Yazar "Gürkan, Mehmet" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Ankara keçilerinde propofol ve izofluran anestezisinin oksidatif stres üzerine etkileri(2011) Pekcan, Zeynep; Çınar, Miyase; Gürkan, Mehmet; Kumandaş, AliBu çalışma, Ankara keçilerinde propofol ve izofluran uygulamasının kan malondialdehit ve antioksidan düzeyleri üzerine etkilerini belirlemek amacıyla gerçekleştirildi. Araştırma, vücut ağırlıkları 33.8-49 kg arasında değişen 7 adet klinik olarak sağlıklı, ergin, dişi Ankara keçisi üzerinde yürütüldü. Hayvanlara anestezi indüksiyonu için ortalama 6.561.42 mg/kg propofol bolus şeklinde intravenöz olarak uygulandıktan sonra 1 saat süre ile %1-3 konsantrasyonunda izofluran %100 oksijen ile birlikte verildi. Tüm hayvanlardan propofol uygulamasının öncesinde, indüksiyon sonrasında ve izofluran uygulamasından 15, 30, 60, 120 dakika ve 24 saat sonra kan örnekleri alındı. Alınan kan örneklerinin plazmalarında malondialdehit (MDA), vitamin A ve ?-karoten düzeyleri ile eritrositlerde süperoksid dismutaz (SOD) ve katalaz (CAT) aktiviteleri belirlendi. Propofol ve izofluran anestezisi yapılan keçilerde anestezi süresince ve sonrasında plazma MDA, vitamin A düzeylerinde ve eritrosit SOD, CAT aktivitelerinde istatistiksel olarak önemli bir değişiklik tespit edilmedi. Beta karoten düzeylerinde ise propofol uygulamasından sonra istatistiksel olarak önemli bir artış olduğu belirlendi (P0.05). Sonuç olarak, Ankara keçilerinde propofol ve izofluran anestezilerinin kan MDA ve ölçülen antioksidan parametre düzeyleri üzerine olumsuz bir etkisinin olmadığı tespit edildi.Öğe Kedilerde kan aktarımının klinik uygulama esasları(2009) Arıkan, Şevket; Gürkan, MehmetKan aktarımının (transfüzyon) güvenli bir şekilde uygulanabilmesi için kan grupları, grup tayini, verici seçimi, kan alma, kan aktarım protokolü ve olası transfüzyon reaksiyonları konusunda yeterli bilgi ve deneyim gerekmektedir. B grubu kana sahip kedilerin çoğunun kan plazmasında yüksek titrede anti-A antikorları bulunmakta iken A grubu kana sahip kedilerin çok azının plazması, titresi yüksek anti-B antikorları bulundurur. Transfüzyon reaksiyonunun şiddeti, alıcının kan plazmasında bulunan antikor titresiyle doğrusal orantılı olarak değişim göstermektedir. B grubu kanın A grubu kediye aktarımı gecikmiş tipte hafif transfüzyon reaksiyonuna yol açarken, A grubu kanın B grubu bir kediye aktarımı, sonucu öldürücü olabilen akut, hemolitik transfüzyon reaksiyonuna neden olabilmektedir. Alıcı ile vericiye, kan aktarımı öncesi uygulanacak kan grubu testi sayesinde sadece uyumlu kanın aktarımı sağlanarak, olası transfüzyon reaksiyonları önlenebilir. Kan grubu tayini, kan alma ve aktarımı işlemlerinde meydana gelen son gelişmeler sayesinde, kedi kan aktarımı tedavisinde, önemli ilerlemeler kaydedilmiştir. Bu derleme makalede, kan aktarımı tedavisinin kedilere uygulanışı konusunda gelinen son nokta değerlendirilmektedir.Öğe Titres of alloantibodies against A and B blood types in non-pedigree domestic cats in Turkey: assessing the transfusion reaction risk(W B Saunders Co Ltd, 2005) Gürkan, Mehmet; Arıkan, Şevket; Özaytekin, Ebru; Dodurka, TamerThe severity of a transfusion reaction depends on alloantibody titres within the recipients' blood. Determination of an agglutination titre of naturally occurring alloantibody may help to assess the risk of transfusion reactions following an unmatched transfusion in a cat population. In this group of 312 cats 227 had blood type A, 78 had blood type B, and seven had type AB blood. All type B cats tested showed gross evidence of agglutinating anti-A antibody with plasma titres ranging from 2 to 256. Among the 227 type A domestic cats tested for plasma anti-B alloantibody titres, 70% had gross agglutination with titres ranging from 2 to 16, while 17.6% had microscopic agglutination. The remaining 12.4% of the type A cats were negative for both gross and microscopic agglutination. Based on agglutinating titres, the relative risk of a transfusion reaction when type A or AB blood was given to a type B cat was 6.4% with acute severe reaction, acute mild reactions in 85.9% and premature red cell destruction in 7.7%. On the other hand, transfusion of type AB blood or type B blood to type A cats carries a potential risk of acute mild transfusion reaction in 4.4% and premature red cell destruction in 83.3%. Transfusion of type A or B blood to type AB cats results in no apparent clinical transfusion reactions. (C) 2005 Published by Elsevier Ltd on behalf of ESFM and AAFP.Öğe Xylazine ile sedasyon oluşturulan köpeklerde xylazine antagonisti yohimbine' in etkinliğinin araştırılması(2005) Börkü, M. Kazım; Özkanlar, Yunusemre; Gürkan, Mehmet; Gazyağcı, Serkal; Hanedan, BaşakBir \alpha_2 adrenoreseptör agonisti olan xylazine köpeklerde üretral kateterizasyon, lavaj, ultrasonografi, radyografi, tıraş, banyo ve şirurjikal girişimlerden önce preanestezik olarak yaygın şekilde kullanılmaktadır. Xylazine özellikle yaşlı, çok küçük yapılı ve çeşitli metabolik hastalıkları olan köpeklerde kullanıldığında hipotansiyon ve aritmi yaparak ölümlere yol açabilmektedir. Bu nedenle köpekler üzerinde yapılan maniplasyon tamamlandıktan hemen sonra yada maniplasyon tamamlanmadan köpeğin xylazine'in etkisinden çıkartılması gerekmektedir. Yohimbine, \alpha_2 adrenoreseptörleri bloke ederek, xylazine'in etkilerini ortadan kaldıran bir xylazine antagonistidir. Bu çalışma; yohimbine'in xylazine antidotu olarak etkinliğinin gözlenmesi amacıyla yapılmıştır. Bu çalışmanın materyallerini, farklı cinsiyette 24 adet melez köpek oluşturdu. Köpekler altışarlı dört gruba ayrıldılar. Bu gruplardan üçü deneme, biri kontrol olarak kullanıldı. Bütün köpeklere 2,2 mg/kg dozda intramuskuler (i.m.) xylazine enjekte edildi. Xylazine enjeksiyonundan hemen önce, hemen sonra ve 75. dakikaya kadar, 15 dakika aralıklarla köpeklerin pulzasyon, respirasyon ve beden ısıları belirlendi. Xylazine enjeksiyonundan sonra birinci gruptaki köpeklere 15, ikinci gruptakilere 30, üçüncü gruptakilere 60 dakika sonra 0,11 mg/kg dozda intravenöz (i.v.) yohimbine uygulanırken kontrol grubundakilere yohimbine uygulanmadı. Yohimbine verilen ve verilmeyenlerde uyanma ve ayağa kalkma süreleri belirlendi. Yohimbine enjekte edilen köpeklerde uyanma ve ayağa kalkma süreleri sırasıyla I. grupta; 9222,59, 116.3329,65, II. grupta; 1094,56, 136,515,28, III. grupta; 558,49, 91,6612,11 saniye, kontrol grubunda; 76,79,02, 92,508,22 dakika olarak belirlendi. Sonuç olarak, yohimbine'in xylazine'le oluşturulan sedasyonun sonlandırılmasında yan etkileri çok az olan bir antagonist olduğu, xylazine ile sedasyona girmiş köpeklerin yohimbine uygulandığında herhangi bir komplikasyon oluşmadan sedasyondan çıkarak ayağa kalkıp yürüdükleri gözlendi.
