Yazar "Erdem, Abdulvahit" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim
    Öğe
    Erişkin bir hastada üst kanin ve birinci premolar transpozisyonunun düzeltilmesi
    (2011) Kamak, Hasan; Erdem, Abdulvahit
    Transpozisyon iki komşu dişin pozisyon olarak yer değiştirmesini içeren bir anomalidir ve görülme sıklığı yaklaşık olarak % 0.4 olarak rapor edilmiştir. En sık transpozisyonu gözlenen dişler ise üst daimi kanin dişlerdir. Bu olgu sunumunda, alt ve üst çene arklarında şiddetli çapraşıklık ile birlikte kanin ve birinci premolar transpozisyonuna sahip 16 yaşındaki bir bayan hastanın ortodontik tedavisi sunulmaktadır. Destek dokular veya dişlerin zarar görme riski olduğundan, daimi dentisyondaki transpoze dişlerin düzeltilmesi önerilmemektedir. Bundan dolayı dişlerin transpoze olduğu pozisyonlarda seviyelenerek düzeltilmesi iyi bir seçenek olarak görülmektedir. Ancak, Mx.C.P1 tranpozisyon yönetimindeki en son akım (trend) dişlerin normal anatomik pozisyonlarına doğru ortodontik hareketleridir. Bu yüzden, bu ortodontik tedavi seçeneğine karar verildi ve tedavi öncesi dört premolar diş çekildi. Tüm birinci molar dişler bantlandı ve ikinci ve üçüncü molar dişler hariç tüm dişlere 0.0180.025" straight wire braketler yerleştirildi. 18 ay sonra transpozisyon düzeltildi ve sabit apareyler tedavi başlangıcından 48 ay sonra çıkarıldı. Dişsel Sınıf I Kanin ve Molar ilişki, ideal bir overjet ve overbite sağlandı ve transpozisyon düzeltildi.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Histopathologic investigation of the effects of prostaglandin E2 administered by different methods on tooth movement and bone metabolism
    (Korean Assoc Orthodontists, 2012) Caglaroglu, Murat; Erdem, Abdulvahit
    Objective: The aim of this study was to investigate and compare the in vivo effects of prostaglandin E2 (PGE2) administered by different methods on orthodontic tooth movement and bone metabolism macroscopically, histopatologically, and biochemically. Methods: Forty-five young adult New Zealand rabbits were randomly divided into 3 experimental groups (n = 10/group), 1 positive control group (n = 10), and 1 negative control group (n = 5). The experimental rabbits were fitted with springs exerting 20-g reciprocal force on the maxillary incisors and PGE2 (10 mu g/mL) was administered by the intravenous, submucosal, or intraligamentous route after appliance insertion and on days 1, 3, 7, and 14 thereafter. All rabbits were sacrificed on day 21 and their premaxillae were resected for histologic evaluation. Results: Tooth movement was observed in the experimental and positive control groups, but the intraligamentous PGE2 group had the highest values of all analyzed parameters, including serum calcium and phosphorus levels and osteoclastic and osteoblastic populations (p < 0.001). Conclusions: Submucosal and intraligamentous PGE2 administration significantly increases orthodontic tooth movement and bone metabolism, but the intraligamentous route seems to be more effective. [Korean J Orthod 2012;42(3):118-128]
  • [ X ]
    Öğe
    The Treatment of a Maxillary Retrognathia Case with Rapid Maxillary Expansion (RME) and Face Mask Appliance, and 1-Year Follow Up After Treatment (Case Report)
    (Aves Press Ltd, 2012) Kamak, Hasan; Erdem, Abdulvahit; Catal, Gulhan
    In this case report, the treatment of an 10 years and 7 months old girl with skeletal Class III malocclusion charecterized with maxiller retrognathia using RME and face mask appliance and 1 year follow up. The screw turned 2 times a day until sutura opens and 1 times a day after opens and the use of the face mask was started after obtaining adequate expansion. The elastics with 1000 g force with 20 degrees-30 degrees to the occlusal plane were adjusted and the patient was told to use them for least 16-18 hours, Skeletal and dental Class III with anterior crossbite corrected and soft tissue anomalies were obtained from the successful changes afer treatment for 12 months. Although our patient is in pubertal period, and fixed orthodontic treatment is not applied after obtaining dental Class I occlusion in patient the amount of relapse is very low and after 1 year follow-up, the occlusion has been seen to be stable.