu, aritmi oluşumu ve kalp hızı değişkenliği üzerine etkisi(2007) Kaymak, Çetin; Doğru, Mehmet Tolga; Başar, HülyaAmaç: Bu çalışmada, laparoskopik kolesistektomi olgularında inhalasyon ajanı olarak kullanılan sevofluran ve desfluranın, kalp hızı değişkenliği, ritm bozukluğu QTc intervali ve QT dispersiyonu (QTd) üzerine olan etkilerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya elektif laparoskopik kolesistektomi planlanan 34 hasta alındı. Hastalara anestezi indüksiyonundan 15 dk. önce, peroperatif ve 30 dk.’lık derlenme süresince EKG kaydı için Holter cihazı ile monitörize edildi. Anestezi indüksiyonu 1 µg kg-1 fentanil, 4-7 mg kg-1 sodyum tiyopental ile ve kas gevşemesi 1 mg kg-1 vekuronyum ile sağlandı. Olgular, rasgele sevofluran (Grup I) ve desfluran (Grup II) olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Hastaların etCO2, O2, N2O değerleri monitörize edildi ve etCO2 basıncı 35-40 mmHg olacak şekilde dakika ventilasyonu uygulandı. Hastaların minimal-maksimal-ortalama kalp hızları, kalp hızı değişkenliği parametreleri olan düşük frekans (LF) ve yüksek frekans (HF) ölçümleri ile LF/HF oranı, Global sempatik indeks (GSİ), R-R süreleri, preoperatif, intraoperatif, ekstübasyon 2. dakika, ekstübasyon 10. dk. ve ekstübasyon 30. dk. dönemlerinde ölçüldü. Atrial (AES) ve ventriküler (VES) aritmiler belirlendi. QT interval ölçümü Bazett formülü kullanılarak düzeltildi (QTc QT?RR). QTd, en uzun ve en kısa QT intervali bulunarak hesaplandı. Bulgular: Holter incelemelerinde, maksimal kalp hızı desfluran grubunda anlamlı yüksekti (p0.049). LF/HF, GSİ değeri indüksiyon-entübasyon evresi dışında tüm peroperatif dönemde desfluran grubunda yüksek bulundu. Peroperatuar dönemde maksimal R-R intervali sevofluran grubunda anlamlı ölçüde yüksekti. Desfluran grubunda, QTc intervali anlamlı oranda daha uzun ve QTd'de anlamlı artmış bulundu. Gruplarda, sempatik tonus artışı ile VES miktarı arasında pozitif korelasyon saptandı. Sonuç: Çalışmamızda, desfluran anestezisi sırasında sempatik aktivasyon daha fazla görülmüş ve aritmi izlenmemiştir. Ek olarak, her iki inhalasyon ajanı da QT mesafesinde uzama oluşturmasına rağmen, desfluran anestezisi altında sevofluran anestezisine göre QTc ve QTd'de anlamlı olarak artış saptandı.Öğe Lidokain ile siyatik-femoral sinir blokajı sonrası santral sinir sistemi toksisitesi(2004) Özcan, Şaziye; Apan, Alpaslan; Büyükkoçak, Ünase; Başar, Hülya; Erdemoğlu, Ali KemalSağ ayak lateral malleolünde lezyonu nedeni ile opere olacak 48 yaşındaki kadın hastaya kombine siyatik-femoral sinir blokajı uygulandı. Bloktan 12 dakika sonra bilinç kaybı meydana geldi. Ancak vital parametrelerin stabil olması ve ilave komplikasyon görülmemesi nedeni ile operasyona izin verildi. Bloğun 95. dakikasında hasta ağrılı uyaranlara cevap vermeye başladı ve bloktan 135 dakika sonra bilinci tamamen geri döndü. Hastanın semptomları klasik santral sinir sistemi bulguları ile uyumlu olmamakla birlikte; göreceli olarak yüksek doz lidokain kullanılmış olması, aneminin varlığı, nöbet aktivitesi olarak değerlendirilen kas seğirmelerinin olması ve bu kas seğirmelerinin düşük doz midazolam ile ortadan kalkması lokal anestezik toksisitesini düşündürdü.Öğe Remifentanil ve fentanilin trakeal entübasyona bağlı hemodinamik yanıt üzerine etkilerinin karşılaştırılması(2003) Özcan, Şaziye; Başar, Hülya; Anbarcı, Özlem; Apan, Alpaslan; Büyükkoçak, Ünase; Çağlayan, OsmanGiriş: Laringoskopi ve trakeal entübasyonun sempato-adrenal yanıtı uyararak hemodinamik değişikliklere neden olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada anestezi indüksiyonunda kullanılan fentanil ve remifentanilin, trakeal entübasyona bağlı stres yanıt üzerine etkilerinin karşılaştırılması amaçlandı.Hastalar ve Yöntem: Çalışmaya Amerikan Anesteziyoloji Derneğine (ASA) göre ASA I-II grubu, elektif cerrahi girişim uygulanacak 40 hasta dahil edildi. Hastalara anestezi indüksiyonu tiopental ve vekuronyum ile yapıldı. Anestezi idamesi ise %50 N2O/O2 karışımında % 2 sevofluran ile sağlandı. Rastgele iki gruba ayrılan hastalara anestezi indüksiyonunda 1. gruba fentanil (1 µg/kg), 2. gruba remifentanil (1 µg/kg) uygulandı. Hastaların indüksiyondan önce, indüksiyondan 2 dak sonra, entübasyondan 1 ve 5 dak sonra kalp atım hızı (KAH), ortalama arter basıncı (OAB) takibi yapıldı. Aynı evrelerde kan glukoz, serum kortizol, prolaktin ve büyüme hormonu (GH) düzeyleri değerlendirildi. Bulgular: Remifentanil grubu ile karşılaştırıldığında, fentanil grubunda KAH da entübasyon sonrası 1. (p 0,038) ve 5. (p 0.012) dakikalardaki artış, ile OAB da entübasyon sonrası 1. dakikadaki (p 0.047) artış anlamlı bulundu. Remifentanil grubunda entübasyon sonrası 1. dakikada prolaktin ve kortizol düzeylerinde anlamlı artış gözlendi, ancak bu artış fentanil grubuna göre belirgin olarak azdı (p0.043). Sonuç: Remifentanilin laringoskopi ve entübasyona bağlı hemodinamik yanıtı önlemede fentanile göre daha etkin olduğunu düşünmekteyiz.Öğe Sezaryen sonrası ağrı tedavisinde epidural %0.2 ropivakain ile %0.2 ropivakain ve 0.75 µg mL-1 sufentanil kombinasyonunun karşılaştırılması(2008) Kaya, Tahsin; Büyükkoçak, Ünase; Başar, Hülya; Sağsöz, NevinSezaryen operasyonları sonrası uygulanacak analjezi teknikleri, annelerin bebeklerinin bakımına izin verecek erken mobilizasyon ile birlikte etkin analjezi sağlamalıdır. Bu çalışmada, hasta kontrollü epidural analjezide (HKEA) kullanılan yalnız %0.2 ropivakain ve %0.2 ropivakain0.75 µg mL-1sufentanilin karşılaştırılması amaçlandı. 50 kadın olgu (ASA I) çalışmaya dahil edildi. Tüm hastalara kombine spinal-epidural anestezi uygulandı. Duyu bloğu 2 dermatom gerileyince analjezik solüsyonların infüzyonuna başlandı. Hastalar randomize olarak 2 gruba ayrıldı (n25). Grup-I’de %0.2 ropivakain ve 0.75 µg mL-1sufentanil, Grup II’ de yalnız %0.2 ropivakain kullanıldı (yükleme 1.25 mL, kilit süresi 30 dakika, 2.5 mL saat-1 infüzyon ile). Ameliyat sonrası 24 saat süresince ağrı (vizuel analog skala), motor blok (bromaj skalası) ve sedasyon (four-point skala) değerlendirildi. Hemodinamik ve solunumsal parametreler, yan etkiler, total ilaç tüketimi ve ek analjezik gereksinimi kaydedildi. İstatiksel analizde student-t, chi-square ve Mann Whitney U testleri kullanıldı. Demografik veriler, sedasyon skalaları, hemodinamik ve solunumsal parametrelerde gruplar arasında fark saptanmamıştır. Motor blok ve ağrı skorları 2 ve 4. saatte Grup-II’de anlamlı şekilde yüksek bulunmuştur. Total ilaç tüketiminin Grup-I’de 65.244.20 mL, Grup II’de 81.16.44 mL olduğu gözlenmiştir (P0.05). Grup-I’de 4 hasta, Grup-II’de 21 hasta ek analjezik kullanmıştır. Kaşıntı Grup-I’de daha fazla gözlenmiştir. Sezaryen sonrası HKEA’de %0.2 ropivakaine 0.75 µg mL-1 sufentanil eklenmesi ropivakaine göre, özellikle erken postoperatif dönemde daha etkin analjezi ve daha az motor blok sağlamıştır.Öğe The effects of lactated ringer and hes solutions in differing combinations to prevent hypotension due to spinal anesthesia(2006) Şahin, Şaziye; Sari, Filiz; Apan, Alpaslan; Başar, HülyaObjective: The aim of this study was to assess the effectiveness of preloading with crystalloid and colloid fluids on hypotension following spinal anaesthesia. Method: One hundred ASA Class I-II patients were randomly assigned to the study and divided into five groups. Group I: Lactated Ringer (LR) 1000 mL 30 minutes before spinal anaesthesia, Group II: HES %6 500 mL solution before the procedure, Group III: 500 mL RL before and HES %6 250 mL within 15 minutes after the procedure. Group IV and Group V received RL 500 mL + 500 RL mL, and HES %6 250 mL + HES %6 250 mL respectively, using the same timing protocol. Systolic, diastolic and mean arterial pressures and heart rates were measured at 1 minute intervals in the first 20 minutes and then every 5 minutes. Results: With the exception of the differences in diastolic blood pressures at the 2nd, 3rd, and 5th minutes, there was no difference in arterial blood pressures and heart rates between Group III and IV or Group IV and V. Conclusion: While significant correlation was found between spinal block level and the incidence of spinal hypotension, no difference was observed regarding the type, dosage, and timing of loading solutions before spinal anaesthesia.Öğe The effects of perioperative low - Moderate doses of dexmedetomidine infusion on hemodynamic and neuroendocrine parameters(2008) Kaymak, Çetin; Başar, Hülya; Do?anci, Nur; Sert, Özgür; Apan, AlpaslanAim: The aim of this study was to determine the effects of low and moderate doses of dexmedetomidine infusions by evaluating hemodynamic and neuroendocrine responses in patients undergoing elective transurethral surgery. Materials and Methods: Fifty patients were randomly allocated to receive 0.45 (Group 1) or 0.6 (Group 2) ?g kg-1 hr-1 dexmedetomidine infusion 10 minutes before induction of anesthesia. Heart rate, blood pressures, ETCO 2 and peripheral oxygen saturation values and parameters of non-invasive cardiac output were monitored. Measurement times were baseline (I), after dexmedetomidine infusion (II), after thiopental induction (III), after intubation (IV) and at 10-minute intervals during desflurane anesthesia. Anesthesia (2L min-1 50% N2O+O2) was maintained with 4-6% desflurane corresponding to a bispectral index (BIS) value of 40-60. Venous blood samples were collected prior to intubation (I), at the 30 th min intraoperatively (II) and after extubation (III) to determine plasma adrenaline and noradrenaline levels. Chi-square, Student's t-test and repeated measures of variance were used for statistical analysis. Results: Two different doses of dexmedetomidine infusion produced similar hemodynamic effects. The cardiovascular and neuroendocrine parameters were suppressed more in Group 2 than in Group 1. Conclusions: These findings suggest that intraoperative 0.45 and 0.6 ?g kg-1 hr-1 doses of dexmedetomidine result in similar intubation, recovery and hemodynamic responses. Cardiovascular and neuroendocrine parameters were suppressed more by the moderate dose of dexmedetomidine. © TÜBİTAK.Öğe The effects of repeated sevoflurane anesthesia on renal tubular enzymes in rabbits(2003) Başar, Hülya; Büyükkoçak, Ünase; Kaymak, Çetin; Özcan, Şaziye; Tüzüner, FilizSevoflurane, one of new inhalation agents, is metabolized to organic and inorganic fluoride metabolites. Nephrotoxicity is due to free fluoride. In this study; we investigated the renal effects of repeated and different concentrations of sevoflurane anesthesia, experimentally. Sensitive urinary indicators n-asetil-d- glukozaminidaz (NAG), alkalen phosfatase (ALP), and gamma glutamil transferase (GGT) were assessed. This study was performed in 14, male New Zelland rabbits. Rabbits were divided into two groups (n=7). Group I (n=7) received sevoflurane 1% and Group II (n=7) 3% sevoflurane with O2+N2O (4 Lmin-1) 3 hours a dayfor 3 days Urine samples were collected via a special apparatus for 24 hours preoperative and after anesthesia. Urine samples were taken five days after the last administration of anesthesia and NAG, ALP and GGT levels in urine were determined. Blood samples taken from ear veins were obtained to determine BUN and Creatine. In Group II, urinary NAG levels increased significantly on the third day and a significant increase in GGT was observed on second and third days. There was no significant change in BUN, Cre and urinary ALP. NAG and GGT levels returned to normal on the 9th day. We concluded that, the effects of repeated sevoflurane administration on renal system are temporary.Öğe Use of the NMDA antagonist magnesium sulfate during monitored anesthesia care for shockwave lithotripsy(Mary Ann Liebert, Inc, 2007) Kaymak, Çetin; Yilmaz, Erdal; Başar, Hülya; Özçakir, Sibel; Apan, Alpaslan; Batislam, ErtanPurpose: To assess whether intravenous magnesium sulfate infusion affects analgesic requirements during monitored anesthesia care (MAC) for shockwave lithotripsy (SWL). Patients and Methods: Fifty patients in ASA class I or II undergoing SWL with MAC were randomized into two groups. Induction of MAC was produced by bolus doses of midazolam 0.03 mg/kg(-1) and fentanyl 0.5 mu g/kg(-1) followed by intravenous infusion of midazolam 0.015 to 0.06 mg/kg(-1)/hr(-1) with fentanyl supplementation 0.2 mu g/kg(-1). In addition, group I patients received magnesium sulfate 30 mg/kg(-1) intravenously as a bolus dose followed by a continuous infusion of 10 mg/kg(-1) /hr(-1) beginning 15 minutes before induction of sedation. The midazolam infusion rate and additional fentanyl doses were adjusted by verbal analog scale (VAS) measurements, observer assessment sedation score (OAA/S), and achieving a target bispectral index (BIS) in a range of 70 to 90. At the end of SWL, the total midazolam and total fentanyl consumptions were recorded, and the serum magnesium concentration was measured. Results: Magnesium caused significant decreases in the total consumption of midazolam (P = 0.001) and fentanyl (P = 0.001). The VAS values at the 15th, 20th, and 25th minute in group I were significantly lower than in group II. In group I, hemodynamic and arterial oxygen parameters were better than in group II. Conclusion: A magnesium bolus and infusion can be utilized to reduce analgesic requirements under MAC during SWL.
