Yazar "Nursoy, Egemen" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim
    Öğe
    Effectiveness of the Biophysical Barriers to the Peridural Fibrosis in Rat Laminectomy Model
    (Taylor & Francis Inc, 2019) Akkurt, Ibrahim; Bakar, Bulent; Dincel, Gungor Cagdas; Yildiran, Fatma Azize Budak; Ogden, Mustafa; Nursoy, Egemen; Sari, Elif
    Purpose: Peridural fibrosis which could occur after the spinal surgery could adhere neural tissue closely and may cause to neural entrapment symptoms and require surgical reintervention. Aim of the study: Present study was designed to reduce occurrence of peridural fibrosis in rat laminectomy model by using biophysical barriers called hyaluronic acid (HAS) dural barrier, activated polyethylene glycol and polyethylene imine (PEG) dural barrier, and platelet-rich plasma (PRP). Materials and methods: In this study, 2 of 26 male Wistar albino rats (325-350 g body weight), which were not included into study groups were sacrificed by removing their total blood and their blood was used for preparation of PRP, and remaining rats were randomly delivered into four groups called SHAM, HAS, PEG, and PRP groups. Then L3-4-5 laminectomy was performed to all animals and experimental agents were administered to the selected groups mentioned above. Spinal colons of all animals were removed gross total after 6-week period and investigated histopathologically. Additionally, real-time-polymerase chain reaction was used to obtain collagen type I and type III, transforming growth factor-1 beta, and tumor necrosis factor-alpha gene expressions. Results: All results demonstrated that polyethylene glycol and polyethylene imine dural barrier and PRP could decrease peridural fibrosis formation efficiently in rat. Conclusion: Present study results suggested that to reduce or block formation of peridural fibrosis, either polyethylene glycol and polyethylene imine dural barrier or PRP could be used effectively in human subjects after they will be closely investigated in future studies.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Ratlarda omurilik yaralanmalarında levetirasetamın etkilerinin araştırılması
    (Kırıkkale Üniversitesi, 2017) Nursoy, Egemen; Öğden, Doç. Mustafa
    ÖZET Omurilik yaralanmaları hali hazırda tedavi edilmesi mümkün olmayan ancak rehabilite edilebilen bir hastalıktır. Omurga biyomekaniği araştırmalarında ve cerrahi tekniklerde ilerlemelere ve rehabilitasyon sürecindeki gelişmelere rağmen omurilik hasarını onaracak ve nörolojik iyileşme sağlayacak bir tedavi yöntemi konusunda henüz belirgin bir ilerleme sağlanamamıştır. Omurilik yaralanmalarında ortaya çıkan ikincil hasarın esas mekanizmaları tam olarak bilinmemekle birlikte akut hasar gören omurilikte erken inflamatuvar yanıtın ikincil doku hasarını tetiklediği düşünülmektedir. Yapılan bu çalışmada metilprednisolon ve levetirasetam isimli ilaçların omurilik hasarı üzerindeki potansiyel iyileştirici etkileri araştırıldı. Bu çalışmada 300-350 gram ağırlığında 54 adet erkek Wistar Albino rat kullanıldı. Ratlar Kontrol grubu, akut dönem ve subakut dönem olmak üzere üç ana gruba ayrıldı. Kontrol grubu dışındaki ratların omuriliğine T5-8 dorsal laminektomi yapıldıktan sonra 1 dakika süreyle "geçici vasküler anevrizma klibi" konularak omurilik hasarı oluşturuldu. Yaralanma oluşturulduktan ve beklenen süre tamamlandıktan sonra vasküler klip yerinden çıkarılıp cerrahi katlar anatomiye uygun olacak şekilde kapatıldı. Dört saat sonra kontrol ve SHAM grubu dışındaki ratlara metilprednizolon ve levetirasetam intraperitoneal yoldan uygulandı. Akut döneme ait ratlar 72 saat ve subakut döneme ait ratlar 7 gün sonunda sakrifiye edildi. Takiben hasarlı omurilik dokusu çıkarılarak histopatolojik inceleme (kanama şiddeti, vakuolizasyon, nekrotik nöron sayımı, aksonal fragmantasyon, dejenerasyon ve şişme) ve biyokimyasal inceleme (doku malondialdehit, insülin benzeri büyüme faktörü-1beta, interferon-gamma, süperoksit dismutaz, total nitrit/ nitrat ve tümör nekrozis faktör-alfa düzeyleri) yapıldı. Bu deneysel çalışmanın sonunda her iki farmakolojik ajanın da ratlarda oluşturulan omurilik yaralanmasının akut döneminde dokularda histopatolojik olarak iyileştirici etkinliğinin olduğu ancak bu etkinliği subakut dönemde devam ettiremediği saptandı. diğer yandan gerek akut ve gerekse subakut dönemde her iki farmakolojik ajanında biyokimyasal veriler üzerinde değiştirici etkinliğinin olmadığı bulundu. Tüm bu bulgular ışığında levetirasetam isimli farmakolojik ajanın omurilik yaralanmasının akut döneminde dokularda histopatolojik olarak iyileştirici etkilerinin hangi inflamatuar süreçler üzerinden ortaya koyduğuna yönelik ileri düzey deneysel çalışmaların yapılmasının gerekli olduğu düşüncesine ulaşıldı.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Research on the Effects of Levetiracetam in Spinal Cord Injury Model in Rats: An Experimental Study
    (TAYLOR & FRANCIS INC, 2020) Nursoy, Egemen; Ogden, Mustafa; Bakar, Bulent; Dincel, Gungor Cagdas; Kisa, Ucler; Ozveren, Mehmet Faik
    Purpose: Despite advances in spinal biomechanic research, surgical techniques, and rehabilitation processes, no significant improvement has been identified in the treatment of spinal cord injury (SCI) and neurological recovery. Aim of the Study: This study was designed to investigate the potential therapeutic effects of methylprednisolone and levetiracetam on SCI. Materials and Methods: In this study, 42 male Wistar Albino rats, each weighing 300-350 g, were separated into three main groups: control group, acute and subacute stage groups. With the exception of the control group, a T7-8 dorsal laminectomy was performed on the spinal column of the rats. A temporary vascular aneurysm clip was then applied to the spinal cord for 1 min to create SCI and methylprednisolone or levetiracetam was administered intraperitoneally to all except the control and SHAM control groups. The damaged spinal cord was removed for histopathological and biochemical examinations. Results: Both pharmacological agents were determined to have improved the histopathological architecture in damaged neural tissues during the acute period of SCI, but could not sustain this activity in the subacute period. Neither pharmacological agent affected the biochemical data in the acute nor subacute stages. Conclusions: Both pharmacological agents showed histopathological healing effects in injured tissues during the acute phase of SCI in this rat model but these effects could not be sustained in the subacute period. No effect on biochemical data was seen in either the acute or subacute period. There is a need for further advanced studies to determine the effects of levetiracetam on the healing processes in SCI.