Yazar "Garipcan, Bora" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • [ X ]
    Öğe
    Elektroeğirme Yöntemiyle Üretilmiş ve Biyouyumluluğu İyileştirilmiş Nanofiberlerin Menisküs Tedavisinde Uygulama Potansiyeli
    (2018) Karahan, Siyami; Garipcan, Bora; Kürüm, Aytül; Kürüm, Barış; Türk, Mustafa; Uğurlu, Mahmut
    Bu çalısmanın amacı; biyouyumlulugu iyilestirilmis nanofiberlerin sentezlenmesi ve mezensimal kök hücre ekerek bu nanofiberlerin kondrojenik potansiyele etkisinin ve mesensimal kök hücreli veya hücresiz menisküs doku mühendisliginde kullanım potansiyelinin in vitro ve in vivo olarak arastırılmasıdır. Amino asit ilavesi ve antikor immobilizasyonu yapılarak PHEMA (poli(2-Hidroksietil metakrilat)?dan elektroegirme ile 190 ile 390 nm çaplarında nanofiberler üretilerek karakterize edildi. Nanofiberde kültüre edilmek üzere yag dokudan mezenkimal kök hücre izole edildi. Elde edilen hücrelerin % 36,6?sının kök hücre oldugu flow sitometri ile belirlendi. Ikili boyama ve Annexin- V ile yapılan degerlendirmede; nanofibere ekilen hücrelerin 5. günde canlılık oranı sırasıyla % 75,54 ve % 72 bulundu. Ayrıca 5. gün metabolik aktiviteleri Alamar Blue ile ölçüldü ve redüksiyon oranı % 74,93 bulundu. GAG/ DNA oranı belirlendi ve oranın 10. gününde en yüksek degerde oldugu görüldü. ELISA ile ölçülen COMP konsantrasyonun nanofibere ekimi müteakip 10. günde artıs kaydettigi tespit edildi. Real Time PCR?de Tip-I kollagen, Tip-II kollagen, Sox-9 ve Aggrecan sentezine bakıldı. Iki boyutlu hücre kültürüne nazaran nanofibere ekilen hücrelerdeki sentezin kısmen daha fazla oldugu belirlendi. In vivo mezensimal kök hücrelerin takibi amacıyla Green Floresan Protein (GFP) geni transfeksiyonu yapıldı ve semikantitatif olarak transfenksiyon oranı % 45 ± 10,41 bulundu. Transfekte hücreler nanofibere ekilerek hayvan deneylerinde kullanıldı. Hayvan deneylerinin sonunda menisküs histolojik ve immünohistokimyasal (tip I ve tip II kollagen) olarak degerlendirildi. Mezensimal Kök hücre tasıyan ve tasımayan nanofiber uygulanmıs olan menisküslerde hasarlı bölgede gelisen dokularda fokal olarak kondrosit morfolojisi tasıyan hücrelere ve kıkırdak matriksi özelligi gösteren yapılara rastlandı. Buna ragmen, in vitro çalısmalardaki tatmin edici sonuçlar, yapılan histolojik ve immünohistokimyasal çalısmaların istatistiksel degerlendirmelerine yansımadı. Sonuç olarak; elektroegirme yöntemiyle elde edilmis pHEMA nanofiberlerin kondrojenik ve menisküs doku mühendisliginde kullanım potansiyeli in vitro olarak gösterilmistir. Kondrojenik potansiyele dair histolojik ve immünohistokimyasal isaretler olmasına ragmen mezensimal kök hücre ekilmis ve ekilmemis nanofiberler in vivo çalısmada bu potansiyeli yeterine gösterememistir.