Yazar "Durgut, Merve" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    TİP 1 PLAZMİNOJEN EKSİKLİĞİNE BAĞLI BİR LİGNÖZ KONJONKTİVİT OLGUSUNDA TANI VE TEDAVİ YAKLAŞIMI
    (2018) Durgut, Merve; Gökçınar, Nesrin Büyüktortop; Oğurel, Tevfik; Albayrak, Meryem; Atasoy, Pınar
    Lignöz konjonktivit konjonktivada odunsu yalancı membran oluşumuyla seyreden ve nadir görülen kronik bir hastalıktır. Genellikle otozomal resesif kalıtımlı tip 1 plazminojen eksikliğine bağlıdır. Plazminojen eksikliği fibrinolizis ve yara iyileşmesi bozukluğuna neden olur. Minör travmalar yoğun fibrin ve inflamatuar hücre birikimi gösteren membran oluşumlarını tetikler. Bu membranlar konjonktivada veya vücutta diğer mukozal yüzeylerde ortaya çıkabilir. Tedavide topikal siklosporin, taze donmuş plazma, trombin inhibitörü gibi ajanlar kullanılmasına rağmen nüksler görülebilmektedir. Bu yazıda, 6 yaşında bir lignöz konjonktivit olgusunda tanı ve tedavi yaklaşımını sunmayı amaçladık. Olgumuzda serum plazminojen seviyesi düşüktü (3.4 mg/dl). Eksize edilen membranların histopatolojik incelemesinde eozinofilik amorf materyal birikimi ile yoğun nötrofil baskın iltihabi hücre infiltrasyonu saptandı. Topikal %0.1’lik deksametazon ve %2’lik yüksek konsantrasyonda hazırlanan siklosporin tedavisine iyi yanıt alındı ve 4 yıllık takip süresinde nüks görülmedi. Konjonktivit tablosunun sistemik bir hastalığın göstergesi olabileceği akılda tutulmalı ve şüpheli vakalarda etiyolojik faktörler araştırılmalıdır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Vitreomaküler arayüzey hastalığı (VMAH) bulunan diyabetik maküler ödemli (DMÖ) hastalarda anti-vegf (ranibizumab, aflibercept, bevacizumab) tedavi ajanlarının terapötik etkinliğinin karşılaştırılması
    (Kırıkkale Üniversitesi, 2020) Durgut, Merve; Örnek, Nurgül
    ÖZET Amaç: Vitreomaküler arayüzey hastalığı (VMAH) bulunan diyabetik maküla ödemli (DMÖ) hastalarda anti-VEGF (ranibizumab, aflibercept, bevacizumab) tedavi ajanlarının terapötik etkinliğinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: DMÖ tanısı ile 4-6 hafta arayla 3 doz anti-VEGF uygulanan 83 hastanın 83 gözü çalışmaya dahil edildi. Tüm hastaların enjeksiyon öncesi ve enjeksiyon sonrası 1.ay, 2.ay ve 3.ay en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK), maksimum maküla kalınlığı (MMK), santral maküla kalınlığı (SMK) , subfoveal koroid kalınlığı (SKK) değerleri incelendi. Hasta grubu kontrol grubu ile ve anti-VEGF grupları (aflibercept, bevacizumab, ranibizumab) kendi içinde karşılaştırıldı. Bulgular: VMAH olan 49 kişi hasta grubu, VMAH olmayan 34 kişi kontrol grubu olarak alındı. Gruplar arasında yaş, cinsiyet, DM süresi, HbA1c değeri, insülin-oral anti diyabetik (OAD) kullanımı ve sistemik hastalıklar açısından istatistiksel olarak anlamlı fark izlenmedi (hepsi P>0.05). VMAH olan grupta pseudofakik hasta sayısı VMAH olmayan gruptan anlamlı olarak fazla bulundu (P=0.009). Gruplar arasında enjeksiyon öncesi EİDGK, MMK, SMK açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (hepsi P>0.05). EİDGK değerleri enjeksiyon sonrası 1. ay, 2. ay ve 3. ayda karşılaştırıldığında VMAH olmayan grupta, VMAH olan gruptan istatiksel olarak anlamlı derecede yüksek saptandı (hepsi P<0.05). İki grup arasında enjeksiyon sonrası 1. ayda, 2. ayda ve 3. ayda MMK ve SMK değerlerinde istatistiksel fark izlenmedi (hepsi P>0.05). Enjeksiyon öncesi ve sonrası dönemde VMAH olan grupta SKK değerleri VMAH olmayan gruptan istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek izlendi (hepsi P<0.05). VMAH olan DMÖ hastalarında aflibercept uygulanan hasta sayısı 16, bevacizumab uygulanan hasta sayısı 18, ranibizumab uygulanan hasta sayısı 15 idi. VMAH olan hastalar uygulanan anti-VEGF gruplarına göre karşılaştırıldı. EİDGK ve SKK açısından aflibercept, bevacizumab ve ranibizumab grupları arasında enjeksiyon öncesi ve enjeksiyon sonrası dönemlerde istatistiksel olarak anlamlı fark izlenmedi (hepsi P>0.05). Enjeksiyon öncesi ve enjeksiyon sonrası 1. ayda, 2. ayda ve 3. ayda bevacizumab grubunda MMK değerleri aflibercept grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek bulundu (hepsi P<0.05). Ranibizumab grubu ile diğer iki anti-VEGF grubu arasında MMK açısından enjeksiyon öncesi ve enjeksiyon sonrası dönemlerde istatistiksel fark izlenmedi. SMK açısından enjeksiyon öncesi gruplar arasında fark izlenmedi (P>0.05) Enjeksiyon sonrası 1. ay, 2. ay ve 3.ayda SMK karşılaştırıldığında ise bevacizumab grubunda SMK değerleri aflibercept grubundan istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek izlendi (hepsi P>0.05). Ranibizumab grubu ile diğer iki anti-VEGF grubu arasında SMK açısından enjeksiyon öncesi ve enjeksiyon sonrası dönemlerde istatistiksel fark saptanmadı. Sonuç: İlk 3 ayda aylık kontrollerde VMAH olan ve VMAH olmayan DMÖ hastaları arasında MMK ve SMK açısından anlamlı fark saptanmazken, EİDGK VMAH olmayan grupta daha iyi idi. VMAH olan DMÖ hastalarında anti-VEGF grupları arasında EİDGK açısından fark izlenmedi ancak aflibercept grubu bevacizumab grubuna göre SMK değerlerinde daha fazla iyileşme sağladı. Ranibizumab ile diğer iki anti-VEGF arasında SMK açısından fark izlenmedi. Anahtar Kelimeler: Diyabetik maküla ödemi, İntravitreal anti-VEGF, Aflibercept, Bevacizumab, Ranibizumab.