Yazar "Erdoğan, Deniz" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 4 / 4
  • [ X ]
    Öğe
    Endodontide ozonun kullanımı
    (2020) Erdoğan, Deniz; Erdemir, Ali
    Ozon, oksitleyici özelliğinden dolayı uzun yıllardan beri tıp ve diş hekimliği alanlarında başarıyla kullanılan mükemmel bir antimikrobiyal ajandır. Ozon oral dokulara; ozon gazı, ozonlu su ve ozonlu yağ olarak uygulanabilir. Ozonun endodontide; irrigasyon solüsyonu, antimikrobiyal ajan, kanal içi medikament olarak kullanımı, ayrıca dental adezivlere ve postoperatif ağrı kontrolüne etkisi de gözden geçirilmiştir. Bu derlemenin amacı; ozonun etkileri ve endodontideki kullanım alanlarına yönelik fikir vermektir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Farklı şelasyon ajanlarının farklı sürelerde uygulanmasının kök dentininden büyüme faktörlerinin salınımına etkisi
    (Kırıkkale Üniversitesi, 2022) Erdoğan, Deniz; Erdemir, Ali
    Bu çalışmanın amacı, farklı şelatlama ajanlarının ve uygulama süresinin çekilmiş insan dişlerinin dentinlerinden transforme edici büyüme faktörü (TGF-?1), vasküler endoteliyal büyüme faktörü-A (VEGF-A) ve insülin büyüme faktörü-1 (IGF-1) salınımı üzerindeki etkisini değerlendirmektir. Bu çalışmada; 75 adet tek kanallı premolar dişler kullanıldı. Dişler dekorone edildikten sonra 8 mm uzunluğunda kök segmentleri hazırlandı. #1-4 nolu Gates Glidden frezlerle preparasyon yapıldı. Tüm kök segmentlerine %1,5 NaOCl irrigasyonunun ardından kullanılan irrigasyon solüsyonuna (%17 EDTA, %9 HEBP, %6 BA, NSS) göre 4 ana gruba ve uygulama sürelerine (5, 10 ve 20 dk) göre 3 alt gruba ayrıldı. Ardından örnekler; fosfat tamponlu salin solüsyonunda 37°C'de saklanarak 1. ve 7. günlerde ELISA yöntemiyle TGF-?1, VEGF-A ve IGF-1 salınım düzeyleri ölçüldü ve kök kanalı hacmine göre hesaplamalar yapıldı. Normal dağılan verilerde tek yönlü varyans analizi ve Tukey testi, normal dağılmayan verilerde Kruskal Wallis ve Wilcoxon testi kullanıldı. Tüm büyüme faktörlerinde EDTA grubu NSS grubundan istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha yüksek salınım gerçekleştirmiştir (p<0,001). EDTA'nın farklı sürelerde uygulanmasıyla büyüme faktörlerinin salınımında istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmemiştir (p?0,05). Bu çalışmanın sınırları içerisinde; tüm irrigasyon solüsyonlarının büyüme faktörlerinin salınım seviyelerini zamana bağlı olarak belirgin düzeyde arttırdığı izlenmiştir. EDTA ve HEBP'nin 10 dk uygulanmasının tüm büyüme faktörlerinde en yüksek miktarda salınıma neden olduğu tespit edilmiştir.
  • [ X ]
    Öğe
    Histological alterations after irradiation of cartilage using Ho: YAG laser
    (Mary Ann Liebert Inc Publ, 2003) Atik, OS; Erdoğan, Deniz; Ömeroğlu, Suna; Korkusuz, Feza; Uslu, Murad M.; Eksioglu, Fatih
    The authors carried out an experimental study to evaluate the histological alterations after irradiation of cartilage using Holmium:YAG (Ho:YAG) laser VersaPulse Select 60 watts and Infra. Tome Delivery Systems 30degrees Handpiece (spot size at fiber tip 0.4 mm; Coherent Medical, Palo Alto, CA). Background Data: Recently, some authors reported cases with articular cartilage damage following arthroscopic laser surgery in the knee joint for the treatment of articular cartilage or meniscal pathology. Materials and Methods: The cartilage specimens immersed in saline were exposed to Ho:YAG laser irradiation. The laser wavelength was 2.1 mum, and pulse duration was 250 musec. Power settings were 0.2-1 joules per pulse and 10-15 Hz. Total laser energy used in these procedures was 1.5 K joules. During the procedures, the handpiece was used at an angle of 30degrees and at a distance of 1 mm. Results: Electron microscopic evaluation demonstrated that the ultrastructure of the cartilage is preserved in both experiment and control groups. Conclusion: When Ho:YAG laser is used in optimal dosage (optimal joule and Hertz) with optimal technique (keeping the handpiece at an appropriate angle and distance) and avoiding overtreatment, it does not cause cartilage damage.
  • [ X ]
    Öğe
    Morphometric, immunohistochemical and ultrastructural examination of age-related structural alterations in optic nerve
    (2024) Anlı, Serpil Çilingiroğlu; Çalgüner, Engin; Erdoğan, Deniz; Kadıoğlu, Dural; Elmas, Çiğdem; Gozil, Rabet; Bahçelioğlu, Meltem
    Aims: As individuals age, there is a known decline in visual function attributed to a reduction in the optic nerve fibers and myelin sheath degeneration. Studies present conflicting findings on whether aging affects axonal integrity in the human optic nerve. This study aims to investigate degenerative changes in the aging rat optic nerve. Methods: The investigation involved 36 Wistar albino rats. The rats were divided into six groups: the newborn, prepubertal, pubertal, junior, adult, and elderly groups. This study investigated optic nerve axon counts, axon diameters, levels of glial fibrillary acidic protein immunoreactivity (GFAP-IR) and nerve growth factor immunoreactivity (NGF-IR), as well as findings from light microscopy (LM) and electron microscopy (EM) in these groups. Results: This study observed age-related alterations in rat optic nerves, including increased diameter, irregular axon count fluctuations (both increases and decreases), elevated astrocyte count, and a simultaneous decline in oligodendrocyte count. Additionally, it was observed that NGF-IR was predominantly at the membrane level in newborns and moderately in the cytoplasm, whereas in older ages, it was evident at both cellular and axonal levels furthermore, it was observed that GFAP-IR increased with age. However, in LM and EM examinations, axonal loss and rarefaction, accumulation of osmiophilic substances, splitting of the myelin sheath, vacuolization, axonal retraction were observed. Conclusion: In this study, it was found that one of the causes of age-related vision loss is the advanced degenerative changes in the optic nerve and it was concluded that the remaining small-diameter myelinated nerve fibers may partially compensate for the sense of vision. Our study reveals that age-related degenerative changes in the central nervous system resemble those in multiple sclerosis (MS), suggesting a potential contribution to MS pathogenesis.