Yazar "Sert, Özgür" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 8 / 8
  • [ X ]
    Öğe
    Comparison of hemodynamic effects with thoracic electrical bioimpedance monitoring in desfiumne anaesthesia applied with low and high flow
    (2007) Kaymak, Çetin; Başar, Hülya; Tekin, Özlem; Sert, Özgür; Apan, Alparslan
    Background and Goal of Study: After the removal of exhaled CO2, rebrcathing of 50% or more of exhaled gases is possible during low flow anaesthesia. The purpose of this study is to compare the thoracic electrical bioimpedancc (TEB) method for hcmodynamic monitoring under low flow and high flow desfluranc anaesthesia. Material and Methods: After Institutional Ethics Committee approval, 40 ASA I-II patients scheduled for elective surgery were included into the study. For all patients, anaesthesia was induced with 1.5 ?g kg-1 fentanyl and 5-7 mg kg-1 thiopcnthal. The trachea was intubated after 0,1 mg kg-1 vecuronium, Patients were randomly divided into two groups to receive low flow (1 L min-1 50% N2O+O2) in group I or high flow (4 L min-1 50% N2O+O2) in group II with 4-6%. Ejection fractions (EF), end-diastolic indexes (EDI), cardiac indexes (CI), stroke indexes (SI) were monitored and recorded with noninvasivc TEB for basal, induction, intubations and 15 min. intervals. The level of anaesthesia was adjusted by the concentration of dnsflurane to achieve a target BIS in the range of 40-60. Postoperative Aldrete Recovery Score (ARS) was recorded. Student-t test and repeated measures of variance were used to statistical analysis. p<0.05 was accepted statistiealy significant. Results: The concentrations of end-tidal desfluranc in group II were significantly higher than group I at the 45 th and 60th minutes (p<0,05). The EDI at 45 th and 60th minutes in group I were significantly higher than group II (p<0.05). The values of CI, SVI and EF were similar in group I and II. The ARS at 5th and 10th minutes were significantly higher in group I. Conclusion: We concluded that low flow or high flow anaesthesia technique by desfluranc has similar hemodynamic effects by using TEB method.
  • [ X ]
    Öğe
    The decrease in erythrocyte sedimentation rate related to general anesthesia
    (Ios Press, 2006) Çağlayan, Osman; Büyükkoçak, Ünase; Kara, Fatma Karaca; Sert, Özgür
    The aim of this study was to investigate whether general anesthetic agents change erythrocyte sedimentation rate (ESR) affecting erythrocytes' shape and membrane structure in routine clinical dose manner. Forty patients (23 female and 17 male) undergoing elective surgery were included to the study. Blood samples were obtained just before induction of the anesthesia and 10 minutes after endotracheal intubation. The ESR was measured using Test-1 ESR analyzer. ESR values of the second blood samples were significantly lower than the first values (p < 0.001). At the beginning, the ESR was 18.1 +/- 11.5 mm/h, and then it decreased to 13.1 +/- 9.3 at 10th minutes. Our results indicated that anesthetic agents affected the ESR. No increase was observed in the second ESR values which were equal to, or less than the first values. General anesthesia may lead to this decrease changing electrolyte balance of erythrocyte, affecting ligands of agglomerins in membrane directly and indirectly, or changing discoid shape of erythrocyte.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Düşük akım ve yüksek akımla uygulanan desfluran anestezisinde hemodinamik etkilerin torasik elektriksel biyoempedans monitorizasyon ile karşılaştırılması
    (2007) Kaymak, Çetin; Başar, Hülya; Tekin, Özlem; Sert, Özgür; Apan, Alpaslan
    Amaç: Expiratuar CO2 uzaklaştırıldıktan sonra ekspire edilen gazın % 50 veya daha fazlasının yeniden solutulması düşük akımlı anestezi ile mümkündür. Bu çalışmanın amacı, hemodinamik monitorizasyon amacıyla noninvaziv torasik elektriksel biyoempedans (TEB) metodu kullanılarak, düşük ve yüksek akımlı desfluran anestezisinin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Hastane etik kurul onayı alındıktan sonra, ASA I-II sınıfındaki elektif cerrahi planlanan 40 olgu dahil edildi. Tüm hastaların anestezi indüksiyonu 5-7 mg kg-1 tiopental ve 1,5 µg kg-1 fentanil ile yapıldı. 0.1 mg kg-1 veküronyum iv ardından trakeal entübasyon gerçekleştirildi. Hastalar, % 4-6 desfluran anestezisi altında düşük akım (Grup I, 1 L dk-1 % 50 N2OO2) ve yüksek akım (Grup II, 4 L dk-1 % 50 N2OO2) olmak üzere randomize edilerek iki gruba ayrıldı. Noninvaziv TEB kullanılarak ejeksiyon fraksiyonu (EF), end-diastolik indeks (EDI), kardiyak indeks (CI) ve strok volüm indeks (SVI) bazal, indüksiyon, entübasyon ve 15 dk. aralıklarla kaydedildi. Anestezinin derinliği, BIS değerleri 40-60 arasında hedeflenerek şekilde, desfluran konsantrasyonlarıyla ayarlandı. Postoperatif dönemde Aldrete Derlenme Skoru (ARS) kaydedildi. İstatistiksel analiz için student-t testi ve tekrarlayan ölçümlerde varyans analizi kullanıldı. p0.05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: End-tidal desfluran konsantrasyonları, Grup II'de, 45. ve 60. dk. değerlerinde, Grup I'e göre anlamlı olarak yüksekti (p0.05). Grup I'deki 45. ve 60. dk. EDI, Grup II'ye göre anlamlı olarak yüksekti (p0.05). CI, SVI ve EF değerleri, her iki grup arasında benzer bulundu. Grup I'de 5. ve 10. dakikalardaki ARS anlamlı olarak yüksekti. Sonuç: Desfluran ile düşük ve yüksek akımlı anestezi tekniğinde, TEB metodu kullanılarak benzer hemodinamik etkiler olduğu sonucuna vardık.
  • Küçük Resim
    Öğe
    The effects of perioperative low- moderate doses of dexmedetomidine infusion on hemodynamic and neuroendocrine parameters
    (2008) Kaymak, Çetin; Başar, Hülya; Doğancı, Nur; Sert, Özgür; Apan, Alpaslan
    Amaç: Bu çalışmanın amacı elektif transuretral cerrahi yapılan hastalarda, orta ve düşük doz dexmedetomidin infüzyonunun, hemodinamik ve nöroendokrin parametrelere olan etkisinin incelenmesidir. Yöntem ve Gereç: Randomize olarak 50 hasta, anestezi indüksiyonundan 10 dakika önce 0.45 (Grup 1) veya 0.6 ug/kg/saat (Grup 2) dexmedetomidin infüzyonu aldılar. Kalp hızı, kan basıncı, end-tidal CO2, oksijen satürasyonu, ve noninvaziv kardiyak output parametreleri monitorize edildi. Ölçümler, bazal (I), dexmedetomidin infüzyonu sonrası (II), tiyopental sonrası (III), entübasyon sonrası (IV) ve desfluran anestezi uygulaması boyunca her 10 dakikada bir gerçekleştirildi. Anestezi idamesi (2L dak"1, % 50 N2002), BİS değeri 40-60 olacak şekilde, % 4-6 desfluran kullanılarak sağlandı. Plazma adrenalin ve noradrenalin seviyelerinin belirlenmesi için venöz kan örnekleri, entübasyondan önce (I), intraoperatif dönemin 30. dakikasında (II) ve ekstübasyondan sonra (III) alındı. İstatistiksel analizde Chi- Square, Student-t test ve tekrarlı ölçümlerde varyans analizi kullanıldı. Bulgular: Her iki dexmedetomidin infüzyonu benzer hemodinamik değişiklikler oluşturdu. Kardiyovasküler ve nöroendokrin değereler ise, Grup 2'de; Grup l'den daha fazla baskılandı. Sonuç: Bu bulgularla, intraoperatif 0.45 ve 0.6 ug kg"1 saat"1 doz dexmedetomidin benzer hemodinamik yanıt oluşturmuştur. Kardiyovasküler ve nöroendokrin parametreler, orta doz dexmedetomidin ile daha fazla hastalanmaktadır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    The effects of the non-volatile anaesthetic agents, propofol and thiopental, on erythrocyte sedimentation rate
    (Taylor & Francis As, 2007) Cağlayan, Osman; Büyükkoçak, Ünase; Kara, Fatma Karaca; Sert, Özgür
    Objectives. The reduction of erythrocyte sedimentation rate (ESR) induced by general anaesthesia was demonstrated in our previous study. The purpose of the present study was to investigate whether the type of induction agent (propofol or thiopental) used for general anaesthesia had any effects on ESR. Methods. Sixty-four patients (ASA Physical Status Classification, I-II) scheduled for elective surgery under general anaesthesia were randomly assigned into two groups. In Group I, propofol and in Group II, thiopental were used as induction agents. Two blood samples were obtained before induction and 10 minutes after endotracheal intubation for ESR measurements. Results. The ESR values of the second samples from both groups were significantly lower than the values of the first samples, but there were no statistically significant differences in ESR values between the values of the two groups. Conclusion. The results showed that general anaesthesia decreased ESR values regardless of the type of agents being used for induction of anaesthesia. The reason might be related to other drugs used in both groups, or to a common effector mechanism of the two induction agents. The underlying mechanism needs to be investigated.
  • [ X ]
    Öğe
    İntravenöz anestezik ajanların in-vitro damar yanıtları üzerine etkileri
    (Kırıkkale Üniversitesi, 2007) Sert, Özgür; Büyükkoçak, Ünase
    Propofol, tiyopental ve ketamin sık olarak kulanılan intravenöz anestezik ajanlardır. Uygulamaları sırasında kardiyovasküler yan etkilere sıklıkla rastlanmaktadır. Yapılan çalışmalarda ketamin dışındakilerin kardiyovasküler sistem üzerine ana etkisi, kardiyak kontraktilite ve sistemik vasküler dirençteki azalmaya bağlı olarak gelişen arteriyel kan basıncında düşmedir. Bu çalışmada propofol, tiyopental ve ketaminin, damar düz kası üzerine olan direkt etkileri incelendi. Dzole sıçan aort halkalarında, organ banyolarındaki Krebs solüsyonuna propofol, tiyopental ve ketamin 10-6, 10-5 ve 10-4 M olacak şekilde eklendi. Vasküler yatakta kasıcı yanıtları incelemek için FE ve NA kullanıldı. Vazodilatör yanıtlar ise submaksimal kasılmış halkalarda gevşetici etkisi olan ACh, SNP ve HA kullanılarak incelendi. Kullanılan kasıcı agonistlerden ?1 reseptör aracılı etki gösteren FE yanıtları propofol ve ketamin tarafından değiştirilmezken, tiyopentalin 10-4 M konsantrasyonunda arttığı ve 10-4 M propofol, tiyopental, ketamin varlığında yanıtlarda farklılık olduğu görüldü. ? ve ß reseptörleri aracılığı ile etki gösteren NA yanıtları ise 10-4 M propofol varlığında yüksek konsantrasyonlarda azaldı. Tiyopental ve ketamin NA yanıtlarında anlamlı bir etki göstermedi. 10-4 M konsantrasyonunda tiyopentalin en yüksek propofolün en düşük yanıtlara neden olduğu saptandı. Endotel bağımlı gevşetici etkisi olan ACh yanıtlarında propofolün anlamlı farklılık yapmadığı, vi tiyopentalin ACh'nin 10-6, 3x10-6, 10-5 M yanıtlarını değiştirdiği ve ketaminin de ACh'nin 3x10-8, 10-7 M yanıtlarında anlamlı azalmaya neden olduğu gösterildi Kullanılan anestezik ajanların 10-4 M konsantrasyonlarında ACh 10- 8 M'da anlamlılık saptandı. 10-6 M ve 10-5 M konsantrasyonlarında farklılık olmadığı görüldü. HA vazodilator yanıtları incelendiğinde, propofol 10-4 M'da yanıtların arttığı, tiyopental ve ketaminin varlığında ise farklılık göstermediği saptandı. 10-4 M intravenöz anestezik ajanların, HA yanıtları incelendiğinde, propofolün arttırdığı tiyopentalin ise azalttığı, 10 -6 M ve 10-5 M konsantrasyonlarında farklılık yaratmadığı görüldü. SNP ile sıçan aortunda elde edilen endotelden bağımsız gevşeme yanıtlarında propofol ve ketaminin bir değişikliğe neden olmadığı, tiyopentalin ise SNP'nin 10-9- 3x10-7 M arasındaki yanıtlarında anlamlılık olduğu görüldü. Kullanılan intravenöz anestezik ajanların 10-6 M konsantrasyonlarında SNP yanıtlarında bir farklılık olmazken, 10-5 M'larında SNP'nin 10-7- 10-5 M yanıtlarında anlamlı olarak farklı olduğu, 10-4 M'larının ise, SNP'nin 10-9-3x10-8 M yanıtlarında gruplar arasında farklılık olduğu belirlendi. Bu çalışmada intravenöz anestezik ajanların direkt vasküler düz kas tonüsü üzerine etkileri, kasılma ve gevşeme yanıtlarına bakılarak araştırıldı. Dzole sıçan torasik aortunda, tiyopentalin kasılma yanıtlarını artırdığı, tiyopental ve ketaminin damarların endotel bağımlı gevşeme yanıtlarını azalttığı, propofolün ise endotel bağımsız gevşeme yanıtlarını arttırdığı, bu etkilerin konsantrasyona bağlı olarak değişebileceği gösterildi. Mekanizmalara yönelik olarak daha ileri çalışmaların yapılması gerektiğini ve elde edilen sonuçlarla klinik uygulamada ortaya çıkan kardiyovasküler problemlere karşı daha rasyonel vii önlemler alınabileceğini, yeni tedavi protokollerine ışık tutulabileceğini düşünüyoruz. Anahtar Kelimeler: Propofol, tiyopental, ketamin, vasküler, sıçan, aort
  • [ X ]
    Öğe
    Prospective Randomized Trial to Determine Whether Inhalational Anesthetics Have Any Effects on Hearing Function
    (Bmc, 2009) Büyükkoçak, Ünase; Kılıç, Rahmi; Arıkan, Osman Kürşat; Sert, Özgür; Datlı, Filiz
    Objective: The purpose of this study was to investigate and compare the effects of inhalation anesthetics (sevoflurane and isoflurane) on hearing function by using an audiometric test battery. Design: A prospective, randomized, double-blind, clinical trial. Setting: University hospital. Patients: Fifty-three adult patients (American Society of Anesthesiologists I-II) scheduled for sinonasal surgery with intratracheal general anesthesia were enrolled in the study. The patients were premedicated with diazepam intramuscularly. Propofol 2 mg/kg (Diprivan, AstraZeneca, Wilmington, DE) was given intravenously (IV) for induction of general anesthesia. After endotracheal intubation with vecuronium IV (1 mg/kg), in group 1 (n = 27) sevoflurane 2% and in group 2 (n = 26) isoflurane 1.2% were used to maintain general anesthesia. All patients received nitrous oxide during maintenance. Main Outcome Measures: The patients' hearing function was measured before anesthesia and 24 hours after surgery by means of pure-tone audiometry, high-frequency pure-tone audiometry, and transient evoked otoacoustic emissions (TEOAEs) by the same clinician. Results: There were no statistically significant differences between the demographic data and the hemodynamic and respiratory parameters of the groups. No significant differences were found between groups in hearing thresholds of conventional pure-tone audiometry and extended high frequency (p > .05). For TEOAE responses, no statistically significant differences were determined between pre- and postoperative measurements (p > .05). Conclusion: It was audiometrically demonstrated that general anesthesia did not affect the hearing function in any of the patients undergoing sinonasal surgery. These findings encourage the use of sevoflurane or isoflurane as a safe agent without any ototoxic effects in otorhinolaryngologic surgery with general anesthesia.
  • [ X ]
    Öğe
    The effects of perioperative low - Moderate doses of dexmedetomidine infusion on hemodynamic and neuroendocrine parameters
    (2008) Kaymak, Çetin; Başar, Hülya; Do?anci, Nur; Sert, Özgür; Apan, Alpaslan
    Aim: The aim of this study was to determine the effects of low and moderate doses of dexmedetomidine infusions by evaluating hemodynamic and neuroendocrine responses in patients undergoing elective transurethral surgery. Materials and Methods: Fifty patients were randomly allocated to receive 0.45 (Group 1) or 0.6 (Group 2) ?g kg-1 hr-1 dexmedetomidine infusion 10 minutes before induction of anesthesia. Heart rate, blood pressures, ETCO 2 and peripheral oxygen saturation values and parameters of non-invasive cardiac output were monitored. Measurement times were baseline (I), after dexmedetomidine infusion (II), after thiopental induction (III), after intubation (IV) and at 10-minute intervals during desflurane anesthesia. Anesthesia (2L min-1 50% N2O+O2) was maintained with 4-6% desflurane corresponding to a bispectral index (BIS) value of 40-60. Venous blood samples were collected prior to intubation (I), at the 30 th min intraoperatively (II) and after extubation (III) to determine plasma adrenaline and noradrenaline levels. Chi-square, Student's t-test and repeated measures of variance were used for statistical analysis. Results: Two different doses of dexmedetomidine infusion produced similar hemodynamic effects. The cardiovascular and neuroendocrine parameters were suppressed more in Group 2 than in Group 1. Conclusions: These findings suggest that intraoperative 0.45 and 0.6 ?g kg-1 hr-1 doses of dexmedetomidine result in similar intubation, recovery and hemodynamic responses. Cardiovascular and neuroendocrine parameters were suppressed more by the moderate dose of dexmedetomidine. © TÜBİTAK.