Yazar "Erkmen, Selmin Perihan Kömürcü" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Diyabetik hastalarda santral ve periferik koku yollarının manyetik rezonans görüntüleme ile değerlendirilmesi
    (Kırıkkale Üniversitesi, 2020) Erkmen, Selmin Perihan Kömürcü; İnal, Mikail
    Diyabetes Mellitus (DM) dünya çapında milyonlarca insanı etkileyen küresel bir halk sağlığı sorunudur. Diyabetes mellitusun makrovasküler ve mikrovasküler komplikasyonlarının yanında koku alma disfonksiyonuna yol açtığı bilinmektedir. Çalışmamızın amacı Tip 2 DM tanılı hastaların santral ve periferik koku yollarında sağlıklı bireylere kıyasla beyin manyetik rezonans görüntülemesinde (MRG) meydana gelen değişiklikleri araştırmaktır. Bu çalışmada, geçmişe dönük olarak tarananlar bireyler arasından, beyin MRG'si olan DM tanılı 123 hasta ile DM tanısı olmayan 123 kontrol olmak üzere toplam 246 birey çalışmaya dahil edildi. Olfaktor sulkus derinliği, olfaktor bulbus volümü, insular girus alanı, korpus amigdala alanı ölçümleri yapıldı. Elde edilen ölçümler istatistiksel olarak analiz edildi. Araştırmaya dahil edilen tüm bireylerin yaş ortalaması 48.9±6.9 (min:20-maks:65) yıl olup DM tanılı hastaların yaş ortalaması 48.9±7.0 (min:20-maks:65) yıl ve sağlıklı kontrollerin yaş ortalaması 48.8±6.9 (min:20-maks:64) yıl idi. Çalışma grupları arasında yaş açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p>0.05). İncelenen tüm bireylerin %52.8'i kadın iken %47.2'si erkekti. Aynı şekilde hem DM tanılı hastaların hem de sağlıklı kontrollerin %52.8'i kadın ve %47.2'si erkekti. Çalışma grupları cinsiyet açısından benzerdi (p>0.05). Hastalar ortalama 9.2±5.1 (min:2-maks:30) yıldır DM tanısına sahip iken HbA1c ortalaması yüzde 8.1±1.0 (min:6.5-maks:10.0) idi. Hastaların %52.8'i insülin, %77.2'si ise oral antidiyabetik (OAD) ilaç kullanırken %30.1'i hem insülin hem de OAD ilaç kullanıyordu. Araştırmaya dahil edilen bireylerde periferik koku merkezine ait yapılar olan olfaktor bulbusun volümü ve olfaktor sulkusun derinliği, santral koku merkezine ait yapılar olan insular girusun alanı ve korpus amigdalanın alanı değerlendirildi. Sağ olfaktor sulkus derinliği DM tanılı hastalarda 6.6±0.7 ve kontrol grubunda 7.4±0.7'ydi (p<0.01). Sol olfaktor sulkus derinliği DM tanılı hastalarda 6.2±0.6 ve kontrol grubunda 6.9±0.6'ydı (p<0.01). Sağ olfaktor bulbus volümü DM tanılı hastalarda 22.5±7.1 ve kontrol grubunda 30.0±7.0'ydi (p<0.01). Sol olfaktor bulbus volümü DM tanılı hastalarda 22.5±6.9 ve kontrol grubunda 29.8±6.1'di (p<0.01). Sağ insular girus alanı DM tanılı hastalarda 303.3±22.4 ve kontrol grubunda 330.8±27.0'ydi (p<0.01). Sol insular girus alanı DM tanılı hastalarda 300.1±21.8 ve kontrol grubunda 328.2±29.7'ydi (p<0.01). Sağ amigdala alanı DM tanılı hastalarda 120.3±19.6 ve kontrol grubunda 149.9±17.8'di (p<0.01). Sol amigdala alanı DM tanılı hastalarda 121.7±17.7 ve kontrol grubunda 149.0±16.9'du (p<0.01). Araştırmaya dahil edilen DM tanılı hastalarla sağlıklı kontroller arasında tüm sağ ve sol olfaktor sulkus derinliği, olfaktor bulbus hacmi, insular girus alanı, korpus amigdala alanı açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0.05). DM tanılı hastaların sağ ve sol olfaktor sulkus derinliği, olfaktor bulbus hacmi, insular girus alanı ve korpus amigdala alanı sağlıklı kontrollerden anlamlı olarak düşüktü. Bu çalışma DM ve koku yolları ile ilgili ilk konvansiyonel manyetik rezonans görüntüleme çalışması olma özelliği taşımakta olup bu çalışmanın DM tanılı hastalarda sıklıkla göz ardı edilen koku bozukluğunun saptanabilmesinde radyolojik olarak yol gösterici olacağı kanaatindeyiz.