Yazar "Esen, Berrin" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Investigation Of Neisseria Meningitidis Carriage And Its Risk Factors Following A Cluster Of Meningococcal Disease In Diyarbakır
    (Nobel Ilac, 2011) Sahiner, Neriman; Akbas, Efsun; Nar, Selin; Esen, Berrin
    Objective: Because the Neisseria meningitidis carriage is known as a major cause of its transmission, determination of the asymptomatic carriage rate in community is important. This study was planned to verify the carriage rates in close contacts and in general population, typing isolates and discussing them in epidemiological manner following cases of meningococcal diseases over than estimated for the two months period in Diyarbakir In addition, relationship between N. meningitidis carriage and the risk factors -e.g. age, sex, smoking, number of household members- was also investigated. Material and Method: A total of 255 nasopharyngeal samples (close contacts n=69; normal population n=186) were collected and cultured onto specific media. Results: General carriage rate was found to be 2.4% (6/255). The highest rate was seen in the 5-9 year age group as 3.4% (2/59). Carriage rate among close contacts most of whom taken chemoprophylaxis was 1.5% whereas the rate was calculated as 2.7% in normal population. Only one isolate, which is also single isolate from the group of close contacts, was serogrouped as W135. One of the isolates from five members in the representing group of normal population was defined as serogroup X while the remaining four could not be serogrouped. Conclusion: Since N. meningitidis serogroup W135 was responsible from the epidemics during the Haj seasons in Saudi Arabia in 2000 and 2001, and a case caused by W135 was also reported in our country in 2004, increase in rate of carriage is important for this pathogen.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Klinik Örneklerden Elde Edilen Albicans ve Non-albicans Candida Türlerinde Biyofilm Oluşumunun Araştırılması ve Türlere Göre Dağılımı
    (2017) Alpay, Yeşim; Ağalar, Canan; Karabıçak, Nilgün; Kılıç, Dilek; Kaygusuz, Sedat; Açıkgöz, Ergin Ayaşlıoğlu; Esen, Berrin
    GİRİŞ ve AMAÇ: Candida türleri, dünya çapında hastane kaynaklı enfeksiyonların önemli nedenleri arasında kabul edilmektedir. Başlıca virülans faktörleri; biyofilm oluşumu, fosfolipaz ve asit proteaz üretimidir. Biyofilm üretimi türleri Candida'lar için önem taşımaktadır ve antifungal direnç ile ilişkilidir. Çalışmada; nonalbicans Candida'lar ve C. albicans türlerinde biofilm oluşumu araştırılmıştır. GEREÇ ve YÖNTEM: Çalışmaya, klinik örneklerden izole edilen 53 Candida suşu alındı. 37°C'de 48-72 saat inkübasyon sonrası sabouraud dekstroz agarda (SDA) saf olarak üretilen kolonilerin tiplendirilmesinde; mikroskopik değerlendirme, germ tüp testi, ve API ID 32C (bio Mérieux, Fransa) kullanıldı. Tüm şuslarda biyofilm üretimi araştırıldı. Biyofilm varlığı tespiti için glukozlu triptik soy broth (modifiye tüp adherens yöntemi) kullanıldı. BULGULAR: Elli üç Candida suşunun 34'ü (%64,1) C. albicans, 11'i (%20,7) C. parapsilosis, 4'ü (%7,5) C. kefyr, 3'ü (%5,6) C. tropicalis ve 1'i (%1,8) C. glabrata olarak saptandı. Tüm suşlar değerlendirildiğinde; biyofilm oluşumu % 47,2 olarak saptandı. Albicans türü Candida'larda %38,2 oranında, non-albicans Candida'larda ise %63,1 oranında biyofilm oluşumu gözlendi. C albicans suşlarının %38,2'inde (13), C parapsilosis suşlarınn %63,6'sinde (7), C. kefyr suşlarının %50'sinde (2), C. tropicalis suşlarının %66,6'sinde (2) ve bir C glabrata (1) suşunda biyofilm üretimi tespit edildi. Biyofilm pozitifliği gösteren suşların; %96'sının, servis ve yoğun bakımlarda yatmakta olan ve uzun süreli antibiyotik tedavisi alan hastalardan izole edildiği gözlendi. TARTIŞMA ve SONUÇ: Doğada mikrobiyal büyümede ve klinik enfeksiyonların gelişmesinde biyofilm oluşumu büyük önem taşımakta olup, mikroorganizmayı konak savunmasından ve antimikrobiyallerden korumaktadır. İlişkili mikroorganizmalarda antimikrobiyal direnç yüksektir. Son yıllarda invazif uygulamaların artışı ile fungal patojenler için risk artışı da söz konusudur. Nonalbicans kandidemilerin artışı ve biyofilm oluşumu artan antifungal dirence neden olmaktadır. Etken profili ve antimikrobiyal duyarlılıkta epidemiyolojik değişimler göz önüne alındığında Candida suşları da dikkatli şekilde değerlendirilmelidir. Etken dağılımı, biyofilm oluşumu, antifungal duyarlılık durumlarının bilinmesi, uygun tedavinin belirlenmesi, lokal verilerin ışığında ampirik tedavi seçimlerinin doğru yapılması ve sonuçlar açısından yararlı olacaktır.